نمایش مبدأ برای آیه اذن جهاد

آیه 39 [[سوره حج]] را «آیه اذن جهاد» نام نهاده‌اند.<ref> احكام القرآن، ابن العربى، ج 1، ص 102.</ref> برخى آن را «آیه اذن فى القتال»<ref> همان.</ref> و برخى «آیه جهاد»<ref> الناسخ والمنسوخ فى القرآن، نحّاس، ص 132.</ref> نامیده اند؛ زیرا مسلمانان پس از تحمل آزار و شكنجه ها و تحمیل جنگ بر آنان، براى نخستین بار با نزول این [[آیه]] در [[مدینه]] اجازه یافتند با مشركان بجنگند.

{{قرآن در قاب|«أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ»|ترجمه=به کسانی که [ستمکارانه] مورد جنگ و هجوم قرار می گیرند، چون به آنان ستم شده اذن جنگ داده شده، مسلماً خدا بر یاری دادن آنان تواناست.|سوره=22|آیه=39}}

در [[شأن نزول]] این آیه آورده اند كه مسلمانان همواره در [[مكه]] مورد آزار مشركان قرار مى گرفتند و بارها مجروح و كتك خورده، نزد [[پیامبر]] صلى الله علیه وآله شكایت مى بردند و آن حضرت، آنها را به صبر دعوت كرده و مى فرمود: هنوز به جنگ مأمور نشده ام؛ تا این كه به [[مدینه]] هجرت كرد و براى نخستین بار این آیه درباره قتال فرود آمد و اجازه جنگ صادر شد.<ref> مجمع البیان، ج 7، ص 138؛ اسباب النزول، واحدى، ص 258.</ref>

[[شیخ طوسى]] گوید: این آیه درباره [[مهاجرین]] نازل شده که اهل مکه آن‌ها را از وطن خویش بیرون کرده بودند و وقتى که قوى شدند، خداوند آن‌ها را به [[جهاد]] امر نمود.
==پانویس==
<references/>

==منابع==
* [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص368.
*[[نمونه بینات در شأن نزول آیات]]، محمدباقر محقق،‌ ص403.
==پیوند==
*[[آیه 39 سوره حج|مشاهده ترجمه و تفسیر آیه]]

{{قرآن}}

[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
[[رده:آیات سوره حج]]