سوره شعراء/متن و ترجمه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۷ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
__بی‌فهرست__
 
__بی‌فهرست__
 
__بی‌بخش__
 
__بی‌بخش__
{{متن و ترجمه سوره|نام=شعراء|شماره=26}}
+
{{متن و ترجمه سوره|نام=شعراء|شماره=26
 +
|کد صوت=<AudioTag url="
 +
https://wiki.ahlolbait.com/audios/full/026.mp3
 +
 
 +
"></AudioTag>
 +
|توصیف= پخش و دانلود ترتیل سوره (پرهیزگار)
 +
|لینک پی دی اف = http://cdn.ahlolbait.com/files/696/download/quran-shoara-26.pdf
 +
|لینک پاورپوینت = http://cdn.ahlolbait.com/files/696/download/quran-shoara-26.rar
 +
}}
  
 
<center>'''سورة الشعراء'''</center>   
 
<center>'''سورة الشعراء'''</center>   
  
<center>(ترجمه آیتی)</center>  
+
<center>(ترجمه حسین انصاریان)</center>  
 
 
{{کلیک آیه}}
 
  
 +
{{کلیک آیه}}
 
==1==
 
==1==
{{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}}
+
<span style="font-family:me_quran,Scheherazade,mry_KacstQurn,Tahoma; font-size:11pt; color: #2039C7; word-spacing:4px">بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ</span><p></P>
 
+
<span style="font-family:me_quran,Scheherazade,mry_KacstQurn,Tahoma; font-size:11pt; color: #2039C7; word-spacing:4px">[[آیه 1 سوره شعراء|طسم]] <span font-size:14pt>﴿١﴾</span></span>
به نام خدای بخشاینده مهربان
+
<p></P>
 
+
به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی
 
+
طاء، سین، میم (۱)<p></P>
[[آیه 1 سوره شعراء|
 
{{متن قرآن|طسم }}]]
 
 
 
طا، سین ، میم
 
 
==2==
 
==2==
[[آیه 2 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|2|﴿٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ }}]]
+
این است آیات [با عظمت این] کتاب روشنگر. (۲)<p></P>
 
 
اینهاست آیات این، کتاب روشنگر
 
 
==3==
 
==3==
[[آیه 3 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|3|﴿٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ }}]]
+
شاید تو می خواهی برای اینکه آنان ایمان نمی آورند، خود را از شدت اندوه هلاک کنی! (۳)<p></P>
 
 
شاید، از اینکه ایمان نمی آورند، خود را هلاک سازی
 
 
==4==
 
==4==
[[آیه 4 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|4|﴿٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّن السَّمَاء آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ }}]]
+
اگر بخواهیم، معجزه ای بزرگ از آسمان بر آنان نازل می کنیم که فروتنانه و بی اختیار در برابرش گردن نهند، (۴)<p></P>
 
 
اگر بخواهیم ، از آسمان برایشان آیتی نازل می کنیم که در برابر آن به خضوع سر فرود آورند
 
 
==5==
 
==5==
[[آیه 5 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|5|﴿٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ }}]]
+
هیچ [مایه] تذکر جدیدی از سوی [خدای] رحمان برای آنان نمی آید، مگر آنکه از آن روی گردان می شوند. (۵)<p></P>
 
 
برایشان هیچ سخن تازه ای از خدای رحمان نازل نمی شود، جز آنکه از آن اعراض می کنند
 
 
==6==
 
==6==
[[آیه 6 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|6|﴿٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاء مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون }}]]
+
همانا [آیات و وعده های ما را] تکذیب کردند [تا جایی که آنها را به مسخره گرفتند] پس به زودی خبرهای [مهم] آنچه که آن را مسخره می کردند [از حقّانیّت آیات، وعده های ما و تحقّق عذاب های دنیایی و آخرتی] به آنان می رسد. (۶)<p></P>
 
 
پس تکذیبش کردند زودا که خبر آن چیزهایی که مسخره اش می کردند به ایشان، برسد
 
 
==7==
 
==7==
[[آیه 7 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|7|﴿٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ }}]]
+
آیا [با تأمل] به این زمین ننگریستند که در آن چه بسیار از هر نوع [گیاهان و درختان] نیکو رویاندیم؟ (۷)<p></P>
 
 
آیا به زمین ننگریسته اند که چه قدر از هر گونه گیاهان نیکو در آن رویانیده ایم
 
 
==8==
 
==8==
[[آیه 8 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|8|﴿٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ }}]]
+
یقیناً در این [رویاندن انواع نباتات] نشانه ای است [بر قدرت، ربوبیّت خدا و اینکه مردگان را زنده می کند] ولی بیشترشان [به خاطر رسوخ کبر و لجاجت در باطنشان] ایمان آور نبوده و نیستند. (۸)<p></P>
 
 
در این عبرتی است ولی بیشترشان ایمان نمی آورند
 
 
==9==
 
==9==
[[آیه 9 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|9|﴿٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ }}]]
+
و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر مهربان است. (۹)<p></P>
 
 
به راستی پروردگار تو پیروزمند و مهربان است
 
 
==10==
 
==10==
[[آیه 10 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|10|﴿١٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَإِذْ نَادَى رَبُّكَ مُوسَى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ }}]]
+
[یاد کن] هنگامی را که پروردگارت موسی را ندا داد که خود را به قوم ستمکار برسان. (۱۰)<p></P>
 
 
و پروردگارت موسی را ندا داد که : ای موسی ، به سوی آن مردم ستمکار برو:
 
 
==11==
 
==11==
[[آیه 11 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|11|﴿١١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلَا يَتَّقُونَ }}]]
+
[به سوی] قوم فرعون [که به آنان بگویی:] آیا [از سرانجام شرک و طغیان که خشم و عذاب خداست] نمی پرهیزید؟! (۱۱)<p></P>
 
 
قوم فرعون آیا نمی خواهند پرهیزگار شوند ?
 
 
==12==
 
==12==
[[آیه 12 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|12|﴿١٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ }}]]
+
گفت: پروردگارا! به راستی می ترسم مرا تکذیب کنند، (۱۲)<p></P>
 
 
گفت : ای پروردگار من ، می ترسم که دروغگویم خوانند
 
 
==13==
 
==13==
[[آیه 13 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|13|﴿١٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ }}]]
+
و سینه ام [از این وظیفه سنگین] تنگی می کند، و زبانم روان و گویا نمی شود، پس به سوی هارون هم [پیام نبوّت] بفرست [تا مرا در این وظیفه سنگین یاری دهد.] (۱۳)<p></P>
 
 
و دل من تنگ گردد و زبانم گشاده نشود هارون را پیام بفرست
 
 
==14==
 
==14==
[[آیه 14 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|14|﴿١٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ }}]]
+
و آنان را بر من ادعای جرمی است که می ترسم [به سبب آن] مرا بکشند. (۱۴)<p></P>
 
 
و بر من، به گناهی ادعایی دارند، می ترسم که مرا بکشند
 
 
==15==
 
==15==
[[آیه 15 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|15|﴿١٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ كَلَّا فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ }}]]
+
[خدا] گفت: این چنین نیست [که فرعون بر تو پیروز شود] پس شما دو نفر معجزات ما را ببرید که یقیناً ما همراه شما شنونده [گفتار هر دو طرف] هستیم [پس شما دو نفر را بر پایه دلیل و برهان و معجزه بر آنان پیروز می کنیم.] (۱۵)<p></P>
 
 
گفت : هرگز، آیات مرا هر دو نزد آنها ببرید، ما نیز با شما هستیم وگوش فرا می دهیم
 
 
==16==
 
==16==
[[آیه 16 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|16|﴿١٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ }}]]
+
بنابراین خود را به فرعون برسانید و بگویید: یقیناً ما فرستاده پروردگار جهانیانیم. (۱۶)<p></P>
 
 
پس نزد فرعون روید و بگویید: ما رسول پروردگار جهانیان هستیم ،
 
 
==17==
 
==17==
[[آیه 17 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|17|﴿١٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ }}]]
+
با این وصف، بنی اسرائیل را [آزاد کن و] با ما بفرست. (۱۷)<p></P>
 
 
که بنی اسرائیل را با ما بفرستی
 
 
==18==
 
==18==
[[آیه 18 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|18|﴿١٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ }}]]
+
[فرعون] گفت: آیا ما تو را در کودکی در میان خود نپروراندیم، و سالیانی چند از عمر خود در میان ما درنگ نکردی؟ (۱۸)<p></P>
 
 
گفت : آیا به هنگام کودکی نزد خود پرورشت ندادیم و تو چند سال از عمرت را در میان ما نگذرانیدی ?
 
 
==19==
 
==19==
[[آیه 19 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|19|﴿١٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ }}]]
+
و آن کارت را که کردی، کردی در حالی که از ناسپاسان [زحمات و نعمت های ما] بودی. (۱۹)<p></P>
 
 
و آن کار را که ازتو سر زد مرتکب نشدی ? پس تو کافر نعمتی
 
 
==20==
 
==20==
[[آیه 20 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|20|﴿٢٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ }}]]
+
گفت: آن را در آن زمان در حالی انجام دادم که بی خبر از این واقعه بودم [که با مشت من در دفاع از مظلوم، آن مرد قبطی کشته می شود.] (۲۰)<p></P>
 
 
گفت : آن وقت که چنان کردم از خطاکاران بودم
 
 
==21==
 
==21==
[[آیه 21 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|21|﴿٢١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ }}]]
+
چون از شما ترسیدم از دستتان گریختم، پس [با این گریز از عرصه زندگی ظالمانه شما این شایستگی را یافتم که] پروردگارم به من حکمت بخشید، و مرا از پیامبران قرار داد. (۲۱)<p></P>
 
 
و چون از شما ترسیدم، گریختم ولی پروردگار من به من نبوت داد و مرا درشمار پیامبران آورد
 
 
==22==
 
==22==
[[آیه 22 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|22|﴿٢٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ }}]]
+
آیا اینکه بنی اسرائیل را به بردگی گرفته ای نعمتی است که منتش را بر من می نهی؟! (۲۲)<p></P>
 
 
و منت این نعمت را بر من می نهی و حال آنکه بنی اسرائیل را برده ساخته ای ?
 
