عين ابى نيزر: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(تعیین رده)
(ویرایش)
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
«ابونیزر» پسر «نجاشى» پادشاه حبشه بود. وى در خردسالى به [[اسلام]] گرایش پیدا كرد و حضور پیامبر خدا صلى الله علیه و آله رسید و تا هنگام رحلت پیامبر صلى الله علیه و آله در خانه آن حضرت بود و سپس به خانه [[حضرت فاطمه]] علیهاالسلام آمد و با فرزندان آن بزرگوار بسر برد.
+
{{خوب}}
 +
«ابونیزر» پسر «نجاشى» پادشاه [[حبشه]] بود. وى در خردسالى به [[اسلام]] گرایش پیدا کرد و حضور [[پیامبر اسلام|پیامبر خدا]] صلى الله علیه و آله رسید و تا هنگام رحلت پیامبر صلى الله علیه و آله در خانه آن حضرت بود و سپس به خانه [[حضرت فاطمه]] علیهاالسلام آمد و با فرزندان آن بزرگوار بسر برد.
  
ابونیزر گوید: روزى من در «عین ابى نیزر» و «بغیبغه» مشغول حفارى بودم، على بن ابى‌طالب علیه‌السلام آمد و از من پرسید: غذایى دارى؟ عرض كردم: غذایى است كه آن را شایسته امیرمؤمنان علیه‌السلام نمى دانم.
+
ابونیزر گوید: روزى من در '''«عین ابى نیزر»''' و «بغیبغه» مشغول حفارى بودم، [[امام علی علیه السلام|على بن ابى‌طالب]] علیه‌السلام آمد و از من پرسید: غذایى دارى؟ عرض کردم: غذایى است که آن را شایسته امیرمؤمنان نمى دانم. حضرت فرمود: بیاور. آن را خدمت ایشان بردم.  
  
حضرت فرمود: بیاور. آن را خدمت ایشان بردم، آن حضرت پس از صرف غذا، بیل را بدست گرفت و داخل چاه رفت و بیل مى زد ولى به آب نمى رسید، از آنجا خارج شد. عرق هاى پیشانى را پاك كرد.
+
آن حضرت پس از صرف غذا، بیل را بدست گرفت و داخل چاه رفت و بیل مى زد ولى به آب نمى رسید، از آنجا خارج شد. عرق هاى پیشانى را پاک کرد. دوباره به آنجا بازگشت و مشغول به بیل زدن و حفارى شد. یکباره آب به حجم گردن شترى از چشمه جوشید. على علیه‌السلام به سرعت بیرون آمد و فرمود: خدا را گواه مى گیرم که این چشمه [[صدقه]] است.
  
دوباره به آنجا بازگشت و مشغول به بیل زدن و حفارى شد. یكباره آب به حجم گردن شترى از چشمه جوشید. على علیه‌السلام به سرعت بیرون آمد و فرمود: خدا را گواه مى گیرم كه این چشمه [[صدقه]] است.
+
سپس درخواست قلم و کاغذ کرد، من به سرعت آن را حاضر کردم و حضرت نوشت: بسم اللّه الرّحمن الرّحیم، هذا ما تصدّق به عبداللّه علیّ أمیرالمؤمنین، تصدّق بالضّیعتین المعروفتین، بعین أبی نیزر و البغیبغة على فقراء أهل المدینة و ابن السّبیل لیقی اللّه بهما وجهه حرّ النّار یوم القیامة لا تباعا و لا توهبا حتّى یرثهما اللّه و هو خیر الوارثین...»؛ «به نام خداى رحمان و رحیم، این وقفنامه بنده خدا، امیرمؤمنان على، در مورد دو چشمه ابى‌نیزر و بغیبغه است براى مستمندان [[مدینه]] و مسافران درمانده تا بدین وسیله خود را از حرارت آتش [[جهنم]] در روز رستاخیز مصون دارد. این دو چشمه را نه کسى مى تواند بفروشد و نه هبه کند تا این که خداوند آن را به ارث برد و خدا بهترین وارثان است».<ref> مستدرک الوسائل، ج ۱۴، ص ۶۲؛ یاقوت، ج ۴، صص ۱۷۵ و ۱۷۶.</ref>
 
 
سپس درخواست قلم و كاغذ كرد، من به سرعت آن را حاضر كردم و حضرت نوشت: بسم اللّه الرّحمن الرّحیم، هذا ما تصدّق به عبداللّه علیّ أمیرالمؤمنین، تصدّق بالضّیعتین المعروفتین، بعین أبی نیزر و البغیبغة على فقراء أهل المدینة و ابن السّبیل لیقی اللّه بهما وجهه حرّ النّار یوم القیامة لاتباعا و لاتوهبا حتّى یرثهما اللّه و هو خیر الوارثین...»
 
