قواعد المرام فى علم الكلام (کتاب)

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۱ اوت ۲۰۱۲، ساعت ۰۶:۳۱ توسط بهرامی (بحث | مشارکت‌ها) (اضافه کردن رده)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon book.jpg

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

منبع: کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی

نویسنده: محمدرضا ضمیری

مولّف:

میثم بن على بن میثم بحرانى (م 699 ق).

زندگی‌نامه و اظهارنظرها:

ابن میثم بحرانى به سال 636 در بحرین دیده به جهان گشود و علاوه بر بحرین به بغداد سفر كرد و از عالمان بسیارى علم آموخت و مدت مدیدى در عزلت مشغول به فراگیرى فروع و اصول بود؛ به طورى كه گاهى فضلاى حله و عراق او را به این كار سرزنش مى كردند.

شیخ حر عاملى مى گوید: شیخ كمال الدین از علما و فضلاى محقق و مدفق بود و در علم كلام مهارت زیادى داشت. او در محضر بزرگان همچون خواجه نصیرالدین طوسى تلمذ كرد و شاگردان ارجمندى همچون علامه حلى، شیخ محمد بن حجم اسدى، عبدالله بن صالح بحرانى از محضر او فیض بردند.

تالیفات:

شرح نهج البلاغه، شرح اشارات، شرح حدیث منزلت، الوحى والالهام، آداب البحث و المعراج السماوى.

معرفى اجمالى كتاب:

مؤلف، كتاب را به هشت قاعده تقسیم كرده و در هر قاعده اى مباحث را تحت عنوان مقدمه و اركان مباحث را بازگو كرده است.

قواعد كلى كتاب عبارتند از: قاعده اول در مقدمات، قاعده دوم در احكام كلى معلومات، قاعده سوم در حدوث عالم، قاعده چهارم در اثبات صانع و صفات آن، قاعده پنجم در افعال و اقسام و احكام آن‌ها، قاعده ششم در نبوت، قاعده هفتم در معاد، قاعده هشتم در امامت.

او در این كتاب مكاتب متكلمان و فلاسفه را با یكدیگر مقایسه و دیدگاه هر یك را توضیح و نقد كرده است.

وضعیت نشر:

این كتاب با تحقیق سید احمد حسینى و سید محمود مرعشى به همت كتابخانه آیت الله مرعشى نجفى چاپ شده است.