نمایش مبدأ برای سوره يس

==سوره 36 / يس==

'''<I>بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ</I>''' / به نام خداوند رحمتگر مهربان
----
'''<I>يس ﴿1﴾</I>''' / يس (/ياسين).(1)
----
'''<I>وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ ﴿2﴾</I>''' / [[سوگند]] به [[قرآن]] [[حكمت]] آموز.(2)
----
'''<I>إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ ﴿3﴾</I>''' / كه قطعا تو از جمله پيامبرانى.(3)
----
'''<I>عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿4﴾</I>''' / بر راهى راست.(4)
----
'''<I>تَنزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ ﴿5﴾</I>''' / و كتابت از جانب آن عزيز مهربان نازل شده است.(5)
----
'''<I>لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أُنذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ ﴿6﴾</I>''' / تا قومى را كه پدرانشان بيم داده نشدند و در غفلت ماندند بيم دهى.(6)
----
'''<I>لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَى أَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لَايُؤْمِنُونَ ﴿7﴾</I>''' / آرى گفته خدا درباره بيشترشان محقق گرديده است در نتيجه آن ها نخواهند گرويد.(7)
----
'''<I>إِنَّا جَعَلْنَا فِي أَعْنَاقِهِمْ أَغْلاَلاً فَهِيَ إِلَى الأَذْقَانِ فَهُم مُّقْمَحُونَ ﴿8﴾</I>''' / ما در گردن هاى آنان تا چانه هايشان غل هايى نهاده ايم به طورى كه سرهايشان را بالا نگاه داشته و ديده فرو هشته اند.(8)
----
'''<I>وَ جَعَلْنَا مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لاَيُبْصِرُونَ ﴿9﴾</I>''' / و ما فراروى آن ها سدى و پشت سرشان سدى نهاده و پرده اى بر چشمان آنان فرو گسترده ايم در نتيجه نمى توانند ببينند.(9)
----
'''<I>وَ سَوَاء عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَيُؤْمِنُونَ ﴿10﴾</I>''' / و آنان را چه بيم دهى و چه بيم ندهى به حالشان تفاوت نمى كند نخواهند گرويد.(10)
----
'''<I>إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَ خَشِيَ الرَّحْمَن بِالْغَيْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَ أَجْرٍ كَرِيمٍ ﴿11﴾</I>''' / بيم دادن تو تنها كسى را سودمند است كه كتاب [[حق]] را پيروى كند و از خداى رحمان در نهان بترسد چنين كسى را به [[آمرزش]] و پاداشى پر ارزش مژده ده.(11)
----
'''<I>إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَى وَ نَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَ آثَارَهُمْ وَ كُلَّ شَيْءٍ أحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ ﴿12﴾</I>''' / آرى ماييم كه مردگان را زنده مى سازيم و آن چه را از پيش فرستاده اند با آثار و اعمال شان درج مى كنيم و هر چيزى را در كارنامه اى روشن برشمرده ايم.(12)
----
'''<I>وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلاً أَصْحَابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَاءهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿13﴾</I>''' / داستان مردم آن شهرى را كه رسولان بدان جا آمدند براى آنان مثل زن.(13)
----
'''<I>إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُم مُّرْسَلُونَ ﴿14﴾</I>''' / آن گاه كه دو تن سوى آنان فرستاديم ولى آن دو را دروغ زن پنداشتند تا با فرستاده سومين آنان را تاييد كرديم، پس رسولان گفتند: ما به سوى شما به پيامبرى فرستاده شده ايم.(14)
----
'''<I>قَالُوا مَا أَنتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَ مَا أَنزَلَ الرَّحْمن مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلاَّ تَكْذِبُونَ ﴿15﴾</I>''' / ناباوران آن ديار گفتند: شما جز بشرى مانند ما نيستيد و خداى رحمان چيزى نفرستاده و شما جز دروغ نمى پردازيد.(15)
----
'''<I>قَالُوا رَبُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ ﴿16﴾</I>''' / گفتند: پروردگار ما مى داند كه ما واقعا به سوى شما به پيامبرى فرستاده شده ايم.(16)
