نجاسات: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز |
جز |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | بعضى | + | بعضى چیزها هست كه نباید اثرى از آن‌ها در بدن و لباس نمازگزار باشد و چنانچه كسى به آن‌ها آلوده باشد، باید قبل از [[نماز]] آن‌ها را پاك كند. این چیزها همان ناپاكى ها (نجاسات) هستند و عبارتند از: |
| − | # ادرار و مدفوع انسان و | + | # ادرار و مدفوع انسان و حیوانات حرام گوشتى كه خون جهنده دارند. (پرندگان حرام گوشت اختلافی است.) |
| − | # منى، خون و مردار انسان و | + | # منى، خون و مردار انسان و حیوانات داراى خون جهنده؛ (گرچه حلال گوشت باشند.) |
# سگ و خوك كه در خشكى زندگى مى كنند. | # سگ و خوك كه در خشكى زندگى مى كنند. | ||
| − | # هر | + | # هر چیز مست كننده روان، مانند شراب؛ |
# عرق شتر نجاستخوار؛ (نجاست آن اختلافی است.) | # عرق شتر نجاستخوار؛ (نجاست آن اختلافی است.) | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
# كافر.<ref> احكام اسلامى، جمعی از نویسندگان، ص 39.</ref> | # كافر.<ref> احكام اسلامى، جمعی از نویسندگان، ص 39.</ref> | ||
| − | '''چگونگى نجس شدن | + | '''چگونگى نجس شدن اشیاء:''' |
| − | اگر | + | اگر چیز پاك به چیز نجس برسد و هر دو یا یكى از آن‌ها به طورى تر باشد كه ترى یكى به دیگرى برسد، آن چیز پاك نجس مى‌شود.<ref>و <ref> نجاة العباد، امام خمینى، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینى قدس سره، ص 77.</ref>. نجاة العباد، امام خمینى، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینى قدس سره، ص 77.</ref> |
'''راه‌های ثابت شدن نجاست:''' | '''راه‌های ثابت شدن نجاست:''' | ||
| − | نجاست هر | + | نجاست هر چیز از سه راه ثابت مى‌شود: |
| − | # خود انسان | + | # خود انسان یقین كند چیزى نجس است بنابراین اگر گمان كند چیزى نجس است، لازم نیست از آن اجتناب نماید. |
| − | # كسى كه | + | # كسى كه چیزى در اختیار اوست كه آن را ذوالید گویند، خبر به نجاست آن چیز بدهد. |
| − | # دو مرد عادل | + | # دو مرد عادل بگویند چیزى نجس است ولى اگر یك مرد عادل بگوید چیزى نجس است، احتیاط واجب آن است كه از آن اجتناب كنند.<ref> نجاة العباد، امام خمینى، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینى قدس سره، ص 77.</ref> |
'''احكام نجاسات :''' | '''احكام نجاسات :''' | ||
| − | در 5 مورد اگر بدن | + | در 5 مورد اگر بدن یا لباس نمازگزار پاك نباشد، نماز او صحیح است: |
| − | # لباس هاى كوچك او مانند جوراب و | + | # لباس هاى كوچك او مانند جوراب و عرقچین نجس باشد. |
# لباس زنى كه پرستار بچه است، نجس شده باشد. | # لباس زنى كه پرستار بچه است، نجس شده باشد. | ||
| − | # آن كه به واسطه زخم | + | # آن كه به واسطه زخم یا جراحت یا دملى كه در بدن اوست، لباس یا بدنش آلوده شود. |
| − | # بدن | + | # بدن یا لباس او به مقدار كمتر از دِرهم (كه تقریباً به اندازه دو ریالى مى شود) به خون آلوده باشد. |
| − | # ناچار باشد با بدن | + | # ناچار باشد با بدن یا لباس نجس [[نماز]] بخواند. |
| − | بعضى از [[احكام]] بدن | + | بعضى از [[احكام]] بدن یا لباسى كه به خون و غیره، نجس شده عبارت است از: |
| − | # اگر خون بدن انسان | + | # اگر خون بدن انسان یا حیوان [[حلال ]] گوشت اگر چه در چند جاى بدن و لباس باشد، در صورتى كه روى هم كمتر از دِرهم باشد، نماز خواندن با آن اشكال ندارد. |
| − | # اگر بدن | + | # اگر بدن یا لباس خونى نشود ولى به واسطه رسیدن به خون نجس شود، اگر چه مقدارى كه نجس شده كمتر از درهم باشد، نمى شود با آن نماز خواند. |
| − | # اگر خون روى لباسى كه آستر دارد | + | # اگر خون روى لباسى كه آستر دارد بریزد و به آستر آن برسد و یا به آستر بریزد و روى لباس خونى شود، باید هر كدام را جدا حساب نمود پس اگر خون روى لباس و آستر كمتر از درهم باشد، نماز با آن صحیح است. |
| − | # اگر لباس هاى كوچك نمازگزار مثل | + | # اگر لباس هاى كوچك نمازگزار مثل عرقچین و جوراب كه نمى شود با آن ها عورت را پوشانید نجس باشد، چنانچه از مردار و حیوان حرام گوشت درست نشده باشد، نماز با آن‌ها صحیح و نیز اگر با انگشترى نجس نماز بخواند اشكال ندارد. |
| − | # اگر در بدن | + | # اگر در بدن یا لباس نمازگزار، خون زخم یا جراحت یا دمل باشد، چنانچه طورى است كه آب كشیدن بدن یا لباس یا عوض كردن لباس براى بیشتر مردم یا براى خصوص او سخت است تا وقتى كه زخم یا جراحت یا دمل خوب نشده مى تواند با آن خون، نماز بخواند و همچنین است اگر چركى كه با خون بیرون آمده یا دوایى كه روى زخم گذاشته اند و پخش شده، در بدن یا لباس او باشد.<ref> احكام بیماران، پزشكان و خانواده ها، حسن قاسمیان ، ص34، برای تفصیل احکام نجاسات به رساله های عملیه رجوع شود.</ref> |
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۴۲
بعضى چیزها هست كه نباید اثرى از آن‌ها در بدن و لباس نمازگزار باشد و چنانچه كسى به آن‌ها آلوده باشد، باید قبل از نماز آن‌ها را پاك كند. این چیزها همان ناپاكى ها (نجاسات) هستند و عبارتند از:
- ادرار و مدفوع انسان و حیوانات حرام گوشتى كه خون جهنده دارند. (پرندگان حرام گوشت اختلافی است.)
