نمایش مبدأ برای شور زدن

{{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}

از اصطلاحات خاص عزادارى و نوحه خوانى است. وقتى سينه‌زنى يا [[زنجیر زنی]] به ‌نقطه اوج خود مى‌رسد، ريتم حركات و صداها سريعتر و پرشورتر شده، با كلماتى ‌همچون‌ «حسين حسين‌» و... بر سر و سينه مى‌زنند.

گاهى هم كسانى در اين حال غش ‌مى‌كنند و از خود بى خود مى‌شوند، آنان را از ميان جمع بيرون برده، آب به چهره‌اش‌ مى‌ريزند تا به خود آيد. وقتى دسته‌هاى عزادار و زنجيرزن به حال‌ «شور» مى‌رسند، طبل هاو سنج ها را با شدت بيشترى به صدا درمى‌آوردند. اين حالت در عزاداري هاى برخى شهرها بيشتر رايج است.

==منابع==
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.

[[رده:سنت های عزاداران ابا عبدالله]]
{{الگو:واقعه عاشورا}}