نمایش مبدأ برای فرزدق

{{بخشی از یک کتاب}}

همام بن غالب (فرزدق) شاعرى بزرگ و هوادار [[اهل بيت]] پيامبر بود كه در مدح [[امام ‌سجاد]] علیه السلام، قصيده بلند خويش را در [[مكه]] سرود (هذا الذى تعرف البطحاء وطاته...) و به ‌دنبال آن به زندان افتاد و حضرت سجاد علیه السلام برايش صله‌اى فرستاد.

[[امام حسين]] علیه السلام هنگام ‌سفر به سوى [[عراق]]، در محلى به نام صفاح (يا در منزلى ديگر) با فرزدق برخورد كرد كه از [[كوفه]] مى‌آمد. اوضاع كوفه را پرسيد، وى جواب داد: دلهاى مردم با تو ولى شمشيرهايشان‌ عليه توست.

امام در آنجا بود كه اين ابيات را خواند: لئن كانت الدنيا تعد نفيسة فدار ثواب الله اعلى و انبل و ان كانت الابدان للموت انشئت فقتل امرء بالسيف فى الله افضل...<ref>حياة الامام الحسين، ج 3، ص 61.</ref> 

فرزدق، سالهاى پس از [[عاشورا]] زنده بود و به خانه سكينه دختر [[امام حسين‌]] علیه السلام نيز رفت و آمد داشت و از او صله دريافت مى‌كرد. در باديه بصره، در سال 110 هجرى درصد سالگى از دنيا رفت.

==پانویس==
<references/>

==منابع==
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.