- منى، خون و مردار انسان و حیوانات داراى خون جهنده؛ (گرچه حلال گوشت باشند.)
- سگ و خوك كه در خشكى زندگى مى كنند.
- هر چیز مست كننده روان، مانند شراب؛
- عرق شتر نجاستخوار؛ (نجاست آن اختلافی است.)
- كافر.[۱]
چگونگى نجس شدن اشیاء:
اگر چیز پاك به چیز نجس برسد و هر دو یا یكى از آن‌ها به طورى تر باشد كه ترى یكى به دیگرى برسد، آن چیز پاك نجس مى‌شود.خطای یادکرد: برچسب تمام‌کنندهٔ </ref> برای برچسب <ref> پیدا نشد. نجاة العباد، امام خمینى، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینى قدس سره، ص 77.</ref>
راه‌های ثابت شدن نجاست:
نجاست هر چیز از سه راه ثابت مى‌شود:
- خود انسان یقین كند چیزى نجس است بنابراین اگر گمان كند چیزى نجس است، لازم نیست از آن اجتناب نماید.
- كسى كه چیزى در اختیار اوست كه آن را ذوالید گویند، خبر به نجاست آن چیز بدهد.
- دو مرد عادل بگویند چیزى نجس است ولى اگر یك مرد عادل بگوید چیزى نجس است، احتیاط واجب آن است كه از آن اجتناب كنند.[۲]
احكام نجاسات :
در 5 مورد اگر بدن یا لباس نمازگزار پاك نباشد، نماز او صحیح است:
- لباس هاى كوچك او مانند جوراب و عرقچین نجس باشد.
- لباس زنى كه پرستار بچه است، نجس شده باشد.
- آن كه به واسطه زخم یا جراحت یا دملى كه در بدن اوست، لباس یا بدنش آلوده شود.
- بدن یا لباس او به مقدار كمتر از دِرهم (كه تقریباً به اندازه دو ریالى مى شود) به خون آلوده باشد.
- ناچار باشد با بدن یا لباس نجس نماز بخواند.
بعضى از احكام بدن یا لباسى كه به خون و غیره، نجس شده عبارت است از:
- اگر خون بدن انسان یا حیوان حلال گوشت اگر چه در چند جاى بدن و لباس باشد، در صورتى كه روى هم كمتر از دِرهم باشد، نماز خواندن با آن اشكال ندارد.
- اگر بدن یا لباس خونى نشود ولى به واسطه رسیدن به خون نجس شود، اگر چه مقدارى كه نجس شده كمتر از درهم باشد، نمى شود با آن نماز خواند.
- اگر خون روى لباسى كه آستر دارد بریزد و به آستر آن برسد و یا به آستر بریزد و روى لباس خونى شود، باید هر كدام را جدا حساب نمود پس اگر خون روى لباس و آستر كمتر از درهم باشد، نماز با آن صحیح است.
- اگر لباس هاى كوچك نمازگزار مثل عرقچین و جوراب كه نمى شود با آن ها عورت را پوشانید نجس باشد، چنانچه از مردار و حیوان حرام گوشت درست نشده باشد، نماز با آن‌ها صحیح و نیز اگر با انگشترى نجس نماز بخواند اشكال ندارد.
- اگر در بدن یا لباس نمازگزار، خون زخم یا جراحت یا دمل باشد، چنانچه طورى است كه آب كشیدن بدن یا لباس یا عوض كردن لباس براى بیشتر مردم یا براى خصوص او سخت است تا وقتى كه زخم یا جراحت یا دمل خوب نشده مى تواند با آن خون، نماز بخواند و همچنین است اگر چركى كه با خون بیرون آمده یا دوایى كه روى زخم گذاشته اند و پخش شده، در بدن یا لباس او باشد.[۳]
پانویس
