شيعه و زمامداران خودسر (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۳: سطر ۳:
  
 
== مولف ==
 
== مولف ==
[[محمد جواد مغنیه|محمد جواد مُغنیه]] ([[سال ۱۳۳۲ هجری قمری|۱۳۳۲]]-[[سال ۱۴۰۰ هجری قمری|۱۴۰۰ق]]) فرزند شیخ محمود از عالمان و مفسران [[شیعه]] در قرن چهاردهم قمری است. مغنیه در [[لبنان]] متولد شد و تحصیلات خود را در موطن خویش آغاز کرد. سپس به [[نجف]] رفت و در درس عالمانی مانند [[سید ابوالقاسم خویی]] حاضر شد. او پس از بازگشت به لبنان، منصب قضاوت و ریاست دادگستری را عهده‌دار شد. محمد جواد مغنیه دارای تألیفات بسیاری در علوم مختلف بوده و از جمله مفسرانی است که صاحب دو تفسیر [[تفسیر الکاشف|الکاشف]] و [[تفسیر المبین|المبین]] است. شخصیت مغنیه را اندیشه‌های دینی و سیاسی‌اش متمایز ساخته و نوگرایی در [[فقه]] و [[اجتهاد]]، [[تقریب مذاهب]] و وحدت اسلامی از جمله دیدگاه‌های اوست. او همچنین از [[انقلاب اسلامی ایران]] و رهبر آن تجلیل کرده و با تعابیر بلندی می‌ستاید. مغنیه در سال ۱۴۰۰ق درگذشت و در [[حرم امام علی(ع)]] دفن شد.<ref>[http://nbo.ir/fa-ir/%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85%D9%87-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%AC%D9%88%D8%A7%D8%AF-%D9%85%D8%BA%D9%86%D9%8A%D9%87__l-p-0-1--204.aspx سایت فرهیختگان.]</ref>
+
[[محمد جواد مغنیه|محمد جواد مُغنیه]] (۱۳۳۲-۱۴۰۰ ق) فرزند شیخ محمود از عالمان و مفسران [[شیعه]] در قرن چهاردهم قمری است. مغنیه در [[لبنان]] متولد شد و تحصیلات خود را در موطن خویش آغاز کرد. سپس به [[نجف]] رفت و در درس عالمانی مانند [[آیت الله سید ابوالقاسم خویی]] حاضر شد. او پس از بازگشت به لبنان، منصب قضاوت و ریاست دادگستری را عهده‌دار شد. محمد جواد مغنیه دارای دو تفسیر به اسمهای [[تفسیر الکاشف|الکاشف]] و [[تفسیر المبین|المبین]] است. شخصیت مغنیه را اندیشه‌های دینی و سیاسی‌اش متمایز ساخته و نوگرایی در [[فقه]] و [[اجتهاد]]، [[تقریب مذاهب]] و وحدت اسلامی از جمله دیدگاه‌های اوست. او همچنین از [[انقلاب اسلامی ایران]] و رهبر آن تجلیل کرده و با تعابیر بلندی می‌ستاید. مغنیه در سال ۱۴۰۰ق درگذشت و در [[حرم امام علی علیه السلام]] دفن شد.<ref>[http://nbo.ir/fa-ir/%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85%D9%87-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%AC%D9%88%D8%A7%D8%AF-%D9%85%D8%BA%D9%86%D9%8A%D9%87__l-p-0-1--204.aspx سایت فرهیختگان.]</ref>
  
  

نسخهٔ ‏۶ مهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۵:۳۶

این کتاب ترجمه فارسى كتاب «الشيعة و الحاكمون» نوشته محمد جواد مغنية (1322- 1400ق) است كه آن را حجت الاسلام مصطفى زمانى (1313- 1369 ش) به فارسی ترجمه كرده است. این کتاب شرح جنایات و مصائبى است كه شیعه در طول تاریخ به جرم حق‌گویى از طرف زمامداران و رهبران تحمل كرده است.


مولف

محمد جواد مُغنیه (۱۳۳۲-۱۴۰۰ ق) فرزند شیخ محمود از عالمان و مفسران شیعه در قرن چهاردهم قمری است. مغنیه در لبنان متولد شد و تحصیلات خود را در موطن خویش آغاز کرد. سپس به نجف رفت و در درس عالمانی مانند آیت الله سید ابوالقاسم خویی حاضر شد. او پس از بازگشت به لبنان، منصب قضاوت و ریاست دادگستری را عهده‌دار شد. محمد جواد مغنیه دارای دو تفسیر به اسمهای الکاشف و المبین است. شخصیت مغنیه را اندیشه‌های دینی و سیاسی‌اش متمایز ساخته و نوگرایی در فقه و اجتهاد، تقریب مذاهب و وحدت اسلامی از جمله دیدگاه‌های اوست. او همچنین از انقلاب اسلامی ایران و رهبر آن تجلیل کرده و با تعابیر بلندی می‌ستاید. مغنیه در سال ۱۴۰۰ق درگذشت و در حرم امام علی علیه السلام دفن شد.[۱]


فهرست مندرجات

  • مقدمه؛
  • بخش اول: ذكر شیعه و رفتار خلفا و دستگاه حاكمه با شیعیان و بخصوص على علیه السلام پس از پیامبر؛
  • بخش دوم: شیعیان در زمان معاویه و رفتار و جنایات وى با آنان؛
  • بخش سوم: جنایات بنى مروان؛
  • بخش چهارم: عیاشی‌ها، مظالم و ناروایی‌هاى بنى‌عباس و ذكر شعرا شیعه در عصر بنى‌عباس؛
  • بخش پنجم: وضع شیعیان پس از بنى‌عباس و در زمان صلاح الدین ایوبى، دولت عثمانى و دولت سعودى؛
  • بخش ششم: مسئله شیعیان و استعمار و اهداف مستشرقان؛
  • خاتمه: مسئله غدیر.

وضعیت نشر

این کتاب در سال 1396 توسط انتشارات نبوی منتشر شده است.

پانویس


منابع