قبیله ثقیف: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|فرهنگ قرآن}} {{الگو:نیازمند ویرایش فنی}} ثقيف از قبايل بزر...' ایجاد کرد)
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
  
{{الگو:نیازمند ویرایش فنی}}
+
ثقيف از قبايل بزرگ عدنانى ساكن در شهر طائف بود.<ref>ر.ك: الاشتقاق، ص‌303‌-‌305.</ref> برخى مفسّران، نزول آيه 168 [[سوره بقره]](2) را درباره ثقيف و ديگر قبايلى دانسته‌اند كه بعضى خوردني هاى [[حلال]] را بدون دليل بر خود [[حرام]] كرده بودند.<ref> مجمع‌البيان، ج‌1‌-‌2، ص‌459؛ الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج‌2، ص‌139‌-‌140.</ref>
  
ثقيف از قبايل بزرگ عدنانى ساكن در شهر طائف بود.<ref> ر.ك: الاشتقاق، ص‌303‌-‌305. </ref> برخى مفسّران، نزول آيه 168 بقره‌(2) را درباره ثقيف و ديگر قبايلى دانسته‌اند كه بعضى خوردنيهاى حلال را بدون دليل بر خود حرام كرده بودند.<ref> مجمع‌البيان، ج‌1‌-‌2، ص‌459؛ الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج‌2، ص‌139‌-‌140. </ref> بنا بر نقلى، مقصود از قوم جنگجو و پرقدرت در آيه 16 فتح‌(48) ثقيف است.<ref> جامع‌البيان، ج‌13، جزء 26، ص‌108؛ مجمع‌البيان، ج‌9‌-‌10، ص‌176. </ref>  
+
بنابر نقلى، مقصود از قوم جنگجو و پرقدرت در آيه 16 [[سوره فتح]](48) ثقيف است.<ref>جامع‌البيان، ج‌13، جزء 26، ص‌108؛ مجمع‌البيان، ج‌9‌-‌10، ص‌176.</ref>  
  
مفسّران بسيارى نزول آيه 48 مرسلات‌(77) را درباره ثقيف دانسته‌اند كه برخلاف دستور پيامبر(صلى الله عليه وآله)، از خواندن نماز خوددارى كرده، آن را بر خود عيب دانست.<ref> مجمع‌البيان، ج‌9‌-‌10، ص‌636‌؛ الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج‌19، ص‌109؛ الدرّالمنثور، ج‌8‌، ص‌338. </ref>
+
مفسّران بسيارى نزول آيه 48 [[سوره مرسلات]](77) را درباره ثقيف دانسته‌اند كه برخلاف دستور پيامبر صلى الله عليه و آله، از خواندن [[نماز]] خوددارى كرده، آن را بر خود عيب دانست.<ref>مجمع‌البيان، ج‌9‌-‌10، ص‌636‌؛ الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج‌19، ص‌109؛ الدرّالمنثور، ج‌8‌، ص‌338.</ref>
 
== پانویس ==
 
  
 +
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
  
== منابع ==
+
==منابع==
فرهنگ قرآن، ج9 .
+
فرهنگ قرآن، ج9.
 +
 
 
[[رده:شخصیت‌های شان نزول آیات قرآن]]
 
[[رده:شخصیت‌های شان نزول آیات قرآن]]

نسخهٔ ‏۲۷ فوریهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۰۷:۲۶

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


ثقيف از قبايل بزرگ عدنانى ساكن در شهر طائف بود.[۱] برخى مفسّران، نزول آيه 168 سوره بقره(2) را درباره ثقيف و ديگر قبايلى دانسته‌اند كه بعضى خوردني هاى حلال را بدون دليل بر خود حرام كرده بودند.[۲]

بنابر نقلى، مقصود از قوم جنگجو و پرقدرت در آيه 16 سوره فتح(48) ثقيف است.[۳]

مفسّران بسيارى نزول آيه 48 سوره مرسلات(77) را درباره ثقيف دانسته‌اند كه برخلاف دستور پيامبر صلى الله عليه و آله، از خواندن نماز خوددارى كرده، آن را بر خود عيب دانست.[۴]

پانویس

  1. ر.ك: الاشتقاق، ص‌303‌-‌305.
  2. مجمع‌البيان، ج‌1‌-‌2، ص‌459؛ الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج‌2، ص‌139‌-‌140.
  3. جامع‌البيان، ج‌13، جزء 26، ص‌108؛ مجمع‌البيان، ج‌9‌-‌10، ص‌176.
  4. مجمع‌البيان، ج‌9‌-‌10، ص‌636‌؛ الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج‌19، ص‌109؛ الدرّالمنثور، ج‌8‌، ص‌338.


منابع

فرهنگ قرآن، ج9.