صالحین: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{متوسط}} | {{متوسط}} | ||
| − | صلاح، ضد | + | صلاح، ضد [[فساد]]؛<ref>لسان العرب، ج۷، ص۳۸۴.</ref> به معناى نیکى کردن و نیکوکار گشتن<ref>فرهنگ فارسى، ج۲، ص۲۱۵۸، «صلاح».</ref> است. و صالح کسى است که انجام دهنده صلاح و ملازم و متمسک به آن باشد.<ref>مجمع البیان، ج۳-۴، ص۱۱۱.</ref> برخى گفته اند: صالحان کسانى اند که در علم و ایمانشان به [[الله|خدا]] و آنچه از نزد خدا آمده و نیز در صداقت، شهادت و [[توبه]] آنان خللى وارد نشده باشد و تمام عمر خود را در طاعت خدا و اموالشان را در راه رضاى او صرف نمایند.<ref>روح المعانى، ج۴، جزء۵، ص۱۱۴.</ref> |
| − | |||
| − | و صالح | ||
==صالحین در قرآن== | ==صالحین در قرآن== | ||
| − | در آیاتی از قرآن | + | در آیاتی از [[قرآن|قرآن کریم]]، واژه های صالحین و صالحون بکار رفته است. به این نکته باید توجه داشت که صالح بودن و در زمره آنان قرار داشتن، غیر از انجام دادن [[عمل صالح]] است. در آیه ۹ [[سوره عنکبوت]] مى خوانیم: {{متن قرآن|«وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِی الصَّالِحِینَ»}}؛ معلوم مى شود صالحان از مؤمنانِ داراى عمل صالح، مقامى والاتر دارند. |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | به | ||
| − | مقام صالحان، چنان ارجمند است | + | مقام صالحان، چنان ارجمند است که خداوند در قرآن کریم، [[پیامبران|پیامبرانى]] چون [[حضرت ابراهیم]]، [[حضرت اسحاق]]، [[حضرت یعقوب]]،<ref>[[سوره انبیاء]]/۷۲.</ref> [[حضرت لوط]]،<ref>سوره انبیاء/۷۵.</ref> [[حضرت اسماعیل]]، [[حضرت ادریس]] و [[حضرت ذوالکفل]] علیهم السلام<ref>سوره انبیاء/۸۵و۸۶.</ref> را از صالحان دانسته است. |
| − | + | نیز به این نکته هم باید توجه داشت که صالحان داراى مراتب اند؛ به این معنا که شامل [[پیامبران|انبیا]] و غیر ایشان مى شود. | |
==فضایل صالحان== | ==فضایل صالحان== | ||
| − | * امر به معروف | + | *اهل [[امر به معروف و نهی از منکر|امر به معروف و نهی از منکر]] |
| − | + | *اهل [[ایمان]] | |
| − | * ایمان | + | *اهل بندگی [[الله|خدا]] |
| − | * بندگی خدا | + | *بهره مندی از رحمت و تفضل و ولایت و نعمت الهی |
| − | * بهره مندی از رحمت و تفضل و ولایت و نعمت الهی | + | *اهل [[صبر]] |
| − | * صبر | + | *اهل [[بهشت]] و... |
| − | * | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * فرهنگ | + | *[[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، جلد۱۸، صص۲۲۰-۲۰۹. |
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۲۶
صلاح، ضد فساد؛[۱] به معناى نیکى کردن و نیکوکار گشتن[۲] است. و صالح کسى است که انجام دهنده صلاح و ملازم و متمسک به آن باشد.[۳] برخى گفته اند: صالحان کسانى اند که در علم و ایمانشان به خدا و آنچه از نزد خدا آمده و نیز در صداقت، شهادت و توبه آنان خللى وارد نشده باشد و تمام عمر خود را در طاعت خدا و اموالشان را در راه رضاى او صرف نمایند.[۴]
صالحین در قرآن
در آیاتی از قرآن کریم، واژه های صالحین و صالحون بکار رفته است. به این نکته باید توجه داشت که صالح بودن و در زمره آنان قرار داشتن، غیر از انجام دادن عمل صالح است. در آیه ۹ سوره عنکبوت مى خوانیم: «وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِی الصَّالِحِینَ»؛ معلوم مى شود صالحان از مؤمنانِ داراى عمل صالح، مقامى والاتر دارند.
مقام صالحان، چنان ارجمند است که خداوند در قرآن کریم، پیامبرانى چون حضرت ابراهیم، حضرت اسحاق، حضرت یعقوب،[۵] حضرت لوط،[۶] حضرت اسماعیل، حضرت ادریس و حضرت ذوالکفل علیهم السلام[۷] را از صالحان دانسته است.
نیز به این نکته هم باید توجه داشت که صالحان داراى مراتب اند؛ به این معنا که شامل انبیا و غیر ایشان مى شود.
فضایل صالحان
- اهل امر به معروف و نهی از منکر
- اهل ایمان
- اهل بندگی خدا
- بهره مندی از رحمت و تفضل و ولایت و نعمت الهی
- اهل صبر
- اهل بهشت و...
پانویس
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد۱۸، صص۲۲۰-۲۰۹.
