موسی بن حسن اشعری قمی

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

در خانه «حسن بن عامر قمي» كودكي پاي به عرصه هستي نهاد كه نام او را «موسي»، برگزيدند. لقب معروفش اشعري - چون در قم متولد شد و زيست، به «قمي» هم اشتهار يافت - و كنيه او ابوالحسن است. تاريخ دقيق ولادت اين راوي برجسته، ذكر نشده است. شايد بتوان حدس زد كه آن بزرگوار در اوايل نيمه اول سده سوم هجري به دنيا آمده است.

شمار استادان او را در كتاب‌هاي تراجم راويان تقريباً 25 نفر نوشته‌اند كه جمعي از آنان از چهره‌هاي شاخص و صاحب نام عالمان شيعه‌اند. در اين جا به نام پاره‌اي از آن‌ها اشاره مي‌كنيم:

1- سندي بن محمد؛

2- سليمان الجعفري؛

3- ابوالحسن نهدي؛

4- ايوب بن نوح؛

5- عباس بن معروف قمي؛

6- محمد بن حسين بن ابي الخطاب؛

7- محمد بن عبدالحميد؛

8- فضل بن عامر؛

9- هيثم بن مسروق؛

10- حسن بن حسين لؤلؤي.

موسي بن حسن اشعري پس از اين كه تحت تعليم و تربيت استادان فراواني قرار گرفت، خود به تعليم و تربيت شاگرداني چند همت گماشت. گرچه تعداد شاگردان او انگشت شمار است، اما همان تعداد از بزرگان حديث و فقه به شمار مي‌آيند. آن‌ها عبارتند از:

1- سعد بن عبدالله اشعري قمي؛

2- محمد بن عبدالله بن جعفر حميري قمي؛

3- محمد بن يحيي عطار قمي.

موسي بن حسن اشعري قمي، پس از عمري تلاش در راه حفظ و گسترش معارف اهل بيت علیهم‌السلام، عاقبت به جوار رحمت الهي پركشيد. گويا او در اواخر سده سوم هجري از دنيا رفته است. گرچه زمان غروب اين ستاره تابناك حديث، مانند زمان طلوعش روشن نيست - همچنان كه محل آرامگاه او معلوم نيست - شايد مانند ده‌ها محدث بزرگ شيعي، در جوار مرقد مطهر حضرت معصومه عليهاالسلام به خاك سپرده شده است.