 
==23==
 
==23==
[[آیه 23 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|23|﴿٢٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ }}]]
+
فرعون گفت: پروردگار جهانیان چیست؟ (۲۳)<p></P>
 
 
فرعون گفت : پروردگار جهانیان چیست ?
 
 
==24==
 
==24==
[[آیه 24 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|24|﴿٢٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إن كُنتُم مُّوقِنِينَ }}]]
+
گفت: اگر باور می کنید همان پروردگار آسمان ها و زمین و آنچه میان آنهاست. (۲۴)<p></P>
 
 
گفت : اگر به یقین می پذیرید، اوست که آسمانها و زمین و هر چه را میان آنهاست بیافریده
 
 
==25==
 
==25==
[[آیه 25 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|25|﴿٢٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ }}]]
+
[فرعون از روی مسخره] به افراد پیرامونش گفت: آیا نمی شنوید [که چه می گوید؟!] (۲۵)<p></P>
 
 
به آنان که در اطرافش بودند، گفت : آیا نشنیدید ?
 
 
==26==
 
==26==
[[آیه 26 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|26|﴿٢٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ }}]]
+
[موسی] گفت: [او] پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست. (۲۶)<p></P>
 
 
گفت : پروردگار شما و پروردگار نیاکان شما
 
 
==27==
 
==27==
[[آیه 27 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|27|﴿٢٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ }}]]
+
[فرعون] گفت: این پیامبرتان که به سوی شما فرستاده اند، حتماً مجنون است! (۲۷)<p></P>
 
 
فرعون گفت : این پیامبری، که بر شما فرستاده شده ، دیوانه است
 
 
==28==
 
==28==
[[آیه 28 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|28|﴿٢٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ }}]]
+
[موسی] گفت: پروردگار مشرق و مغرب و آنچه میان آنهاست، اگر می اندیشید. (۲۸)<p></P>
 
 
گفت : اوست پروردگار مشرق و مغرب و هر چه میان آن دوست ، اگر تعقل کنید
 
 
==29==
 
==29==
[[آیه 29 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|29|﴿٢٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ }}]]
+
[فرعون] گفت: اگر معبودی جز من بگیری، قطعاً تو را از زندانیان [که زیر سخت ترین شکنجه اند] قرار خواهم داد. (۲۹)<p></P>
 
 
فرعون گفت : اگر جز من کس دیگری را به خدایی گیری به زندانت می افکنم
 
 
==30==
 
==30==
[[آیه 30 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|30|﴿٣٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُّبِينٍ }}]]
+
[موسی] گفت: آیا اگر [بر صدق نبوتم] معجزه آشکاری برایت آورده باشم [باز هم مرا به زندان می افکنی؟] (۳۰)<p></P>
 
 
گفت : حتی اگر معجزه ای روشن آورده باشم ?
 
 
==31==
 
==31==
[[آیه 31 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|31|﴿٣١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ فَأْتِ بِهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ }}]]
+
گفت: اگر راستگویی آن را بیاور. (۳۱)<p></P>
 
 
گفت : اگر راست می گویی ، بیاور
 
 
==32==
 
==32==
[[آیه 32 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|32|﴿٣٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَأَلْقَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ }}]]
+
پس عصایش را انداخت و ناگهان اژدهایی حقیقی نمایان شد، (۳۲)<p></P>
 
 
عصایش را انداخت به آشکارا اژدهایی شد
 
 
==33==
 
==33==
[[آیه 33 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|33|﴿٣٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاء لِلنَّاظِرِينَ }}]]
+
و دستش را [از گریبانش] بیرون آورد و ناگهان برای بینندگان سپید و روشن بود. (۳۳)<p></P>
 
 
و دستش را بیرون آورد در نظر بینندگان سپید می نمود
 
 
==34==
 
==34==
[[آیه 34 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|34|﴿٣٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ }}]]
+
[فرعون] به سران و اشراف پیرامونش گفت: یقیناً این جادوگری بسیار ماهر و داناست! (۳۴)<p></P>
 
 
به مهتران، قومش که کنارش بودند گفت : این مرد جادوگری داناست
 
 
==35==
 
==35==
[[آیه 35 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|35|﴿٣٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ }}]]
+
می خواهد با جادویش شما را از سرزمینتان بیرون کند، پس شما چه نظر می دهید؟ (۳۵)<p></P>
 
 
می خواهد به جادوی خود شما را از سرزمینتان بیرون کند چه رای می دهید?
 
 
==36==
 
==36==
[[آیه 36 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|36|﴿٣٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالُوا أَرْجِهِ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ }}]]
+
گفتند: کار او و برادرش را به تأخیر انداز و گروهی گردآورنده را به شهرها روانه کن، (۳۶)<p></P>
 
 
گفتند: از او و برادرش مهلت بخواه و کسان به شهرها بفرست
 
 
==37==
 
==37==
[[آیه 37 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|37|﴿٣٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ }}]]
+
تا هر جادوگر کاردان بسیار دانایی را نزد تو آورند. (۳۷)<p></P>
 
 
تا هر جادوگر دانایی را که هست نزد تو بیاورند
 
 
==38==
 
==38==
[[آیه 38 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|38|﴿٣٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ }}]]
+
پس همه جادوگران را در وعده گاه روزی معین گرد آوردند، (۳۸)<p></P>
 
 
جادوگران را در روزی معین به وعده گاه آوردند
 
 
==39==
 
==39==
[[آیه 39 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|39|﴿٣٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ }}]]
+
و به همه مردم گفتند: آیا شما هم اجتماع خواهید کرد؟ (۳۹)<p></P>
 
 
و مردم را گفتند: آیا شما نیز گرد می آیید ?
 
 
==40==
 
==40==
[[آیه 40 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|40|﴿٤٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِن كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ }}]]
+
به امید آنکه اگر جادوگران پیروز شدند، از آنان پیروی کنیم. (۴۰)<p></P>
 
 
تا اگر جادوگران پیروز آمدند همه از آنها پیروی کنیم
 
 
==41==
 
==41==
[[آیه 41 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|41|﴿٤١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَلَمَّا جَاء السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ }}]]
+
پس هنگامی که جادوگران آمدند، به فرعون گفتند: آیا اگر ما پیروز شویم، حتماً برای ما پاداشی شایسته خواهد بود؟ (۴۱)<p></P>
 
 
چون جادوگران، آمدند، به فرعون گفتند: آیا اگر ما پیروز شویم ما را مزدی خواهد بود ?
 
 
==42==
 
==42==
[[آیه 42 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|42|﴿٤٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَّمِنَ الْمُقَرَّبِينَ }}]]
+
گفت: آری، و در آن صورت مسلماً از مقربان [درگاه] خواهید شد. (۴۲)<p></P>
 
 
گفت : آری ، همه از مقربان خواهید بود
 
 
==43==
 
==43==
[[آیه 43 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|43|﴿٤٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ لَهُم مُّوسَى أَلْقُوا مَا أَنتُم مُّلْقُونَ }}]]
+
موسی به جادوگران گفت: بیفکنید آنچه را قصد دارید، بیفکنید. (۴۳)<p></P>
 
 
موسی به آنها گفت : هر چه می خواهید بیفکنید، بیفکنید
 
 
==44==
 
==44==
[[آیه 44 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|44|﴿٤٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ }}]]
+
پس ریسمان ها و عصاهایشان را افکندند، و گفتند: به عزت فرعون سوگند که به راستی ما به طور مسلّم پیروزیم. (۴۴)<p></P>
 
 
آنان ریسمانها و چوبهای خود بیفکندند و گفتند: به عزت فرعون که ما پیروز شدیم
 
 
==45==
 
==45==
[[آیه 45 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|45|﴿٤٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَأَلْقَى مُوسَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ }}]]
+
پس موسی عصایش را افکند، ناگاه آنچه را جادوگران با نیرنگ [و به صورت غیر واقعی] ساخته بودند، بلعید. (۴۵)<p></P>
 
 
و موسی عصایش را افکند ناگاه همه آن دروغها یی را که ساخته بودند،، بلعید
 
 
==46==
 
==46==
[[آیه 46 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|46|﴿٤٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ }}]]
+
پس جادوگران [از هیبت و عظمت این معجزه که یافتند کاری خدایی است نه جادویی] به سجده افتادند. (۴۶)<p></P>
 
 
جادوگران به سجده افتادند
 
 
==47==
 
==47==
[[آیه 47 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|47|﴿٤٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ }}]]
+
گفتند: ما به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم، (۴۷)<p></P>
 
 
گفتند: به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم :
 
 
==48==
 
==48==
[[آیه 48 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|48|﴿٤٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|رَبِّ مُوسَى وَهَارُونَ }}]]
+
پروردگار موسی و هارون. (۴۸)<p></P>
 
 
پروردگار موسی و هارون
 
 
==49==
 
==49==
[[آیه 49 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|49|﴿٤٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ }}]]
+
فرعون گفت: پیش از آنکه به شما اجازه دهم به او ایمان آوردید، حتماً او بزرگ شماست که جادوگری را به شما آموخته است، پس به زودی خواهید دانست که مسلماً دست ها و پاهای شما را یکی از راست و یکی از چپ قطع خواهم کرد، و یقیناً همه شما را به دار خواهم آویخت. (۴۹)<p></P>
 
 
گفت : آیا پیش از آنکه شما را رخصت دهم ایمان آوردید ? هر آینه آن مرد، بزرگ شماست که شما را جادو آموخته است خواهید دید اکنون دستهاو پاهایتان از چپ و راست خواهم برید و همه تان را بر دار خواهم کرد
 
 
==50==
 
==50==
[[آیه 50 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|50|﴿٥٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالُوا لَا ضَيْرَ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ }}]]
+
گفتند: [در این شکنجه و عذاب] هیچ زیان و باکی [بر ما] نیست، یقیناً ما به سوی پروردگارمان باز می گردیم، (۵۰)<p></P>
 
