نمایش مبدأ برای آیه ۶ یس

==متن آیه==

{{قرآن در قاب|«لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أُنذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ».|سوره=36|آیه=6}}

==ترجمه==

تا مردمی را بیم دهی که پدرانشان بیم داده نشدند و در بی خبری بودند.

==نزول==

'''شأن نزول آیات 1 تا 7:'''

ابن عباس گوید: [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله ذکر [[سجده]] را بلند قرائت می‌کرد تا این که عده اى از قریش در صدد ایذاء و اذیت پیامبر برآمدند و خواستند نقشه شوم خویش را عملى سازند ولى گرفتار شدند و به شکنجه افتادند لذا با زبان عذرخواهى نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمدند و او را به خداوند و خویشاوندانش قسم دادند و از اثر دعاى پیامبر از گرفتارى و شکنجه رهائى یافتند سپس این آیات نازل گردید با وجود بر این هیچ یک از آنان ایمان نیاوردند.<ref> کتاب الدلائل از ابونعیم.</ref>

==پانویس==
<references/>

==منابع==
* قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
* محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 661.

==پیوندها==
* [[سوره یس]]
* [[سوره یس/متن و ترجمه سوره]]

{{قرآن}}

[[رده:آیات سوره یس]]
[[رده:آیات دارای شان نزول]]