 
 
«به نام خداى رحمان و رحیم، این وقفنامه بنده خدا، امیرمؤمنان على، در مورد دو چشمه ابى‌نیزر و بغیبغه است براى مستمندان [[مدینه]] و مسافران درمانده تا بدین وسیله خود را از حرارت آتش جهنم در روز رستاخیز مصون دارد. این دو چشمه را نه كسى مى تواند بفروشد و نه هبه كند تا این كه خداوند آن را به ارث برد و خدا بهترین وارثان است».<ref> مستدرك الوسائل، ج 14، ص 62؛ یاقوت، ج صص 175 و 176.</ref>
 
  
 
شاید دلیل نامگذارى این چشمه به «ابى‌نیزر» به خاطر قدردانى از تلاش مقدماتى او در حفر این چاه بوده است.
 
شاید دلیل نامگذارى این چشمه به «ابى‌نیزر» به خاطر قدردانى از تلاش مقدماتى او در حفر این چاه بوده است.
  
==پانویس ==
+
==پانویس==
 
<references />
 
<references />
  
 
==منابع==
 
==منابع==
  
محمد محمدحسن شرّاب ، ترجمه حمیدرضا شیخی؛ فرهنگ اعلام جغرافیایى، تاریخى در حدیث و سیره نبوى.(مطلب نقل شده از جمله اضافات محمدرضا نعمتى  بر این کتاب است)
+
* محمد محمدحسن شرّاب، ترجمه حمیدرضا شیخی؛ فرهنگ اعلام جغرافیایى، تاریخى در حدیث و سیره نبوى. (مطلب نقل شده از جمله اضافات محمدرضا نعمتى  بر این کتاب است)
  
 
[[رده:امام علی علیه السلام]]
 
[[رده:امام علی علیه السلام]]
 
[[رده:اماکن تاریخ صدر اسلام]]
 
[[رده:اماکن تاریخ صدر اسلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۳۴

«ابونیزر» پسر «نجاشى» پادشاه حبشه بود. وى در خردسالى به اسلام گرایش پیدا کرد و حضور پیامبر خدا صلى الله علیه و آله رسید و تا هنگام رحلت پیامبر صلى الله علیه و آله در خانه آن حضرت بود و سپس به خانه حضرت فاطمه علیهاالسلام آمد و با فرزندان آن بزرگوار بسر برد.

ابونیزر گوید: روزى من در «عین ابى نیزر» و «بغیبغه» مشغول حفارى بودم، على بن ابى‌طالب علیه‌السلام آمد و از من پرسید: غذایى دارى؟ عرض کردم: غذایى است که آن را شایسته امیرمؤمنان نمى دانم. حضرت فرمود: بیاور. آن را خدمت ایشان بردم.

آن حضرت پس از صرف غذا، بیل را بدست گرفت و داخل چاه رفت و بیل مى زد ولى به آب نمى رسید، از آنجا خارج شد. عرق هاى پیشانى را پاک کرد. دوباره به آنجا بازگشت و مشغول به بیل زدن و حفارى شد. یکباره آب به حجم گردن شترى از چشمه جوشید. على علیه‌السلام به سرعت بیرون آمد و فرمود: خدا را گواه مى گیرم که این چشمه صدقه است.

سپس درخواست قلم و کاغذ کرد، من به سرعت آن را حاضر کردم و حضرت نوشت: بسم اللّه الرّحمن الرّحیم، هذا ما تصدّق به عبداللّه علیّ أمیرالمؤمنین، تصدّق بالضّیعتین المعروفتین، بعین أبی نیزر و البغیبغة على فقراء أهل المدینة و ابن السّبیل لیقی اللّه بهما وجهه حرّ النّار یوم القیامة لا تباعا و لا توهبا حتّى یرثهما اللّه و هو خیر الوارثین...»؛ «به نام خداى رحمان و رحیم، این وقفنامه بنده خدا، امیرمؤمنان على، در مورد دو چشمه ابى‌نیزر و بغیبغه است براى مستمندان مدینه و مسافران درمانده تا بدین وسیله خود را از حرارت آتش جهنم در روز رستاخیز مصون دارد. این دو چشمه را نه کسى مى تواند بفروشد و نه هبه کند تا این که خداوند آن را به ارث برد و خدا بهترین وارثان است».[۱]

شاید دلیل نامگذارى این چشمه به «ابى‌نیزر» به خاطر قدردانى از تلاش مقدماتى او در حفر این چاه بوده است.

پانویس

  1. مستدرک الوسائل، ج ۱۴، ص ۶۲؛ یاقوت، ج ۴، صص ۱۷۵ و ۱۷۶.

منابع

  • محمد محمدحسن شرّاب، ترجمه حمیدرضا شیخی؛ فرهنگ اعلام جغرافیایى، تاریخى در حدیث و سیره نبوى. (مطلب نقل شده از جمله اضافات محمدرضا نعمتى بر این کتاب است)