 
گفتند: باکی نیست ، ما نزد پروردگارمان باز می گردیم
 
 
==51==
 
==51==
[[آیه 51 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|51|﴿٥١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ }}]]
+
قطعاً ما امیدواریم که چون نخستین ایمان آورندگان [از این قوم] بودیم، پروردگارمان خطاهای ما را بیامرزد. (۵۱)<p></P>
 
 
ما طمع می داریم که پروردگارمان خطاهای ما را ببخشد که ما نخستین، کسانی هستیم که ایمان می آوریم
 
 
==52==
 
==52==
[[آیه 52 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|52|﴿٥٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ }}]]
+
و به موسی وحی کردیم که بندگان مرا شبانه کوچ بده که حتماً دشمنان از پی شما خواهند آمد. (۵۲)<p></P>
 
 
و به موسی وحی کردیم که : شب هنگام بندگان مرا بیرون ببر که از پی شمابیایند
 
 
==53==
 
==53==
[[آیه 53 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|53|﴿٥٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ }}]]
+
پس فرعون گروهی گردآورنده را [برای جمع کردن نیرو] به شهرها فرستاد (۵۳)<p></P>
 
 
و فرعون گرد آورندگان سپاه را به شهرها فرستاد
 
 
==54==
 
==54==
[[آیه 54 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|54|﴿٥٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِنَّ هَؤُلَاء لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ }}]]
+
[و گفت:] مسلماً اینان [که بر ضد من برخاسته اند] گروهی اندکند، (۵۴)<p></P>
 
 
که اینان گروهی اندکند،
 
 
==55==
 
==55==
[[آیه 55 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|55|﴿٥٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ }}]]
+
و همانا ما را همواره [با اعمالشان] به خشم می آورند، (۵۵)<p></P>
 
 
و ما را به خشم آورده اند،
 
 
==56==
 
==56==
[[آیه 56 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|56|﴿٥٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ }}]]
+
و ما گروهی هوشیار و آماده باش و مهیای دفاعیم. (۵۶)<p></P>
 
 
و ما همگی آماده پیکاریم
 
 
==57==
 
==57==
[[آیه 57 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|57|﴿٥٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ }}]]
+
پس ما آنان را [به دنبال بنی اسرائیل] از باغ ها و چشمه سارها [که نعمت های ما در سرزمین مصر بود] بیرون کردیم. (۵۷)<p></P>
 
 
پس ایشان را از باغها و چشمه سارها بیرون کردیم ،
 
 
==58==
 
==58==
[[آیه 58 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|58|﴿٥٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ }}]]
+
واز گنج ها و مکان‌های نیکو [و قصرهای باشکوه بیرون کردیم]. (۵۸)<p></P>
 
 
و از گنجها و خانه های نیکو،
 
 
==59==
 
==59==
[[آیه 59 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|59|﴿٥٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ }}]]
+
این گونه [نعمت های خود را از چنگ آنان بیرون آوردیم] و آنها را به بنی اسرائیل به میراث دادیم. (۵۹)<p></P>
 
 
بدین سان همه را به بنی اسرائیل واگذاشتیم
 
 
==60==
 
==60==
[[آیه 60 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|60|﴿٦٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ }}]]
+
فرعونیان هنگام طلوع آفتاب آنان را دنبال کردند. (۶۰)<p></P>
 
 
فرعونیان به هنگام برآمدن آفتاب از پی آنها رفتند
 
 
==61==
 
==61==
[[آیه 61 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|61|﴿٦١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَلَمَّا تَرَاءى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَى إِنَّا لَمُدْرَكُونَ }}]]
+
چون آن دو گروه یکدیگر را دیدند، اصحاب موسی گفتند: حتماً ما به چنگ آنان خواهیم افتاد. (۶۱)<p></P>
 
 
چون آن دو گروه یکدیگر را دیدند، یاران موسی گفتند: گرفتار آمدیم
 
 
==62==
 
==62==
[[آیه 62 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|62|﴿٦٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ كَلَّا إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ }}]]
+
موسی گفت: این چنین نیست، بی تردید پروردگارم با من است، و به زودی مرا هدایت خواهد کرد. (۶۲)<p></P>
 
 
، گفت : هرگز پروردگار من با من است و مرا راه خواهد نمود
 
 
==63==
 
==63==
[[آیه 63 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|63|﴿٦٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ }}]]
+
پس به موسی وحی کردیم که عصایت را به این دریا بزن. [موسی عصایش را به دریا زد] پس [دریا] از هم شکافت و هر پاره اش چون کوهی بزرگ بود. (۶۳)<p></P>
 
 
پس به موسی وحی کردیم که : عصایت را بر دریا بزن دریا بشکافت و هرپاره چون کوهی عظیم گشت
 
 
==64==
 
==64==
[[آیه 64 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|64|﴿٦٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ }}]]
+
و آن گروه دیگر را [هم در آنجا] به دریا نزدیک کردیم، (۶۴)<p></P>
 
 
و آن گروه دیگر را نیز به دریا رساندیم
 
 
==65==
 
==65==
[[آیه 65 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|65|﴿٦٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَأَنجَيْنَا مُوسَى وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ }}]]
+
و موسی و هر که با او بود، همه را نجات دادیم. (۶۵)<p></P>
 
 
موسی و همه همراهانش را رهانیدیم
 
 
==66==
 
==66==
[[آیه 66 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|66|﴿٦٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ }}]]
+
آن گاه آن گروه دیگر را غرق کردیم. (۶۶)<p></P>
 
 
و آن دیگران را غرقه ساختیم
 
 
==67==
 
==67==
[[آیه 67 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|67|﴿٦٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ }}]]
+
بی تردید در این سرگذشت عبرتی بزرگ وجود دارد، و [قوم قبطی] بیشترشان مؤمن نبودند. (۶۷)<p></P>
 
 
هر آینه در این عبرتی است ، و بیشترینشان ایمان نیاوردند
 
 
==68==
 
==68==
[[آیه 68 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|68|﴿٦٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ }}]]
+
و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است. (۶۸)<p></P>
 
 
هر آینه، پروردگار تو پیروزمند و بخشنده است
 
 
==69==
 
==69==
[[آیه 69 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|69|﴿٦٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ }}]]
+
و سرگذشت مهم ابراهیم را بر آنان بخوان، (۶۹)<p></P>
 
 
و داستان ابراهیم را برایشان تلاوت کن
 
 
==70==
 
==70==
[[آیه 70 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|70|﴿٧٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ }}]]
+
هنگامی که به پدرش و قومش گفت: چه چیز را می پرستید؟ (۷۰)<p></P>
 
 
آنگاه که به پدر و قوم خود گفت : چه می پرستید ?
 
 
==71==
 
==71==
[[آیه 71 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|71|﴿٧١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ }}]]
+
گفتند: بت هایی را می پرستیم و همواره ملازم پرستش آنها هستیم. (۷۱)<p></P>
 
 
گفتند: بتانی را می پرستیم و معتکف آستانشان هستیم
 
 
==72==
 
==72==
[[آیه 72 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|72|﴿٧٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ }}]]
+
گفت: آیا هنگامی که آنها را می خوانید، سخن شما را می شنوند؟ (۷۲)<p></P>
 
 
گفت : آیا وقتی آنها را می خوانید صدایتان را می شنوند ?
 
 
==73==
 
==73==
[[آیه 73 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|73|﴿٧٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ }}]]
+
یا به شما سود و زیانی می رسانند؟ (۷۳)<p></P>
 
 
یا برای شما سود و زیانی دارند ?
 
 
==74==
 
==74==
[[آیه 74 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|74|﴿٧٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءنَا كَذَلِكَ يَفْعَلُونَ }}]]
+
گفتند: نه، بلکه پدرانمان را یافتیم که به این صورت عبادت می کردند! (۷۴)<p></P>
 
 
گفتند: نه ، پدرانمان را دیده ایم که چنین می کرده اند
 
 
==75==
 
==75==
[[آیه 75 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|75|﴿٧٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ }}]]
+
گفت: پس آیا می دانید که آنچه می پرستید، (۷۵)<p></P>
 
 
گفت : آیا می دانید که چه می پرستیده اید،
 
 
==76==
 
==76==
[[آیه 76 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|76|﴿٧٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ }}]]
+
هم شما و هم پدران پیشین شما (۷۶)<p></P>
 
 
شما و نیاکانتان ?
 
 
==77==
 
==77==
[[آیه 77 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|77|﴿٧٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ }}]]
+
هم آنان قطعاً دشمن منند [چون اگر آنها را بپرستم، مرا دچار عذاب جاودانه خواهند کرد]، جز پروردگار جهانیان [که پرستیدنش مایه سعادت همیشگی و جاودانی است.] (۷۷)<p></P>
 
 
آنها دشمنان منند، ولی پروردگار جهانیان دوست، من است :
 
 
==78==
 
==78==
[[آیه 78 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|78|﴿٧٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ }}]]
+
همان کسی که مرا آفرید و هم او مرا هدایت می کند، (۷۸)<p></P>
 
 
آن که مرا بیافریده سپس راهنماییم می کند،
 
 
==79==
 
==79==
[[آیه 79 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|79|﴿٧٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ }}]]
+
و آنکه او طعامم می دهد و سیرابم می کند (۷۹)<p></P>
 
 
و آن که به من طعام می دهد و مرا سیراب می سازد،
 
 
==80==
 
==80==
[[آیه 80 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|80|﴿٨٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ }}]]
+
و هنگامی که بیمار می شوم، او شفایم می دهد (۸۰)<p></P>
 
 
و چون بیمار شوم شفایم می بخشد،
 
 
==81==
 
==81==
[[آیه 81 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|81|﴿٨١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ }}]]
+
و آنکه مرا می میراند سپس زنده ام می کند (۸۱)<p></P>
 
 
و آن که مرا می میراند و سپس زنده می کند،
 
 
==82==
 
==82==
[[آیه 82 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|82|﴿٨٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ }}]]
+
و آنکه امید دارم روز جزا خطایم را بر من بیامرزد. (۸۲)<p></P>
 