----
'''<I>وَ مَا عَلَيْنَا إِلاَّ الْبَلاَغُ الْمُبِينُ ﴿17﴾</I>''' / و بر ما وظيفه اى جز رسانيدن آشكار پيام نيست.(17)
----
'''<I>قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنَا بِكُمْ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿18﴾</I>''' / پاسخ دادند ما حضور شما را به شگون بد گرفته ايم اگر دست برنداريد سنگسارتان مى كنيم و قطعا عذاب دردناكى از ما به شما خواهد رسيد.(18)
----
'''<I>قَالُوا طَائِرُكُمْ مَعَكُمْ أَئِن ذُكِّرْتُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ ﴿19﴾</I>''' / رسولان گفتند: شومى شما با خود شماست آيا اگر شما را پند دهند (باز كفر مى ورزيد) نه بلكه شما قومى اسرافكاريد.(19)
----
'''<I>وَ جَاء مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَى قَالَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ ﴿20﴾</I>''' / و در اين ميان مردى از دورترين جاى شهر دوان دوان آمد و گفت: اى مردم از اين فرستادگان پيروى كنيد.(20)
----
'''<I>اتَّبِعُوا مَن لاَّيَسْأَلُكُمْ أَجْرًا وَ هُم مُّهْتَدُونَ ﴿21﴾</I>''' / از كسانى كه پاداشى از شما نمى خواهند و خود نيز بر راه راست قرار دارند پيروى كنيد.(21)
----
'''<I>وَ مَالِي لاَأَعْبُدُ الَّذِي فَطَرَنِي وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿22﴾</I>''' / آخر چرا كسى را نپرستم كه مرا آفريده است و همه شما به سوى او بازگشت مى يابيد.(22)
----
'''<I>أَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن يُرِدْنِ الرَّحْمَن بِضُرٍّ لاَّتُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَلاَ يُنقِذُونِ ﴿23﴾</I>''' / آيا به جاى او خدايانى را بپرستم كه اگر خداى رحمان بخواهد به من گزندى برساند نه شفاعت شان به حالم سود مى دهد و نه مى توانند مرا برهانند.(23)
----
'''<I>إِنِّي إِذًا لَّفِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ ﴿24﴾</I>''' / در آن صورت من قطعا در گمراهى آشكارى خواهم بود.(24)
----
'''<I>إِنِّي آمَنتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُونِ ﴿25﴾</I>''' / من به پروردگارتان [[ايمان]] آوردم، اقرار مرا بشنويد.(25)
----
'''<I>قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قَالَ يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ ﴿26﴾</I>''' / (سرانجام به جرم ايمان كشته شد و بدو) گفته شد: به [[بهشت]] درآى. گفت: اى كاش قوم من مى دانستند.(26)
----
'''<I>بِمَا غَفَرَلِي رَبِّي وَ جَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ ﴿27﴾</I>''' / كه پروردگارم چگونه مرا آمرزيد و در زمره عزيزانم قرار داد.(27)
----
'''<I>وَ مَا أَنزَلْنَا عَلَى قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِنْ جُندٍ مِّنَ السَّمَاء وَ مَا كُنَّا مُنزِلِينَ ﴿28﴾</I>''' / پس از [[شهادت]] وى هيچ سپاهى از آسمان بر قومش فرود نياورديم و (پيش از اين هم) فروفرستنده نبوديم.(28)
----
'''<I>إِن كَانَتْ إِلاَّ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿29﴾</I>''' / تنها يك فرياد بود و بس و بناگاه همه آن ها سرد بر جاى فسردند.(29)
----
'''<I>يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُون ﴿30﴾</I>''' / دريغا بر اين بندگان هيچ فرستاده اى بر آنان نيامد مگر آن كه او را ريشخند مى كردند.(30)
----
'''<I>أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنْ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لاَيَرْجِعُونَ ﴿31﴾</I>''' / مگر نديده اند كه چه بسيار نسل ها را پيش از آنان هلاك گردانيديم كه ديگر آن ها به سويشان بازنمى گردند.(31)
----
'''<I>وَ إِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿32﴾</I>''' / و قطعا همه آنان در پيشگاه ما احضار خواهند شد.(32)
----
