نمایش مبدأ برای نبرد هواداران بنی عباس با سپاهیان اموی

{{تقویم|روز=7 محرم|سال=سال ۱۳۲ هجری قمری}}

پس از آن که قیام مخالفان [[بنی‌امیه]]، فراگیر و سراسر عالم [[اسلام]] را دربرگرفت، [[ابومسلم خراسانى|ابومسلم خراسانی]] شهرهای شرقی اسلام، یعنی [[افغانستان]]، [[خراسان]] و شهرهای میانی، مرکزی و جنوبی [[ایران]] را یکی پس از دیگری فتح کرد و قحطبه بن شبیب را که از داعیان معروف [[حکومت بنی عباس|بنی‌عباس]] و از فرماندهان آنان بود با سپاهی بزرگ، به سوی [[عراق]] گسیل داشت.

یزید بن عمر بن هبیره که عامل [[بنی امیه|امویان]] در عراق، ایران و شرق عالم اسلام بود، در شهر "[[واسط]]" واقع در عراق، مستقر و مناطق و نواحی تحت فرمان خود را کنترل می‌کرد. عاملان و سپاهیان او پس از شکست از سربازان ابومسلم خراسانی، همگی به سوی واسط عقب‌ نشینی کرده و در این شهر تجمع نمودند. ابن هبیره، سپاهیان خویش را مجدداً سازماندهی کرد و با آرایش جدید آماده دفاع گردید.

سپاهیان قحطبه، پس از فتح شهرهای ایران، وارد [[عراق]] گردیده و به سوی واسط هجوم آوردند. دو سپاه در مکانی به نام "زاب"، در بیست و پنج فرسنگی [[کوفه]]، با هم روبرو شده و به درگیری پرداختند. نبرد سنگین و سختی میان آنان به وقوع پیوست و از طرفین، تعداد بی‌شماری جان باخته و یا زخمی گردیدند، ولی سپاهیان اموی متحمل شکست شده و به ناچار، به سوی واسط عقب‌ نشینی کردند و هواداران [[بنی‌عباس]] را به تهاجمات بعدی تحریص کردند.

این واقعه، در هفتم [[ماه محرم|محرم]] سال ۱۳۲ قمری به وقوع پیوست. همین شکست، باعث فروپاشی خلافت جائرانه [[بنی‌امیه]] گردید و از آن پس شهرهای عراق مانند کوفه، [[بصره]] و واسط نیز به دست [[عباسیان]] گشوده شد و ابن هبیره نیز در صحنه نبرد با عباسیان کشته گردید و سپاهیان اموی، به طور کلی پراکنده و متفرق شدند.

در همان ایام، بزرگان بنی‌عباس وارد کوفه شده و پس از مدتی، با [[ابوالعباس سفاح]]، به عنوان نخستین خلیفه عباسی [[بیعت]] نمودند.<ref> نک: تاریخ الیعقوبی، ج ۲، ص ۳۴۴؛ تاریخ الطبری، ج ۷، ص ۴۱۲.</ref>

==پانویس==
<references />

==منابع==

* مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام.

[[رده:وقایع ماه محرم]]
[[رده:سال ۱۳۲ هجری قمری]]