 
و آن که امید می دارم که در روز قیامت خطایم را ببخشاید
 
 
==83==
 
==83==
[[آیه 83 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|83|﴿٨٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ }}]]
+
پروردگارا! به من حکمت بخش، و مرا به شایستگان ملحق کن. (۸۳)<p></P>
 
 
ای پروردگار من ، مرا حکمت بخش و مرا به شایستگان بپیوند
 
 
==84==
 
==84==
[[آیه 84 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|84|﴿٨٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ }}]]
+
و برای من در آیندگان نامی نیک و ستایشی والا مرتبه قرار ده، (۸۴)<p></P>
 
 
و ذکر جمیل مرا در ذهن آیندگان انداز
 
 
==85==
 
==85==
[[آیه 85 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|85|﴿٨٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ }}]]
+
و مرا از وارثان بهشت پرنعمت گردان، (۸۵)<p></P>
 
 
و مرا از وارثان بهشت پر نعمت، قرار ده
 
 
==86==
 
==86==
[[آیه 86 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|86|﴿٨٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ }}]]
+
و پدرم را بیامرز که او از گمراهان است، (۸۶)<p></P>
 
 
و پدرم را بیامرز که از گمراهان است
 
 
==87==
 
==87==
[[آیه 87 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|87|﴿٨٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ }}]]
+
و روزی که [مردگان] برانگیخته می شوند، رسوایم مکن؛ (۸۷)<p></P>
 
 
و در روز قیامت مرا رسوا مساز:
 
 
==88==
 
==88==
[[آیه 88 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|88|﴿٨٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ }}]]
+
روزی که هیچ مال و اولادی سود نمی دهد، (۸۸)<p></P>
 
 
روزی که نه مال سود می دهد و نه فرزندان
 
 
==89==
 
==89==
[[آیه 89 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|89|﴿٨٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ }}]]
+
مگر کسی که دلی سالم [از رذایل و خبایث] به پیشگاه خدا بیاورد، (۸۹)<p></P>
 
 
مگر آن کس که با قلبی رسته از شرک به نزد خدا بیاید
 
 
==90==
 
==90==
[[آیه 90 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|90|﴿٩٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ }}]]
+
و آن روز بهشت را برای پرهیزکاران نزدیک آورند، (۹۰)<p></P>
 
 
و بهشت را برای پرهیزگاران نزدیک آرند
 
 
==91==
 
==91==
[[آیه 91 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|91|﴿٩١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ }}]]
+
و آتش برافروخته را برای گمراهان آشکار کنند، (۹۱)<p></P>
 
 
و جهنم را در نظر کافران آشکار کنند
 
 
==92==
 
==92==
[[آیه 92 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|92|﴿٩٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ }}]]
+
و به آنان گویند: آنچه را می پرستیدید، کجایند؟ (۹۲)<p></P>
 
 
به آنها گویند: چیزهایی که سوای خدای یکتا می پرستید، کجایند ?
 
 
==93==
 
==93==
[[آیه 93 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|93|﴿٩٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ }}]]
+
[معبودانی را] به جای خدا؟! آیا شما را [برای رهایی از آتش] یاری می دهند؟ یا از خود می توانند دفع عذاب کنند؟ (۹۳)<p></P>
 
 
آیا یاریتان می کنند، یا خود یاری می جویند ?
 
 
==94==
 
==94==
[[آیه 94 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|94|﴿٩٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ }}]]
+
پس آن بت ها و گمراهان [که آنها را می پرستیدند] به رو در آتش افروخته افکنده می شوند، (۹۴)<p></P>
 
 
آنها و کافران را، سرنگون در جهنم اندازند،
 
 
==95==
 
==95==
[[آیه 95 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|95|﴿٩٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ }}]]
+
با همه سپاهیان ابلیس، (۹۵)<p></P>
 
 
و همه سپاهیان ابلیس را
 
 
==96==
 
==96==
[[آیه 96 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|96|﴿٩٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ }}]]
+
در حالی که در آن [آتش افروخته] با هم ستیز و نزاع می کنند [و به بتان] می گویند: (۹۶)<p></P>
 
 
و در حالی که در جهنم با یکدیگر به نزاع پرداخته اند، می گویند:
 
 
==97==
 
==97==
[[آیه 97 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|97|﴿٩٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ }}]]
+
به خدا سوگند که ما در گمراهی آشکاری بودیم، (۹۷)<p></P>
 
 
به خدا سوگند که ما در گمراهی آشکار بودیم ،
 
 
==98==
 
==98==
[[آیه 98 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|98|﴿٩٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ }}]]
+
که شما را با پروردگار جهانیان برابر و مساوی قرار می دادیم، (۹۸)<p></P>
 
 
آنگاه که شما را با پروردگار جهانیان برابر می دانستیم
 
 
==99==
 
==99==
[[آیه 99 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|99|﴿٩٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ }}]]
+
و ما را جز مجرمان [خائن] گمراه نکردند، (۹۹)<p></P>
 
 
و ما را جز مجرمان گمراه نساختند
 
 
==100==
 
==100==
[[آیه 100 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|100|﴿١٠٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ }}]]
+
در نتیجه برای ما نه شفیعانی است، (۱۰۰)<p></P>
 
 
و اکنون ما را شفاعت کننده ای نیست
 
 
==101==
 
==101==
[[آیه 101 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|101|﴿١٠١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ }}]]
+
و نه یک دوست نزدیک و صمیمی، (۱۰۱)<p></P>
 
 
و ما را دوست مهربانی نیست
 
 
==102==
 
==102==
[[آیه 102 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|102|﴿١٠٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ }}]]
+
پس ای کاش برای ما بازگشتی [به دنیا] بود تا از مؤمنان می شدیم. (۱۰۲)<p></P>
 
 
کاش بار دیگر به دنیا بازگردیم تا از مؤمنان گردیم
 
 
==103==
 
==103==
[[آیه 103 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|103|﴿١٠٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ }}]]
+
بی تردید در این سرگذشت، عبرتی بزرگ وجود دارد، و [قوم ابراهیم] بیشترشان مؤمن نبودند، (۱۰۳)<p></P>
 
 
در این عبرتی است ، و بیشترینشان ایمان نیاوردند
 
 
==104==
 
==104==
[[آیه 104 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|104|﴿١٠٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ }}]]
+
و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است. (۱۰۴)<p></P>
 
 
هر آینه، پروردگار تو پیروزمند و مهربان است
 
 
==105==
 
==105==
[[آیه 105 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|105|﴿١٠٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ }}]]
+
قوم نوح پیامبران را تکذیب کردند، (۱۰۵)<p></P>
 
 
قوم نوح پیامبران را تکذیب کردند
 
 
==106==
 
==106==
[[آیه 106 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|106|﴿١٠٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ }}]]
+
هنگامی که برادرشان نوح به آنان گفت: آیا [از سرانجام شرک و طغیان که خشم و عذاب خداست] نمی پرهیزید؟ (۱۰۶)<p></P>
 
 
آنگاه که برادرشان نوح به آنها گفت : آیا پروا نمی کنید ?
 
 
==107==
 
==107==
[[آیه 107 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|107|﴿١٠٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ }}]]
+
بی تردید من برای شما فرستاده ای امینم، (۱۰۷)<p></P>
 
 
من برای شما پیامبری امین هستم
 
 
==108==
 
==108==
[[آیه 108 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|108|﴿١٠٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ }}]]
+
بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید، (۱۰۸)<p></P>
 
 
از خدا بترسید و از من اطاعت کنید
 
 
==109==
 
==109==
[[آیه 109 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|109|﴿١٠٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ }}]]
+
و من از شما بر ابلاغ رسالتم هیچ پاداشی نمی خواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانیان است، (۱۰۹)<p></P>
 
 
من از شما در برابر هدایت خود مزدی نمی طلبم مزد من تنها بر عهده پروردگار جهانیان است
 
 
==110==
 
==110==
[[آیه 110 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|110|﴿١١٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ }}]]
+
بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید. (۱۱۰)<p></P>
 
 
پس ، از خدا بترسید و از من اطاعت کنید
 
 
==111==
 
==111==
[[آیه 111 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|111|﴿١١١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ }}]]
+
گفتند: آیا ما به تو ایمان بیاوریم در حالی که فرومایگان از تو پیروی کرده اند؟! (۱۱۱)<p></P>
 
 
گفتند: آیا به تو ایمان بیاوریم و حال آنکه فرومایگان پیرو تو هستند ?
 
 
==112==
 
==112==
[[آیه 112 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|112|﴿١١٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ }}]]
+
[نوح] گفت: مرا از آنچه آنان انجام می داده اند، چه اطلاعی است؟ (۱۱۲)<p></P>
 
 
گفت : دانش من به کارهایی که می کنند نمی رسد
 
 
==113==
 
==113==
[[آیه 113 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|113|﴿١١٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ }}]]
+
حسابشان اگر واقعاً درک می کنید، جز بر عهده پروردگارم نیست، (۱۱۳)<p></P>
 
 
اگر می فهمید،، حسابشان تنها با پروردگار من است
 
 
==114==
 
==114==
[[آیه 114 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|114|﴿١١٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ }}]]
+
و من طرد کننده مؤمنان نخواهم بود، (۱۱۴)<p></P>
 
 
و من مؤمنان را طرد نمی کنم
 
 
==115==
 
==115==
[[آیه 115 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|115|﴿١١٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ }}]]
+
من جز بیم دهنده ای آشکار نیستم. (۱۱۵)<p></P>
 
 
جز بیم دهنده ای آشکار نیستم
 
 
==116==
 
==116==
[[آیه 116 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|116|﴿١١٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ }}]]
+
گفتند: ای نوح! اگر [از ابلاغ دین] باز نایستی، یقیناً از سنگسار شدگان خواهی بود! (۱۱۶)<p></P>
 
 
گفتند: ای نوح ، اگر بس نکنی ، سنگسار می شوی
 
 
==117==
 
==117==
[[آیه 117 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|117|﴿١١٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ }}]]
+
گفت: پروردگارا! همانا قوم من مرا تکذیب کردند، (۱۱۷)<p></P>
 