'''<I>وَ آيَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَ أَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ ﴿33﴾</I>''' / و زمين مرده برهانى است براى ايشان كه آن را زنده گردانيديم و دانه از آن برآورديم كه از آن مى خورند.(33)
----
'''<I>وَ جَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِن نَّخِيلٍ وَ أَعْنَابٍ وَ فَجَّرْنَا فِيهَا مِنْ الْعُيُونِ ﴿34﴾</I>''' / و در آن زمين باغ هايى از درختان خرما و تاك قرار داديم و چشمه ها در آن روان كرديم.(34)
----
'''<I>لِيَأْكُلُوا مِن ثَمَرِهِ وَ مَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ أَفَلَا يَشْكُرُونَ ﴿35﴾</I>''' / تا از ميوه آن و از كاركرد دست هاى خودشان بخورند آيا باز هم سپاس نمى گزارند.(35)
----
'''<I>سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ وَ مِنْ أَنفُسِهِمْ وَ مِمَّا لَايَعْلَمُونَ ﴿36﴾</I>''' / پاك خدايى كه از آن چه زمين مى روياند و نيز از خودشان و از آن چه نمى دانند همه را نر و ماده گردانيده است.(36)
----
'''<I>وَ آيَةٌ لَّهُمْ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ ﴿37﴾</I>''' / و نشانه اى ديگر براى آن ها شب است كه روز را (مانند پوست) از آن برمى كنيم و بناگاه آنان در تاريكى فرو مى روند.(37)
----
'''<I>وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ ﴿38﴾</I>''' / و خورشيد به سوى قرارگاه ويژه خود روان است تقدير آن عزيز دانا اين است.(38)
----
'''<I>وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّى عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ ﴿39﴾</I>''' / و براى ماه منزل هايى معين كرده ايم تا چون شاخك خشك خوشه خرما برگردد.(39)
----
'''<I>لَاالشَّمْسُ يَنبَغِي لَهَا أَن تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ ﴿40﴾</I>''' / نه خورشيد را سزد كه به ماه رسد و نه شب بر روز پيشى جويد و هر كدام در سپهرى شناورند.(40)
----
'''<I>وَ آيَةٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ﴿41﴾</I>''' / و نشانه اى ديگر براى آنان اين كه ما نياكانشان را در كشتى انباشته سوار كرديم.(41)
----
'''<I>وَ خَلَقْنَا لَهُم مِّن مِّثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ ﴿42﴾</I>''' / و مانند آن براى ايشان مركوب هاى ديگرى خلق كرديم.(42)
----
'''<I>وَ إِن نَّشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنقَذُونَ ﴿43﴾</I>''' / و اگر بخواهيم غرقشان مى كنيم و هيچ فريادرسى نمى يابند و روى نجات نمى بينند.(43)
----
'''<I>إِلَّا رَحْمَةً مِّنَّا وَ مَتَاعًا إِلَى حِينٍ ﴿44﴾</I>''' / مگر رحمتى از جانب ما (شامل آن ها گردد) و تا چندى آن ها را برخوردار سازيم.(44)
----
'''<I>وَ إِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَ مَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ﴿45﴾</I>''' / و چون به ايشان گفته شود از آن چه در پيش رو و پشت سر داريد بترسيد اميد كه مورد رحمت قرار گيريد.(نمى شنوند.)(45)
----
'''<I>وَ مَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ ﴿46﴾</I>''' / و هيچ نشانه اى از نشانه هاى پروردگارشان بر آنان نيامد جز اين كه از آن رويگردان شدند.(46)
----
'''<I>وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمْ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ يَشَاء اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿47﴾</I>'''

و چون به آنان گفته شود از آن چه خدا به شما روزى داده [[انفاق]] كنيد كسانى كه كافر شده اند به آنان كه [[ايمان]] آورده اند مى گويند آيا كسى را بخورانيم كه اگر خدا مى خواست خودش وى را مى خورانيد شما جز در گمراهى آشكارى بيش نيستيد.(47)
----
'''<I>وَ يَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿48﴾</I>''' / و مى گويند اگر راست مى گوييد پس اين وعده عذاب كى خواهد بود.(48)
----
