محمدحسین رکن زادهی آدمیت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|اثر آفرینان}} '''''محمدحسین رکن زادهی آدمیت''''' قرن:14 (تو 131...' ایجاد کرد)
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}}
  
'''''محمدحسین رکن زادهی آدمیت'''''
+
'''''محمدحسین رکن زاده ی آدمیت'''''
  
 
قرن:14  
 
قرن:14  
سطر ۷: سطر ۷:
 
(تو 1317 ق)
 
(تو 1317 ق)
  
نویسنده، روزنامه‌نگار و شاعر، متخلص به سالك. در شیراز به دنیا آمد، پس از تحصیلات ابتدایى و آشنایى با زبانهاى فرانسوى و انگلیسى در اهواز به تدریس پرداخت و بعد به بوشهر رفت و ضمن تكمیل تحصیلات خود در رشته‌ى ادبیات فارسى و عربى در تجارتخانه‌اى به كار دفتردارى و انشاء و داد و ستد تجارتى پرداخت.
+
نویسنده، روزنامه ‌نگار و شاعر، [[تخلص|متخلص]] به سالك. در شیراز به دنیا آمد، پس از تحصیلات ابتدایى و آشنایى با زبانهاى فرانسوى و انگلیسى در اهواز به تدریس پرداخت و بعد به بوشهر رفت و ضمن تكمیل تحصیلات خود در رشته ‌ى ادبیات فارسى و عربى در تجارتخانه‌اى به كار دفتردارى و انشاء و داد و ستد تجارتى پرداخت.
  
سفرى به [[عراق]] رفت و بعد از بازگشت در شیراز قرائت‌خانه‌ى آدمیت را تاسیس كرد و به كار خرید و فروش كتاب پرداخت. در سال 1305 ش روزنامه‌ى ادبى و سیاسى «آدمیت» را در شیراز منتشر كرد، پس از دو سال انتشار آن و تعطیلى روزنامه به هندوستان رفت و سپس به تهران آمد و مدتى مدیر روزنامه‌ى «ایران آزاد» شد و كتابخانه آدمیت را تاسیس كرد و بعد از انتقال به كتابخانه‌ى مجلس شوراى ملى به نوشتن فهرست كتب خطى آن كتابخانه پرداخت و به عضویت پیوسته‌ى انجمن ادبى فرهنگستان ایران درآمد.
+
سفرى به [[عراق]] رفت و بعد از بازگشت در شیراز قرائت‌ خانه ‌ى آدمیت را تاسیس كرد و به كار خرید و فروش كتاب پرداخت. در سال 1305 ش روزنامه‌ى ادبى و سیاسى «آدمیت» را در شیراز منتشر كرد، پس از دو سال انتشار آن و تعطیلى روزنامه به هندوستان رفت و سپس به تهران آمد و مدتى مدیر روزنامه‌ى «ایران آزاد» شد و كتابخانه آدمیت را تاسیس كرد و بعد از انتقال به كتابخانه‌ى مجلس شوراى ملى به نوشتن فهرست كتب خطى آن كتابخانه پرداخت و به عضویت پیوسته‌ى انجمن ادبى فرهنگستان ایران درآمد.
  
آدمیت ضمن سرودن شعر، تالیفاتى نیز از خود به جاى گذاشته است كه برخى از آنها عبارتند از: «رساله‌ى اغلاط مشهوره»؛ «دانشمندان و سخن‌سرایان فارس»، در پنج مجلد؛ «دلیران تنگستانى»؛ «فارس و جنگ بین‌الملل»؛ «رساله‌ى كلمات و اصطلاحات جدیده»؛ «منتخبات ایران شهر یا اصول آدمیت»؛ «منتخب برهان قاطع»؛ «منشآت آدمیت»؛ «دیوان» اشعار.
+
آدمیت ضمن سرودن شعر، تالیفاتى نیز از خود به جاى گذاشته است كه برخى از آنها عبارتند از: «رساله‌ى اغلاط مشهوره»؛ «دانشمندان و سخن‌سرایان فارس»، در پنج مجلد؛ «دلیران تنگستانى»؛ «فارس و جنگ بین‌الملل»؛ «رساله‌ ى كلمات و اصطلاحات جدیده»؛ «منتخبات ایران شهر یا اصول آدمیت»؛ «منتخب برهان قاطع»؛ «منشآت آدمیت»؛ «دیوان» اشعار.
  
 
==منابع==
 
==منابع==
 
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج3، ص125.
 
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج3، ص125.
  
[[رده:شعرا]]
+
{{شعر فارسی}}
 +
[[رده:شعرای پارسی گو]]
 +
[[رده:شعرای پارسی گوی قرن چهاردهم]]

نسخهٔ ‏۲۳ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۱۰:۰۵

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


محمدحسین رکن زاده ی آدمیت

قرن:14

(تو 1317 ق)

نویسنده، روزنامه ‌نگار و شاعر، متخلص به سالك. در شیراز به دنیا آمد، پس از تحصیلات ابتدایى و آشنایى با زبانهاى فرانسوى و انگلیسى در اهواز به تدریس پرداخت و بعد به بوشهر رفت و ضمن تكمیل تحصیلات خود در رشته ‌ى ادبیات فارسى و عربى در تجارتخانه‌اى به كار دفتردارى و انشاء و داد و ستد تجارتى پرداخت.

سفرى به عراق رفت و بعد از بازگشت در شیراز قرائت‌ خانه ‌ى آدمیت را تاسیس كرد و به كار خرید و فروش كتاب پرداخت. در سال 1305 ش روزنامه‌ى ادبى و سیاسى «آدمیت» را در شیراز منتشر كرد، پس از دو سال انتشار آن و تعطیلى روزنامه به هندوستان رفت و سپس به تهران آمد و مدتى مدیر روزنامه‌ى «ایران آزاد» شد و كتابخانه آدمیت را تاسیس كرد و بعد از انتقال به كتابخانه‌ى مجلس شوراى ملى به نوشتن فهرست كتب خطى آن كتابخانه پرداخت و به عضویت پیوسته‌ى انجمن ادبى فرهنگستان ایران درآمد.

آدمیت ضمن سرودن شعر، تالیفاتى نیز از خود به جاى گذاشته است كه برخى از آنها عبارتند از: «رساله‌ى اغلاط مشهوره»؛ «دانشمندان و سخن‌سرایان فارس»، در پنج مجلد؛ «دلیران تنگستانى»؛ «فارس و جنگ بین‌الملل»؛ «رساله‌ ى كلمات و اصطلاحات جدیده»؛ «منتخبات ایران شهر یا اصول آدمیت»؛ «منتخب برهان قاطع»؛ «منشآت آدمیت»؛ «دیوان» اشعار.

منابع

شعر فارسی
Poetry1.jpg
شعرشناسی * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری
قالب‌های شعر *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی
سبک‌های شعر فارسی * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو
شاعران پارسی گو: همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14