منابع و پی نوشتهای متوسط
جامعیت مقاله متوسط
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

دعای توسل

از دانشنامه‌ی اسلامی
(تغییرمسیر از دعاى توسل)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

«دعای توسل» یکی از ادعیه مشهور شیعه است و محتوای آن، دعا و درخواست حاجت از درگاه خداوند با واسطه قرار دادن اهل بیت علیهم السلام می‌باشد. شیخ صدوق این دعا را از امامان عليهم السلام روايت كرده و گفته است: «در هيچ امرى آن را نخواندم مگر آنكه به زودى اثر اجابت آنرا يافتم».

معنای توسل

«توسّل»، یعنی واسطه قرار دادن امور خیر و افراد صالح مقرب درگاه الهی برای بر آورده شدن درخواست و اجابت دعا. توسل در لغت به معنای انجام دادن کاری برای تقرب به یک چیز یا شخص است و در اصطلاح به این معناست که انسان در هنگام دعا و استغاثه، به درگاه الهی چیزی عرضه کند که واسطه پذیرش توبه و اجابت دعای او و بر آورده شدن درخواستش باشد، مانند صفات و اسمای الهی یا نام پیامبر اکرم و دعای آن حضرت یا نام اولیای عظیم الشأن و فرشتگان.[۱]

سند دعا

دعای توسل یکی از ادعیه مأثور و مشهور در میان شیعیان است. شیخ عباس قمی در کتاب مفاتیح الجنان سند دعا را اینگونه ذکر می کند:

علامه مجلسى رحمة اللّه علیه فرموده است: در بعضى از كتابهاى معتبر از محمد بن بابويه نقل كرده‌اند كه اين دعا را از امامان عليهم السّلام روايت كرده و گفته است: در هيچ امرى آن را نخواندم مگر آنكه به زودى اثر اجابت آنرا يافتم.

پیوست

دعای توسل/متن دعا

پانویس

  1. جعفر سبحانی، توسل، دانشنامه جهان اسلام.