'''<I>مَا يَنظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَ هُمْ يَخِصِّمُونَ ﴿49﴾</I>''' / جز يك فرياد مرگبار را انتظار نخواهند كشيد كه هنگامى كه سرگرم جدالند غافلگيرشان كند.(49)
----
'''<I>فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَى أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ ﴿50﴾</I>''' / آن گاه نه توانايى وصيتى دارند و نه مى توانند به سوى كسان خود برگردند.(50)
----
'''<I>وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ ﴿51﴾</I>''' / و در صور دميده خواهد شد پس بناگاه از گورهاى خود شتابان به سوى پروردگار خويش مى آيند.(51)
----
'''<I>قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ وَ صَدَقَ الْمُرْسَلُونَ ﴿52﴾</I>''' / مى گويند: اى واى بر ما چه كسى ما را از آرامگاه مان برانگيخت. اين است همان وعده خداى رحمان و [[پيامبران]] راست مى گفتند.(52)
----
'''<I>إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿53﴾</I>''' / باز هم يك فرياد است و بس و بناگاه همه در پيشگاه ما حاضر آيند.(53)
----
'''<I>فَالْيَوْمَ لَاتُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿54﴾</I>''' / امروز بر كسى هيچ ستم نمى رود جز در برابر آن چه كرده ايد پاداشى نخواهيد يافت.(54)
----
'''<I>إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ ﴿55﴾</I>''' / در اين روز اهل [[بهشت]] كار و بارى خوش در پيش دارند.(55)
----
'''<I>هُمْ وَ أَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِؤُونَ ﴿56﴾</I>''' / آن ها با همسرانشان در زير سايه ها بر تخت ها تكيه مى زنند.(56)
----
'''<I>لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَ لَهُم مَّا يَدَّعُونَ ﴿57﴾</I>''' / در آن جا براى آن ها هر گونه ميوه است و هر چه دلشان بخواهد.(57)
----
'''<I>سَلَامٌ قَوْلًا مِن رَّبٍّ رَّحِيمٍ ﴿58﴾</I>''' / از جانب پروردگارى مهربان به آنان سلام گفته مى شود.(58)
----
'''<I>وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿59﴾</I>''' / و اى گناهكاران امروز از بى گناهان جدا شويد.(59)
----
'''<I>أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَن لَّاتَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ ﴿60﴾</I>''' / اى فرزندان آدم مگر با شما عهد نكرده بودم كه [[شيطان]] را مپرستيد زيرا وى دشمن آشكار شماست.(60)
----
'''<I>وَ أَنْ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ ﴿61﴾</I>''' / و اين كه مرا بپرستيد اين است راه راست.(61)
----
'''<I>وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنكُمْ جِبِلًّا كَثِيرًا أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ ﴿62﴾</I>''' / و او گروهى انبوه از ميان شما را سخت گمراه كرد آيا تعقل نمى كرديد.(62)
----
'''<I>هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ ﴿63﴾</I>''' / اين است جهنمى كه به شما وعده داده مى شد.(63)
----
'''<I>اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ ﴿64﴾</I>''' / به جرم آن كه كفر مى ورزيديد اكنون در آن درآييد.(64)
----
'''<I>الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ وَ تُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَ تَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿65﴾</I>''' / امروز بر دهان هاى آنان مهر مى نهيم و دست هايشان با ما سخن مى گويند و پاهايشان بدان چه فراهم مى ساختند گواهى مى دهند.(65)
----
'''<I>وَلَوْ نَشَاء لَطَمَسْنَا عَلَى أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّى يُبْصِرُونَ ﴿66﴾</I>''' / و اگر بخواهيم هر آينه فروغ از ديدگانشان مى گيريم تا در راه كج بر هم پيشى جويند ولى (راه راست را) از كجا مى توانند ببينند.(66)
----
'''<I>وَ لَوْ نَشَاء لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَى مَكَانَتِهِمْ فَمَااسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَلَا يَرْجِعُونَ ﴿67﴾</I>''' / و اگر بخواهيم هر آينه ايشان را در جاى خود مسخ مى كنيم (به گونه اى) كه نه بتوانند بروند و نه برگردند.(67)
