علی نقی کمره ای

عزالدین علی نقی فرزند محمد هاشم طغائی کمره معروف به شیخ علی نقی کمره، از مشاهیر اعلام شیعه در قرن یازدهم هجری است.

تحصیلات

زادگاه علی نقی کمره در کمره (خمین) بوده اما به جوانی از طریق جرفادقان به اصفهان وارد گردیده و سپس عازم شیراز شد و سالها در این شهر به تحصیلات علمی و دینی پرداخت. کمره از اکابر شاگردان سید ماجد بود سپس مدتها در اصفهان از حضور شیخ بهایی نیز بهره مند شد تا به درجه اجتهاد رسید. معظم له سالها در شیراز به منصب قضاوت و شیخ الاسلامی شیعیان فارس منصوب بود و برهه ای از زمان نیز به درخواست جناب خلیفه سلطان به منصب قضاوت و شیخ الاسلامی پایتخت ایران منصوب گردید.

حجة الاسلام کمره در فقه و اصول و مخصوصا علم حکمت و کلام تبحر داشته است. او با استعمال دخانیات سخت مخالفت بوده و نماز جمعه را نیز با عدم شرایط زمانی (به زمان رهبر جائر) در زمان غیبت لازم نمی دانسته است.

تألیفات

حجة الاسلام کمره در رد علمای تسنن که قتل روافض را مباح می دانستند تألیفی به نام «مسار الشیعه» در دو جلد دارد. کتاب مزبور به فارسی است و نسخه از آن بدربار عثمانی در جواب مفتی اعظم آن دربار ارسال شد که مفید واقع گشت. محدث نوری در خاتمه مستدرک کتاب جامعی در دو جلد به نام جامع صفوی در امامت (که در جواب نوح افندی مفتی اعظم حنفی بوده) به صاحب ترجمه نسبت می دهد. کتاب مزبور مفصل و مستدل به رشته تحریر رفته که بعد از این کتاب چون متوجه عقاید حقه شیعیان شدند از تألیف کتابهائی امثال کتاب نوح افندی خودداری شد.

از آثار دیگر اوست: مقاصد عالیه در حکمت و کلام، رساله در حدوث عالم، رساله در ادعیه، رساله در حرمت دخانیات، رساله در حرمت نماز جمعه، رساله در مناسک حج.

وفات

شیخ علی نقی کمره در سال ۱۰۶۰ هجری قمری وفات نمود، و (ظاهرا) در اصفهان مدفون گردید.

منبع

پایگاه شعائر