 
گفت : ای پروردگار من ، قوم من مرا تکذیب می کنند
 
 
==118==
 
==118==
[[آیه 118 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|118|﴿١١٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِي مِنَ الْمُؤْمِنِينَ }}]]
+
پس میان من و آنان چنانکه سزاوار است داوری کن و من و کسانی که از مؤمنان با من هستند از چنگ آنان نجات ده. (۱۱۸)<p></P>
 
 
میان من و آنها راهی برگشای و مرا و مؤمنان همراه مرا رهایی بخش
 
 
==119==
 
==119==
[[آیه 119 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|119|﴿١١٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَأَنجَيْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ }}]]
+
پس او و کسانی را که با او در آن کشتی مملو [از سرنشینان، جنبندگان، متاع و ابزار] بود نجات دادیم، (۱۱۹)<p></P>
 
 
او و همراهانش را در آن کشتی انباشته ، نجات دادیم
 
 
==120==
 
==120==
[[آیه 120 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|120|﴿١٢٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ }}]]
+
آن گاه بعد از آن، همه باقی ماندگان را غرق کردیم. (۱۲۰)<p></P>
 
 
و باقی را، غرقه کردیم
 
 
==121==
 
==121==
[[آیه 121 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|121|﴿١٢١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ }}]]
+
بی تردید در این سرگذشت، عبرتی بزرگ وجود دارد، و [قوم نوح] بیشترشان مؤمن نبودند، (۱۲۱)<p></P>
 
 
هر آینه در این عبرتی است ، و بیشترینشان ایمان نیاوردند
 
 
==122==
 
==122==
[[آیه 122 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|122|﴿١٢٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ }}]]
+
و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است. (۱۲۲)<p></P>
 
 
هر آینه پروردگار تو پیروزمند و مهربان است
 
 
==123==
 
==123==
[[آیه 123 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|123|﴿١٢٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ }}]]
+
قوم عاد پیامبران را تکذیب کردند، (۱۲۳)<p></P>
 
 
قوم عاد پیامبران را تکذیب کردند
 
 
==124==
 
==124==
[[آیه 124 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|124|﴿١٢٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ }}]]
+
هنگامی که برادرشان هود به آنان گفت: آیا [از سرانجام شرک و طغیان که خشم و عذاب خداست] نمی پرهیزید؟ (۱۲۴)<p></P>
 
 
آنگاه که برادرشان هود گفت : آیا پروا نمی کنید ?
 
 
==125==
 
==125==
[[آیه 125 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|125|﴿١٢٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ }}]]
+
بی تردید من برای شما فرستاده ای امینم، (۱۲۵)<p></P>
 
 
من برای شما پیامبری امین هستم
 
 
==126==
 
==126==
[[آیه 126 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|126|﴿١٢٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ }}]]
+
بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید، (۱۲۶)<p></P>
 
 
از خدا بترسید و از من اطاعت کنید
 
 
==127==
 
==127==
[[آیه 127 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|127|﴿١٢٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ }}]]
+
و من از شما بر ابلاغ رسالتم هیچ پاداشی نمی خواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانیان است، (۱۲۷)<p></P>
 
 
من از شما در برابر هدایت خود مزدی نمی طلبم مزد من تنها بر عهده پروردگار جهانیان است
 
 
==128==
 
==128==
[[آیه 128 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|128|﴿١٢٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ }}]]
+
آیا شما بر روی هر مکان بلندی به بیهوده کاری و بدون نیاز، برجی عظیم و برافراشته بنا می کنید؟ (۱۲۸)<p></P>
 
 
آیا بر فراز هر بلندی به بیهودگی برجی بر می آورید ?
 
 
==129==
 
==129==
[[آیه 129 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|129|﴿١٢٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ }}]]
+
و قلعه ها و کاخ های استوار و مجلل بر می‌گیرید، که شاید جاودانه بمانید؟ (۱۲۹)<p></P>
 
 
و بدین، پندار که همواره زنده اید کوشکهایی بنا می کنید ?
 
 
==130==
 
==130==
[[آیه 130 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|130|﴿١٣٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ }}]]
+
و چون کسی را با شدت و قهر می گیرید ظالمانه و زورمدارانه می گیرید [بدون اینکه در عاقبت کار بیندیشید.] (۱۳۰)<p></P>
 
 
و چون انتقام گیرید چون جباران انتقام می گیرید ?
 
 
==131==
 
==131==
[[آیه 131 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|131|﴿١٣١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ }}]]
+
بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید، (۱۳۱)<p></P>
 
 
پس ، از خدا بترسید و از من اطاعت کنید
 
 
==132==
 
==132==
[[آیه 132 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|132|﴿١٣٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ }}]]
+
و از کسی که شما را به وسیله آنچه خود می دانید یاری داده، پروا کنید، (۱۳۲)<p></P>
 
 
و بترسید از آن خدایی که آنچه را که می دانید، به شما عطا کرده است ،
 
 
==133==
 
==133==
[[آیه 133 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|133|﴿١٣٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ }}]]
+
به وسیله چهارپایان و فرزندانی، به شما یاری داده است. (۱۳۳)<p></P>
 
 
و به شما چارپایان و فرزندان ارزانی داشته است ،
 
 
==134==
 
==134==
[[آیه 134 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|134|﴿١٣٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ }}]]
+
و [به وسیله] بوستان ها و چشمه سارها، (۱۳۴)<p></P>
 
 
و باغها و چشمه ساران
 
 
==135==
 
==135==
[[آیه 135 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|135|﴿١٣٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ }}]]
+
بی تردید من بر شما از عذاب روزی بزرگ می ترسم. (۱۳۵)<p></P>
 
 
من از عذاب روزی بزرگ بر شما بیمناکم
 
 
==136==
 
==136==
[[آیه 136 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|136|﴿١٣٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالُوا سَوَاء عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ }}]]
+
گفتند: تو پند و اندرز دهی یا ندهی برای ما یکسان است!! (۱۳۶)<p></P>
 
 
گفتند: برای ما یکسان است که ما را اندرز دهی یا اندرز ندهی
 
 
==137==
 
==137==
[[آیه 137 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|137|﴿١٣٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ }}]]
+
این [پند و اندرزها و تقسیم امور به حلال و حرام] جز شیوه پیشینیان [که اهل واپس گرایی و خرافات بودند] نیست، (۱۳۷)<p></P>
 
 
اینها جز همان دروغ و نیرنگ پیشینیان نیست
 
 
==138==
 
==138==
[[آیه 138 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|138|﴿١٣٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ }}]]
+
و ما گرفتار عذابی [که تو ما را از آن بیم می دهی] نخواهیم شد. (۱۳۸)<p></P>
 
 
و ما را عذاب نخواهند، کرد
 
 
==139==
 
==139==
[[آیه 139 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|139|﴿١٣٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ }}]]
+
پس او را تکذیب کردند، و در نتیجه هلاکشان کردیم. بی تردید در این سرگذشت عبرتی بزرگ وجود دارد و [قوم هود] بیشترشان مؤمن نبودند، (۱۳۹)<p></P>
 
 
پس تکذیبش کردند و ما آنان را هلاک کردیم هر آینه در این عبرتی است، و بیشترینشان ایمان نیاوردند
 
 
==140==
 
==140==
[[آیه 140 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|140|﴿١٤٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ }}]]
+
و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است. (۱۴۰)<p></P>
 
 
هر آینه پروردگار تو پیروزمند و مهربان است
 
 
==141==
 
==141==
[[آیه 141 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|141|﴿١٤١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ }}]]
+
قوم ثمود پیامبران را تکذیب کردند، (۱۴۱)<p></P>
 
 
قوم ثمود پیامبران را تکذیب کردند
 
 
==142==
 
==142==
[[آیه 142 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|142|﴿١٤٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ }}]]
+
هنگامی که برادرشان صالح به آنان گفت: آیا [از سرانجام شرک و طغیان که خشم و عذاب خداست] نمی پرهیزید؟ (۱۴۲)<p></P>
 
 
آنگاه که برادرشان صالح گفت : آیا پروا نمی کنید ?
 
 
==143==
 
==143==
[[آیه 143 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|143|﴿١٤٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ }}]]
+
بی تردید من برای شما فرستاده ای امینم، (۱۴۳)<p></P>
 
 
من برای شما پیامبری امین هستم
 
 
==144==
 
==144==
[[آیه 144 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|144|﴿١٤٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ }}]]
+
بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید، (۱۴۴)<p></P>
 
 
از خدا بترسید و از من اطاعت کنید
 
 
==145==
 
==145==
[[آیه 145 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|145|﴿١٤٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ }}]]
+
و من از شما بر ابلاغ رسالتم هیچ پاداشی نمی خواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانیان است، (۱۴۵)<p></P>
 
 
من از شما در برابر هدایت خود مزدی نمی طلبم ، مزد من تنها بر عهده، پروردگار جهانیان است
 
 
==146==
 
==146==
[[آیه 146 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|146|﴿١٤٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ }}]]
+
آیا شما را در آنچه در این دنیا [از نعمت و رفاه هست] ایمن و آسوده [از تغییر و زوال] رهایتان خواهند کرد؟! (۱۴۶)<p></P>
 
 
آیا پندارید که شما را در این نعمتها، ایمن رها می کنند ?
 
 
==147==
 
==147==
[[آیه 147 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|147|﴿١٤٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ }}]]
+
در بوستان ها و چشمه سارها، (۱۴۷)<p></P>
 
 
در باغها و چشمه سارها ?
 
 
==148==
 
==148==
[[آیه 148 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|148|﴿١٤٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ }}]]
+
و کشتزارها و درختان خرمایی که شکوفه هایشان انبوه و با طراوت و لطیف است؟ (۱۴۸)<p></P>
 
 
و کشتزارها و نخلها با آن شکوفه های نرم و لطیف ?
 
 
==149==
 
==149==
[[آیه 149 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|149|﴿١٤٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ }}]]
+
و ماهرانه و هنرمندانه از کوه ها خانه هایی می تراشید؟ [به امید آنکه از هر آسیبی حتی مرگ در امان بمانید!!] (۱۴۹)<p></P>
 
 
و شادمانه در کوهها خانه هایی می تراشید ?
 