----
'''<I>وَ مَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ أَفَلَا يَعْقِلُونَ ﴿68﴾</I>''' / و هر كه را عمر دراز دهيم او را از نظر خلقت فروكاسته و شكسته گردانيم آيا نمى انديشند.(68)
----
'''<I>وَ مَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَ مَا يَنبَغِي لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَ قُرْآنٌ مُّبِينٌ ﴿69﴾</I>''' / و ما به او شعر نياموختيم و در خور وى نيست اين سخن جز اندرز و قرآنى روشن نيست.(69)
----
'''<I>لِيُنذِرَ مَن كَانَ حَيًّا وَ يَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِينَ ﴿70﴾</I>''' / تا هر كه را دلى زنده است بيم دهد و گفتار خدا درباره كافران محقق گردد.(70)
----
'''<I>أَوَ لَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ ﴿71﴾</I>''' / آيا نديده اند كه ما به قدرت خويش براى ايشان چهار پايانى آفريده ايم تا آنان مالك آن ها باشند.(71)
----
'''<I>وَ ذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَ مِنْهَا يَأْكُلُونَ ﴿72﴾</I>''' / و آن ها را براى ايشان رام گردانيديم از برخى شان سوارى مى گيرند و از بعضى مى خورند.(72)
----
'''<I>وَ لَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَ مَشَارِبُ أَفَلَا يَشْكُرُونَ ﴿73﴾</I>''' / و از آن ها سودها و نوشيدني ها دارند پس چرا شكرگزار نيستيد.(73)
----
'''<I>وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنصَرُونَ ﴿74﴾</I>''' / و غير از خداى يگانه خدايانى به پرستش گرفتند تا مگر يارى شوند.(74)
----
'''<I>لَايَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَ هُمْ لَهُمْ جُندٌ مُّحْضَرُونَ ﴿75﴾</I>''' / ولى بتان نمى توانند آنان را يارى كنند و آنانند كه براى بتان چون سپاهى احضار شده اند.(75)
----
'''<I>فَلَا يَحْزُنكَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَ مَا يُعْلِنُونَ ﴿76﴾</I>''' / پس گفتار آنان تو را غمگين نگرداند كه ما آن چه را پنهان و آن چه را آشكار مى كنند مى دانيم.(76)
----
'''<I>أَوَ لَمْ يَرَالْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُّبِينٌ ﴿77﴾</I>''' / مگر آدمى ندانسته است كه ما او را از نطفه اى آفريده ايم پس بناگاه وى ستيزه جويى آشكار شده است.(77)
----
'''<I>وَ ضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَ نَسِيَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ يُحْيِي الْعِظَامَ وَ هِيَ رَمِيمٌ ﴿78﴾</I>''' / و براى ما مثلى آورد و آفرينش خود را فراموش كرد. گفت: چه كسى اين استخوان ها را كه چنين پوسيده است زندگى مى بخشد؟(78)
----
'''<I>قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ هُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ ﴿79﴾</I>''' / بگو: همان كسى كه نخستين بار آن را پديد آورد و اوست كه به هر گونه آفرينشى داناست.(79)
----
'''<I>الَّذِي جَعَلَ لَكُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ ﴿80﴾</I>''' / همو كه برايتان در درخت سبز فام اخگر نهاد كه از آن (چون نيازتان افتد) آتش مى افروزيد.(80)
----
'''<I>أَوَ لَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُم بَلَى وَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ ﴿81﴾</I>''' / آيا كسى كه آسمان ها و زمين را آفريده توانا نيست كه باز مانند آن ها را بيافريند آرى اوست آفريننده دانا.(81)
----
'''<I>إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ ﴿82﴾</I>''' / چون به چيزى اراده فرمايد كارش اين بس كه مى گويد باش پس (بى درنگ) موجود مى شود.(82)
----
'''<I>فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿83﴾</I>''' / پس (شكوهمند و) پاك است آن كسى كه ملكوت هر چيزى در دست اوست و به سوى اوست كه بازگردانيده مى شويد.(83)