فضل بن موسى کاظم علیه السلام
منبع: ماهنامه كوثر، شماره 15
فضل بن موسى کاظم علیه السلام
شهر زيبايى كه به قول «تاورنيه »؛ سياح معروف شايسته است «جنگل نخل » ناميده شود، در 166 كيلومترى جنوب شرق شيراز واقع شده است و به نزديكترين بنادر خليج فارس (بندر لنگه) از طريق «لارستان » راه دارد.
جهرم به معناى جاى گرم است. در جنوب ناحيه مركزى استان فارس و بين شهرستان‌هاى فسا، داراب، فيروزآباد و شيراز قرار دارد و از دشت‌هاى مرتفع (دست كم 900 متر) پديد آمده و به وسيله كوه‌هاى اطراف احاطه شده است. از نظر آب و هوايى، تابستانى گرم و زمستانى ملايم و مطبوع دارد به طورى كه در سردترين ايام، دماى هوا ممكن است به صفر درجه سانتيگراد برسد.
اين شهرستان سابقه تاريخى بسيار طولانى دارد چنانكه آثارى از زمان‌هاى مختلف از جمله ساسانيان، صفويان و زنديان در آن برجاى مانده است. فردوسى؛ شاعر نامدار ايران زمين نيز از جهرم نام برده است. از جمله ضمن بيان داستان‌هايى كه از اردشير بابكان نقل مى كند، مى سرايد:
که بر شهر جهرم بد او پادشا × جهانديده با داد و فرمانروا
به جهرم يكى مرد بود كى نژاد × كجا نام او مهرك نوشزاد
امامزاده فضل بن موسى بن جعفر علیه السلام بنا به قول مشهور در اين شهرستان مدفون است. بر طبق آمار موجود در اداره اوقاف و امور خيريه شهرستان جهرم، اين شهر زيبا و با معنويت به مانند صدفى سبز، شصت و يك تن از فرزندان و نوادگان خاندان عصمت و طهارت: را در سينه خود جاى داده است. امامزاده حسين علیه السلام و امامزاده فضل علیه السلام مشهورترين آن‌ها مى باشند.
فضل بن موسى چگونه به جهرم آمد؟
كاروانى از اهل بيت: همراه با فاطمه معصومه سلام الله علیها جهت زيارت و ديدار با امام؛ على بن موسى الرضا علیه السلام از مدينه عازم ايران شدند كه خبر شهادت امام رضا علیه السلام در نزديكى شهر قم به ايشان رسيد.
به دستور حضرت معصومه سلام الله علیها كاروان راهى شهر قم شد و طولى نكشيد كه ايشان بر اثر بيمارى درگذشتند و يا بنا به برخى اقوال بر اثر مسموميت به شهادت رسيد. از طرفى دستگاه حاكم دستورى را به واليان شهرهاى مختلف صادر كرد تا اهل بيت علیه السلام را در هر كجا مشاهده نمودند فورا به شهادت برسانند. و به اين ترتيب امامزادگانى كه همراه با حضرت معصومه سلام الله علیها به ايران آمده بودند، به ناچار متفرق شدند و هر كدام به منطقه اى عزيمت كرده، به صورت ناشناس به زندگى ادامه دادند اما تعداد زيادى از آن‌ها شناسايى شدند و به شهادت رسيدند.
عده اى از اين بزرگواران نيز راهى استان فارس شدند كه احمد بن موسى (شاه‌چراغ) مشهورترين آن‌ها است. پدران ما از پدرانشان و آنان نيز از نسل قبل از خود نقل مى كنند كه فضل بن موسى علیه السلام به جهرم آمد و در بيرون از شهر در منطقه خارقان سكنى گزيد.
منطقه خارقان (شهرك فاطميه) كه در گذشته از شهر فاصله زيادى داشته است به علت وجود قنات معروف خارقان زمين‌هاى كشاورزى بسيارى داشت، امامزاده فضل علیه السلام به صورت ناشناس به كشاورزى مى پرداخت.
به مروز زمان مردم به اين امامزاده بزرگوار علاقه مند شدند و آوازه علم و تقواى وى در سرتاسر شهر پيچيد تا اين كه حاكم شهر نيز از آن باخبر شد و هنگامى كه از هويت واقعى وى آگاه شد، گروهى را مامور به شهادت رساندن ايشان كرد. سرانجام يكى از مامورين هنگامى كه فضل بن موسى بن جعفر علیه السلام از شدت خستگى از كار روزانه در كنار جوى آب به خواب رفته بود، با ضربات «بيل » ايشان را به شهادت رسانيد. فرداى آن روز كشاورزان متوجه پيكر مقدس او كه مظلومانه به خون غلطيده بود، شدند و در همان مكان (خارقان) به خاك سپردند.
امروز مرقد پاك ايشان زيارتگاه اهل دل و عاشقان دلسوخته اى است كه از مكان‌هاى دور و نزديك براى اداى احترام به آن محل مقدس مشرف مى شوند و در شب‌هاى جمعه با دريايى از شوق و با اشك چشم، ضريح مقدسش را شستشو مى دهند.
هنگامى كه شب جمعه پرده سياه خود را بر روى آسمان مى كشد هيئتى همنام مادر غريبش زهرا سلام الله علیها (هيئت مجمع الزهرا سلام الله علیها) اذان عشق سر داده و همراه با زائرين، پيشانى ها را به مهر مى سايند تا با خلوص خودشان آسمان را به زمين متصل سازند و سرانجام پس از پاسى از شب با دعاى كميل على علیه السلام و اشك چشم، ساختمان امامزاده را ترك مى نمايند اما هيچگاه ذكر و نام و ياد امامزاده از دل‌هايشان بيرون نمى رود.