 
==150==
 
==150==
[[آیه 150 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|150|﴿١٥٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ }}]]
+
بنابراین از خدا پروا کنید و مرا فرمان ببرید، (۱۵۰)<p></P>
 
 
پس ، از خدا بترسید و از من اطاعت کنید
 
 
==151==
 
==151==
[[آیه 151 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|151|﴿١٥١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ }}]]
+
و از فرمان اسراف گران اطاعت نکنید، (۱۵۱)<p></P>
 
 
و فرمان این اسرافکاران را مپذیرید:
 
 
==152==
 
==152==
[[آیه 152 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|152|﴿١٥٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ }}]]
+
همانان که در زمین فساد می کنند و به اصلاح گری نمی پردازند. (۱۵۲)<p></P>
 
 
اینان که به جای اصلاح در زمین فساد می کنند
 
 
==153==
 
==153==
[[آیه 153 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|153|﴿١٥٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ }}]]
+
گفتند: جز این نیست که تو از جادوشدگانی، (۱۵۳)<p></P>
 
 
گفتند: جز این نیست که تو را جادو کرده اند
 
 
==154==
 
==154==
[[آیه 154 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|154|﴿١٥٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ }}]]
+
تو جز بشری مانند ما نیستی، اگر راست می گویی معجزه ای بیاور. (۱۵۴)<p></P>
 
 
تو نیز بشری همانند ما هستی اگر راست می گویی نشانه ای بیاور
 
 
==155==
 
==155==
[[آیه 155 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|155|﴿١٥٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ }}]]
+
گفت: این ماده شتری است [که به اذن خدا به عنوان معجزه من از دل کوه بیرون آمد] سهمی از آب [این چشمه] برای او، و سهم روز معینی برای شماست، (۱۵۵)<p></P>
 
 
، گفت : این ماده شتر من است یک روز آب خوردن حق او باشد و یک روزحق شما
 
 
==156==
 
==156==
[[آیه 156 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|156|﴿١٥٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ }}]]
+
آسیبی به او نرسانید که عذاب روزی بزرگ شما را فرا می گیرد. (۱۵۶)<p></P>
 
 
به آن آسیبی مرسانید که عذاب روزی بزرگ شما را فرو می گیرد
 
 
==157==
 
==157==
[[آیه 157 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|157|﴿١٥٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ }}]]
+
پس ناقه را پی کردند و [از کار خود] پشیمان شدند، (۱۵۷)<p></P>
 
 
آن را پی کردند و پشیمان شدند
 
 
==158==
 
==158==
[[آیه 158 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|158|﴿١٥٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ }}]]
+
در نتیجه عذاب آنان را فرا گرفت. بی تردید در این سرگذشت، عبرتی بزرگ وجود دارد و [قوم صالح] بیشترشان مؤمن نبودند، (۱۵۸)<p></P>
 
 
پس عذاب آنها را فرو گرفت هر آینه در این عبرتی است ، و بیشترینشان ایمان نیاوردند
 
 
==159==
 
==159==
[[آیه 159 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|159|﴿١٥٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ }}]]
+
و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است. (۱۵۹)<p></P>
 
 
هر آینه پروردگار تو پیروزمند و مهربان است
 
 
==160==
 
==160==
[[آیه 160 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|160|﴿١٦٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ }}]]
+
قوم لوط پیامبران را تکذیب کردند، (۱۶۰)<p></P>
 
 
قوم لوط پیامبران را تکذیب کردند
 
 
==161==
 
==161==
[[آیه 161 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|161|﴿١٦١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ }}]]
+
هنگامی که که برادرشان لوط به آنان گفت: آیا [از سرانجام شرک و طغیان که خشم و عذاب خداست] نمی پرهیزید؟ (۱۶۱)<p></P>
 
 
آنگاه که برادرشان لوط گفت :، آیا پروا نمی کنید ?
 
 
==162==
 
==162==
[[آیه 162 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|162|﴿١٦٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ }}]]
+
بی تردید من برای شما فرستاده ای امینم، (۱۶۲)<p></P>
 
 
من برای شما پیامبری امین هستم
 
 
==163==
 
==163==
[[آیه 163 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|163|﴿١٦٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ }}]]
+
بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید، (۱۶۳)<p></P>
 
 
از خدا بترسید و از من اطاعت کنید
 
 
==164==
 
==164==
[[آیه 164 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|164|﴿١٦٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ }}]]
+
و من از شما بر ابلاغ رسالتم هیچ پاداشی نمی خواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانیان است، (۱۶۴)<p></P>
 
 
من از شما در برابر هدایت خود مزدی نمی طلبم مزد من تنها بر عهده پروردگار جهانیان است
 
 
==165==
 
==165==
[[آیه 165 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|165|﴿١٦٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ }}]]
+
آیا شما از میان جهانیان با مردان آمیزش می کنید؟!! (۱۶۵)<p></P>
 
 
چرا از میان مردم جهان با نران می آمیزید ?
 
 
==166==
 
==166==
[[آیه 166 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|166|﴿١٦٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ }}]]
+
و آنچه را پروردگارتان برای شما از همسرانتان آفریده رها می کنید؟ [برای این کار زشت بی سابقه، دلیل و برهان استواری ندارید] بلکه شما گروهی تجاوزکار [از حدود خدا و مرزهای انسانیّت] هستید. (۱۶۶)<p></P>
 
 
و همسرانی راکه پروردگارتان برایتان آفریده است ترک می گویید ? نه شما مردمی متجاوز هستید
 
 
==167==
 
==167==
[[آیه 167 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|167|﴿١٦٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ }}]]
+
گفتند: ای لوط! اگر [از تبلیغ دین] باز نایستی، حتماً تبعید خواهی شد. (۱۶۷)<p></P>
 
 
گفتند: ای لوط، اگر بس نکنی ، از شهر بیرونت می کنیم
 
 
==168==
 
==168==
[[آیه 168 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|168|﴿١٦٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ }}]]
+
[لوط] گفت: بی تردید من از کار زشت شما به شدت متنفرم. (۱۶۸)<p></P>
 
 
گفت : من، با کار شما دشمنم
 
 
==169==
 
==169==
[[آیه 169 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|169|﴿١٦٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ }}]]
+
پروردگارا! مرا و خانواده ام را [از آثار، وزر و وبال] آنچه انجام می دهند، نجات بده؛ (۱۶۹)<p></P>
 
 
ای پروردگار من ، مرا و کسانم را از عاقبت عملی که می کنند رهایی بخش
 
 
==170==
 
==170==
[[آیه 170 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|170|﴿١٧٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ }}]]
+
پس ما او و خانواده اش همگی را نجات دادیم، (۱۷۰)<p></P>
 
 
او و همه کسانش را رهانیدیم
 
 
==171==
 
==171==
[[آیه 171 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|171|﴿١٧١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ }}]]
+
مگر پیرزنی در [میان] باقی ماندگان، (۱۷۱)<p></P>
 
 
مگر پیرزنی که خواست بماند
 
 
==172==
 
==172==
[[آیه 172 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|172|﴿١٧٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ }}]]
+
سپس دیگران را نابود کردیم، (۱۷۲)<p></P>
 
 
سپس دیگران را هلاک کردیم
 
 
==173==
 
==173==
[[آیه 173 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|173|﴿١٧٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا فَسَاء مَطَرُ الْمُنذَرِينَ }}]]
+
و بارانی از سنگ گِل بر سر آنان باراندیم؛ پس بد بود باران بیم داده شدگان. (۱۷۳)<p></P>
 
 
بر آنها بارانی بارانیدیم و چه بد بود باران تهدیدشدگان
 
 
==174==
 
==174==
[[آیه 174 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|174|﴿١٧٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ }}]]
+
بی تردید در این سرگذشت عبرتی بزرگ وجود دارد و قوم لوط بیشترشان مؤمن نبودند، (۱۷۴)<p></P>
 
 
هر آینه در این عبرتی است ، و بیشترینشان ایمان نیاوردند
 
 
==175==
 
==175==
[[آیه 175 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|175|﴿١٧٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ }}]]
+
و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است. (۱۷۵)<p></P>
 
 
هر آینه پروردگار تو پیروزمند و مهربان است
 
 
==176==
 
==176==
[[آیه 176 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|176|﴿١٧٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ }}]]
+
مردم اَیکه پیامبران را تکذیب کردند، (۱۷۶)<p></P>
 
 
مردم ایکه پیامبران را تکذیب کردند
 
 
==177==
 
==177==
[[آیه 177 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|177|﴿١٧٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ }}]]
+
هنگامی که شعیب به آنان گفت: آیا [از سرانجام شرک و طغیان که خشم و عذاب خداست] نمی پرهیزید؟ (۱۷۷)<p></P>
 
 
آنگاه که شعیب به آنها گفت :، آیا پروا نمی کنید ?
 
