مجمر اصفهانی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}}
  
'''''مجمر اصفهانی، حسین
+
'''''مجمر اصفهانی، حسین'''''
  
 
قرن: 12
 
قرن: 12
سطر ۷: سطر ۷:
 
(ح 1226/1225-1190 ق)
 
(ح 1226/1225-1190 ق)
  
شاعر. ملقب به مجتهدالشعراء. اصلش از سادات طباطبایى اردستان و از فرزندزادگان میرزا رفیعاى نایینى بود. در زواره‌ ى اصفهان به دنیا آمد و پس از تحصیل مقدمات در زادگاهش به اصفهان رفت و به آموختن علم و ادب پرداخت. وى به انجمن نشاط راه یافت و بعد از مدتى همراه معتمدالدوله میرزا عبدالوهاب نشاط، منشى الممالك به تهران آمد و سپس به آذربایجان و ایروان رفت و به یارى نشاط وارد دربار فتحعلى‌شاه شد و ملازمت شاه را اختیار نمود ولى همچنان تحت تربیت معتمدالدوله بود.
+
شاعر. ملقب به مجتهدالشعراء. اصلش از [[سادات]] طباطبایى اردستان و از فرزندزادگان میرزا رفیعاى نایینى بود. در زواره‌ ى [[اصفهان]] به دنیا آمد و پس از تحصیل مقدمات در زادگاهش به اصفهان رفت و به آموختن علم و ادب پرداخت. وى به انجمن نشاط راه یافت و بعد از مدتى همراه معتمدالدوله میرزا عبدالوهاب نشاط، منشى الممالك به تهران آمد و سپس به آذربایجان و ایروان رفت و به یارى نشاط وارد دربار فتحعلى‌شاه شد و ملازمت شاه را اختیار نمود ولى همچنان تحت تربیت معتمدالدوله بود.
  
 
پس از درگذشت میر سید محمد سحاب اصفهانى پسر هاتف وى از جانب شاه قاجار ملقب به لقب مجتهد الشعراء گشت. مجمر همچنین سالها ندیم و ملازم حسنعلى میرزا، فرزند فتحعلى‌شاه بود و از پدر و پسر صله و انعام بسیار دریافت كرد. وى عاقبت در سى و پنج سالگى در تهران درگذشت و در [[قم]] به خاك سپرده شد.
 
پس از درگذشت میر سید محمد سحاب اصفهانى پسر هاتف وى از جانب شاه قاجار ملقب به لقب مجتهد الشعراء گشت. مجمر همچنین سالها ندیم و ملازم حسنعلى میرزا، فرزند فتحعلى‌شاه بود و از پدر و پسر صله و انعام بسیار دریافت كرد. وى عاقبت در سى و پنج سالگى در تهران درگذشت و در [[قم]] به خاك سپرده شد.
  
از او  
+
از او [[قصیده|قصاید]] و [[غزل|غزلیات]] و [[ترکیب بند|تركیب ‌بند]] و اشعارى در هجو و هزل باقى است. اشعار او بیشتر [[قصیده]] و به سبك [[خاقانی|خاقانى]] و [[انوری|انورى]] مى‌باشد.  
[[قصیده|قصاید]] و [[غزل|غزلیات]] و [[تركیب ‌بند]] و اشعارى در هجو و هزل باقى است. اشعار او بیشتر [[قصیده]] و به سبك خاقانى و انورى مى‌باشد. از آثارش: «مثنوى» به سبك «تحفة العراقین» خاقانى؛ قطعات منثورى به سبك «گلستان» سعدى؛ [[دیوان (شعر)]].
+
 
 +
از آثارش: «مثنوى» به سبك «تحفة العراقین» خاقانى؛ قطعات منثورى به سبك «گلستان» [[سعدی|سعدى]]؛ دیوان شعر.
  
 
==منابع==
 
==منابع==
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج5، ص137.
+
 
 +
*[[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج5، ص137.
  
 
{{شعر فارسی}}
 
{{شعر فارسی}}
 
[[رده:شعرای پارسی گو]]
 
[[رده:شعرای پارسی گو]]
 
[[رده:شعرای پارسی گوی قرن دوازدهم]]
 
[[رده:شعرای پارسی گوی قرن دوازدهم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۴۲

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


مجمر اصفهانی، حسین

قرن: 12

(ح 1226/1225-1190 ق)

شاعر. ملقب به مجتهدالشعراء. اصلش از سادات طباطبایى اردستان و از فرزندزادگان میرزا رفیعاى نایینى بود. در زواره‌ ى اصفهان به دنیا آمد و پس از تحصیل مقدمات در زادگاهش به اصفهان رفت و به آموختن علم و ادب پرداخت. وى به انجمن نشاط راه یافت و بعد از مدتى همراه معتمدالدوله میرزا عبدالوهاب نشاط، منشى الممالك به تهران آمد و سپس به آذربایجان و ایروان رفت و به یارى نشاط وارد دربار فتحعلى‌شاه شد و ملازمت شاه را اختیار نمود ولى همچنان تحت تربیت معتمدالدوله بود.

پس از درگذشت میر سید محمد سحاب اصفهانى پسر هاتف وى از جانب شاه قاجار ملقب به لقب مجتهد الشعراء گشت. مجمر همچنین سالها ندیم و ملازم حسنعلى میرزا، فرزند فتحعلى‌شاه بود و از پدر و پسر صله و انعام بسیار دریافت كرد. وى عاقبت در سى و پنج سالگى در تهران درگذشت و در قم به خاك سپرده شد.

از او قصاید و غزلیات و تركیب ‌بند و اشعارى در هجو و هزل باقى است. اشعار او بیشتر قصیده و به سبك خاقانى و انورى مى‌باشد.

از آثارش: «مثنوى» به سبك «تحفة العراقین» خاقانى؛ قطعات منثورى به سبك «گلستان» سعدى؛ دیوان شعر.

منابع

شعر فارسی
Poetry1.jpg
شعرشناسی * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری
قالب‌های شعر *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی
سبک‌های شعر فارسی * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو
شاعران پارسی گو: همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14