 
==178==
 
==178==
[[آیه 178 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|178|﴿١٧٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ }}]]
+
بی تردید من برای شما فرستاده ای امینم، (۱۷۸)<p></P>
 
 
من برای شما پیامبری امین هستم
 
 
==179==
 
==179==
[[آیه 179 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|179|﴿١٧٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ }}]]
+
بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید، (۱۷۹)<p></P>
 
 
از خدا بترسید و از من اطاعت کنید
 
 
==180==
 
==180==
[[آیه 180 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|180|﴿١٨٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ }}]]
+
من از شما بر ابلاغ رسالتم هیچ پاداشی نمی خواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانیان است، (۱۸۰)<p></P>
 
 
من از شما در برابر هدایت خود مزدی نمی طلبم مزد من تنها بر عهده پروردگار جهانیان است
 
 
==181==
 
==181==
[[آیه 181 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|181|﴿١٨١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ }}]]
+
پیمانه را کامل بدهید و از کم فروشان نباشید، (۱۸۱)<p></P>
 
 
پیمانه را تمام بپردازید و کم فروشی مکنید
 
 
==182==
 
==182==
[[آیه 182 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|182|﴿١٨٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ }}]]
+
و [متاع و کالا را] با ترازوی درست وزن کنید، (۱۸۲)<p></P>
 
 
و با ترازوی درست وزن کنید
 
 
==183==
 
==183==
[[آیه 183 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|183|﴿١٨٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ }}]]
+
و از قیمت اشیا و اجناس مردم به هنگام خرید نکاهید، و در زمین تباهکارانه فتنه و آشوب برپا نکنید، (۱۸۳)<p></P>
 
 
به مردم کم مدهید و بی باکانه در زمین فساد مکنید
 
 
==184==
 
==184==
[[آیه 184 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|184|﴿١٨٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ }}]]
+
و از آنکه شما و امت های پیشین را آفرید پروا کنید. (۱۸۴)<p></P>
 
 
از آن کس که شما و آفریدگان پیش از شما را آفریده است بترسید
 
 
==185==
 
==185==
[[آیه 185 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|185|﴿١٨٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ }}]]
+
گفتند: جز این نیست که تو از جادوشدگانی، (۱۸۵)<p></P>
 
 
، گفتند: جز این نیست که تو را جادو کرده اند
 
 
==186==
 
==186==
[[آیه 186 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|186|﴿١٨٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَمَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ }}]]
+
و تو جز بشری مانند ما نیستی، و بی تردید ما تو را از دروغگویان می پنداریم، (۱۸۶)<p></P>
 
 
تو نیز بشری همانند ما هستی و می پنداریم که دروغ می گویی
 
 
==187==
 
==187==
[[آیه 187 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|187|﴿١٨٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَاء إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ }}]]
+
پس اگر راست می گویی پاره هایی از آسمان را بر ما فرو ریز. (۱۸۷)<p></P>
 
 
اگر راست می گویی ، پاره ای از آسمان را بر سر ما انداز
 
 
==188==
 
==188==
[[آیه 188 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|188|﴿١٨٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ }}]]
+
[شعیب] گفت: پروردگارم به آنچه انجام می دهید، داناتر است. (۱۸۸)<p></P>
 
 
گفت : پروردگار من به کاری که می کنید داناتر است
 
 
==189==
 
==189==
[[آیه 189 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|189|﴿١٨٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ }}]]
+
پس او را تکذیب کردند؛ در نتیجه عذاب روز سایبان [یعنی روزی که ابری تیره و صاعقه زا سایه می اندازد] آنان را فرا گرفت، همانا آن عذاب روزی بزرگ بود، (۱۸۹)<p></P>
 
 
پس تکذیبش کردند و در آن روز ابری ، عذاب آنان را فرو گرفت و آن عذاب روزی بزرگ بود
 
 
==190==
 
==190==
[[آیه 190 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|190|﴿١٩٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ }}]]
+
بی تردید در این سرگذشت، عبرتی بزرگ وجود دارد؛ و قوم شعیب بیشترشان مؤمن نبودند، (۱۹۰)<p></P>
 
 
هر آینه در این عبرتی است ، و بیشترینشان ایمان نیاوردند
 
 
==191==
 
==191==
[[آیه 191 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|191|﴿١٩١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ }}]]
+
و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است. (۱۹۱)<p></P>
 
 
هر آینه، پروردگار تو پیروزمند و مهربان است
 
 
==192==
 
==192==
[[آیه 192 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|192|﴿١٩٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَإِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ }}]]
+
و بی تردید این قرآن، نازل شده پروردگار جهانیان است، (۱۹۲)<p></P>
 
 
و این کتاب ، نازل شده از جانب پروردگار جهانیان است
 
 
==193==
 
==193==
[[آیه 193 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|193|﴿١٩٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ }}]]
+
که روح الامین آن را نازل کرده است، (۱۹۳)<p></P>
 
 
آن را روح الامین نازل کرده است ،
 
 
==194==
 
==194==
[[آیه 194 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|194|﴿١٩٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|عَلَى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ }}]]
+
بر قلب تو، تا از بیم دهندگان باشی، (۱۹۴)<p></P>
 
 
بر دل تو، تا از بیم دهندگان باشی
 
 
==195==
 
==195==
[[آیه 195 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|195|﴿١٩٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ }}]]
+
به زبان عربی روشن و گویا (۱۹۵)<p></P>
 
 
به زبان عربی روشن
 
 
==196==
 
==196==
[[آیه 196 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|196|﴿١٩٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ }}]]
+
و بی تردید [خبر] این [قرآن] در کتاب های پیشینیان است. (۱۹۶)<p></P>
 
 
و آن در نوشته های پیشینیان نیز هست
 
 
==197==
 
==197==
[[آیه 197 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|197|﴿١٩٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَاء بَنِي إِسْرَائِيلَ }}]]
+
آیا آگاهی دانشمندان بنی اسرائیل به خبر قرآن [در کتاب های پیشینیان] برای مشرکان نشانه ای [بر حقّانیّت قرآن و صدق نبوّت تو] نیست؟! (۱۹۷)<p></P>
 
 
آیا این نشانه برایشان بسنده نیست که علمای بنی اسرائیل از آن آگاهند ?
 
 
==198==
 
==198==
[[آیه 198 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|198|﴿١٩٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ }}]]
+
و اگر آن را بر برخی از غیر عرب ها نازل کرده بودیم، (۱۹۸)<p></P>
 
 
اگر آن را بر یکی از عجمان نازل کرده بودیم ،
 
 
==199==
 
==199==
[[آیه 199 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|199|﴿١٩٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ }}]]
+
و او آن را بر عرب ها می خواند، باز هم به آن ایمان نمی آوردند!! (۱۹۹)<p></P>
 
 
و برایشان می خواندش ، بدان ایمان نمی آوردند
 
 
==200==
 
==200==
[[آیه 200 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|200|﴿٢٠٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|كَذَلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ }}]]
+
این گونه [که آن را به زبان عربی روشن و گویا نازل کردیم] در دل های مجرمان درآوردیم [که آن را بفهمند و به آن ایمان آورند،] (۲۰۰)<p></P>
 
 
NULL
 
 
==201==
 
==201==
[[آیه 201 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|201|﴿٢٠١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ }}]]
+
[ولی این بیمار دلان لجوج] به آن ایمان نمی آورند تا آن عذاب دردناک را ببینند، (۲۰۱)<p></P>
 
 
بدان ایمان نمی آورند تا عذاب دردآور را بنگرند
 
 
==202==
 
==202==
[[آیه 202 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|202|﴿٢٠٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ }}]]
+
که ناگهان در حالی که بی خبرند به سراغشان آید، (۲۰۲)<p></P>
 
 
و آن عذاب ناگهان و بی خبر بر آنان فرود می آید
 
 
==203==
 
==203==
[[آیه 203 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|203|﴿٢٠٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ }}]]
+
پس [در آن موقعیت بسیار سخت] گویند: آیا ما مهلت می یابیم؟ (۲۰۳)<p></P>
 
 
می گویند: آیا ما را مهلتی خواهند داد ?
 
 
==204==
 
==204==
[[آیه 204 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|204|﴿٢٠٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ }}]]
+
آیا به آمدن عذاب ما شتاب می کنند؟ (۲۰۴)<p></P>
 
 
آیا به عذاب ما می شتابند ?
 
 
==205==
 
==205==
[[آیه 205 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|205|﴿٢٠٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|أَفَرَأَيْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ }}]]
+
پس خبر ده اگر ما آنان را سالیانی بهره مندی و برخورداری دهیم، (۲۰۵)<p></P>
 
 
دیدی که هر چند سالها برخوردارشان ساختیم ،
 
 
==206==
 
==206==
[[آیه 206 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|206|﴿٢٠٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|ثُمَّ جَاءهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ }}]]
+
سپس آن عذابی که به آن تهدید می شدند، به سراغشان آید. (۲۰۶)<p></P>
 
 
باز هم عذابی که به آنها وعده شده بود بر سرشان آمد،
 
 
==207==
 
==207==
[[آیه 207 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|207|﴿٢٠٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|مَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ }}]]
+
آنچه را [چند سال] همواره از آن برخورداری می یافتند [عذاب را] از آنان دفع نخواهد کرد، (۲۰۷)<p></P>
 
 
آن برخوداریها به حالشان سود نکرد ?
 
 
==208==
 
==208==
[[آیه 208 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|208|﴿٢٠٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ }}]]
+
و [مردم] هیچ شهری را نابود نکردیم مگر آنکه بیم دهندگانی برای آنان بود، (۲۰۸)<p></P>
 
 
ما هیچ قریه ای را هلاک، نکردیم جز آنکه برایشان بیم دهندگانی فرستادیم
 
 
==209==
 
==209==
[[آیه 209 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|209|﴿٢٠٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|ذِكْرَى وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ }}]]
+
برای اندرز دادن و اتمام حجت؛ و ما هرگز ستمکار نبوده ایم [که مردمی را بدون فرستادن پیامبر نابود کنیم.] (۲۰۹)<p></P>
 
 
تا پندشان دهند زیرا ما ستمکار نیستیم
 
 
==210==
 
==210==
[[آیه 210 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|210|﴿٢١٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ }}]]
+
قرآن را شیطان ها نازل نکرده اند، (۲۱۰)<p></P>
 
 
و این قرآن را شیاطین نازل نکرده اند
 
 
==211==
 
==211==
[[آیه 211 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|211|﴿٢١١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ }}]]
+
و [نزول قرآن] سزاوار آنان نیست، و قدرت [وحی کردن چنین کتابی را] ندارند، (۲۱۱)<p></P>
 
 
آنان نه در خور این کارند و نه توان آن دارند
 
 
==212==
 
==212==
[[آیه 212 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|212|﴿٢١٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ }}]]
+
بی تردید آنان از شنیدن [وحی الهی و اخبار ملکوتی] محروم و برکنارند. (۲۱۲)<p></P>
 
 
شیاطین را از شنیدن وحی معزول داشته اند
 
 
==213==
 
==213==
[[آیه 213 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|213|﴿٢١٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ }}]]
+
پس با خدا معبودی دیگر را مپرست، که از عذاب شدگان خواهی شد. (۲۱۳)<p></P>
 
 
پس با خدای یکتا خدای دیگری را مخوان تا مباد در شمار مستحقان عذاب درآیی
 
 
==214==
 
==214==
[[آیه 214 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|214|﴿٢١٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ }}]]
+
و خویشان نزدیکت را [از عاقبت اعمال زشت] هشدار ده، (۲۱۴)<p></P>
 
 
خویشاوندان نزدیکت را بترسان
 
 
==215==
 
==215==
[[آیه 215 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|215|﴿٢١٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ }}]]
+
و پر و بال [فروتنی و تواضع] خود را برای مؤمنانی که از تو پیروی می کنند بگستر، (۲۱۵)<p></P>
 
 
در برابر هر یک از مؤمنان که از تو پیروی می کند بال فروتنی فرودآر،
 
 
==216==
 
==216==
[[آیه 216 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|216|﴿٢١٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ }}]]
+
پس اگر تو را نافرمانی کردند بگو: من از آنچه انجام می دهید، بیزارم؛ (۲۱۶)<p></P>
 
 
و اگر بر تو عصیان ورزیدند بگو: من از کارهای شما بیزارم
 
 
==217==
 
==217==
[[آیه 217 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|217|﴿٢١٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ }}]]
+
و بر توانای شکست ناپذیر مهربان توکل کن، (۲۱۷)<p></P>
 
 
و بر خدای پیروزمند مهربان توکل کن
 
 
==218==
 
==218==
[[آیه 218 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|218|﴿٢١٨﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ }}]]
+
هم او که تو را هنگامی که [برای عبادت] می ایستی، می بیند، (۲۱۸)<p></P>
 
 
آن که تو را می بیند آنگاه که بر می خیزی ،
 
 
==219==
 
==219==
[[آیه 219 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|219|﴿٢١٩﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ }}]]
+
و گردش و حرکت تو را در میان سجده کنندگان [مشاهده می کند،] (۲۱۹)<p></P>
 
 
و نماز خواندنت را با دیگر نمازگزاران می بیند
 
 
==220==
 
==220==
[[آیه 220 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|220|﴿٢٢٠﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ }}]]
+
یقیناً او شنوا و داناست. (۲۲۰)<p></P>
 
 
هر آینه اوست شنوای دانا
 
 
==221==
 
==221==
[[آیه 221 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|221|﴿٢٢١﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَى مَن تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ }}]]
+
آیا شما را خبر دهم که شیطان ها بر چه کسانی نازل می شوند؟ (۲۲۱)<p></P>
 
 
آیا شما را آگاه کنم که شیاطین بر چه کسی نازل می شوند ?
 
 
==222==
 
==222==
[[آیه 222 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|222|﴿٢٢٢﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|تَنَزَّلُ عَلَى كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ }}]]
+
بر هر دروغ پرداز گنه پیشه ای نازل می شوند، (۲۲۲)<p></P>
 
 
بر هر بسیار دروغگوی گنهکار نازل می شوند
 
 
==223==
 
==223==
[[آیه 223 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|223|﴿٢٢٣﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ }}]]
+
که گوش [بر القائات و اغواگری های شیطان] می سپرند، و بیشتر شیطان ها دروغگویند، (۲۲۳)<p></P>
 
 
گوش فرا می دهند و بیشترینشان دروغگویانند
 
 
==224==
 
==224==
[[آیه 224 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|224|﴿٢٢٤﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَالشُّعَرَاء يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ }}]]
+
و [پیامبر، شاعر و خیال پرداز نیست، چون] شاعران [خیال پرداز] را [که حقایق را هجو می کنند، و با مطالب بی اساس به واقعیات می تازند] گمراهان، پیروی می کنند. (۲۲۴)<p></P>
 
 
و گمراهان از پی شاعران می روند
 
 
==225==
 
==225==
[[آیه 225 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|225|﴿٢٢٥﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ }}]]
+
آیا ندانسته ای که آنان در هر وادی [باطلی خیال پردازانه] حیران و سرگردانند؟ (۲۲۵)<p></P>
 
 
آيا نديده‌اى كه شاعران در هر واديى سرگشته‌اند؟
 
 
==226==
 
==226==
[[آیه 226 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|226|﴿٢٢٦﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ }}]]
+
و مطالبی می گویند که خود عمل نمی کنند، (۲۲۶)<p></P>
 
 
و چیزها می گویند که خود عمل نمی کنند ?
 
 
==227==
 
==227==
[[آیه 227 سوره شعراء|
+
{{متن قرآن/در سوره|شعراء|26|227|﴿٢٢٧﴾}}<p></P>
{{متن قرآن|إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ }}]]
+
مگر آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند و خدا را بسیار یاد کردند و پس از آنکه [با شعرهای باطل دشمنان، هجویّات مشرکان و یاوه های کافران] مورد ستم قرار گرفتند [با شعرهای توحیدی و اصیل و استوار خود] به انتقام گرفتن [از دشمن و دفاع از خویش] برخاستند، و کسانی که ستم کرده اند، به زودی خواهند دانست که به چه بازگشت گاهی باز خواهند گشت؟! (۲۲۷)<p></P>
 
+
{{فهرست متن سوره های قرآن
مگر آنان که ایمان آوردند و کارهای شایسته کردند و خدا را فراوان یاد کردند و چون مورد ستم واقع شدند انتقام گرفتند و ستمکاران به زودی خواهنددانست که به چه مکانی باز می گردند
+
|سوره=۲۶.[[سوره شعراء/متن و ترجمه|الشعراء]]
 
+
|قبلی=۲۵.[[سوره فرقان/متن و ترجمه|الفرقان]]
 +
|بعدی=۲۷.[[سوره نمل/متن و ترجمه|النمل]]
 +
}}
 
[[رده:قرآن دانشنامه اسلامی]]
 
[[رده:قرآن دانشنامه اسلامی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۰۸


Quran1.jpg
درباره سوره شعراء (26)
آیات سوره شعراء
فهرست قرآن
پخش و دانلود ترتیل سوره (پرهیزگار)


دانلود پی دی اف


دانلود پاورپوینت

سورة الشعراء
(ترجمه حسین انصاریان)

برای مشاهده ترجمه ها و تفسیرهای هر آیه روی آن کلیک کنید.

1

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

طسم ﴿١﴾

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

طاء، سین، میم (۱)

2

تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ ﴿٢﴾

این است آیات [با عظمت این] کتاب روشنگر. (۲)

3

لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ ﴿٣﴾

شاید تو می خواهی برای اینکه آنان ایمان نمی آورند، خود را از شدت اندوه هلاک کنی! (۳)

4

إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ ﴿٤﴾

اگر بخواهیم، معجزه ای بزرگ از آسمان بر آنان نازل می کنیم که فروتنانه و بی اختیار در برابرش گردن نهند، (۴)

5

وَمَا يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمَٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ ﴿٥﴾

هیچ [مایه] تذکر جدیدی از سوی [خدای] رحمان برای آنان نمی آید، مگر آنکه از آن روی گردان می شوند. (۵)

6

فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنْبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٦﴾

همانا [آیات و وعده های ما را] تکذیب کردند [تا جایی که آنها را به مسخره گرفتند] پس به زودی خبرهای [مهم] آنچه که آن را مسخره می کردند [از حقّانیّت آیات، وعده های ما و تحقّق عذاب های دنیایی و آخرتی] به آنان می رسد. (۶)

7

أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنْبَتْنَا فِيهَا مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ ﴿٧﴾

آیا [با تأمل] به این زمین ننگریستند که در آن چه بسیار از هر نوع [گیاهان و درختان] نیکو رویاندیم؟ (۷)

8

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿٨﴾

یقیناً در این [رویاندن انواع نباتات] نشانه ای است [بر قدرت، ربوبیّت خدا و اینکه مردگان را زنده می کند] ولی بیشترشان [به خاطر رسوخ کبر و لجاجت در باطنشان] ایمان آور نبوده و نیستند. (۸)

9

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿٩﴾

و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر مهربان است. (۹)

10

وَإِذْ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﴿١٠﴾

[یاد کن] هنگامی را که پروردگارت موسی را ندا داد که خود را به قوم ستمکار برسان. (۱۰)

11

قَوْمَ فِرْعَوْنَ ۚ أَلَا يَتَّقُونَ ﴿١١﴾

[به سوی] قوم فرعون [که به آنان بگویی:] آیا [از سرانجام شرک و طغیان که خشم و عذاب خداست] نمی پرهیزید؟! (۱۱)

12

قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ ﴿١٢﴾

گفت: پروردگارا! به راستی می ترسم مرا تکذیب کنند، (۱۲)

13

وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنْطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَىٰ هَارُونَ ﴿١٣﴾

و سینه ام [از این وظیفه سنگین] تنگی می کند، و زبانم روان و گویا نمی شود، پس به سوی هارون هم [پیام نبوّت] بفرست [تا مرا در این وظیفه سنگین یاری دهد.] (۱۳)

14

وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَأَخَافُ أَنْ يَقْتُلُونِ ﴿١٤﴾

و آنان را بر من ادعای جرمی است که می ترسم [به سبب آن] مرا بکشند. (۱۴)

15

قَالَ كَلَّا ۖ فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا ۖ إِنَّا مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ ﴿١٥﴾

[خدا] گفت: این چنین نیست [که فرعون بر تو پیروز شود] پس شما دو نفر معجزات ما را ببرید که یقیناً ما همراه شما شنونده [گفتار هر دو طرف] هستیم [پس شما دو نفر را بر پایه دلیل و برهان و معجزه بر آنان پیروز می کنیم.] (۱۵)

16

فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٦﴾

بنابراین خود را به فرعون برسانید و بگویید: یقیناً ما فرستاده پروردگار جهانیانیم. (۱۶)

17

أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿١٧﴾

با این وصف، بنی اسرائیل را [آزاد کن و] با ما بفرست. (۱۷)

18

قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ ﴿١٨﴾

[فرعون] گفت: آیا ما تو را در کودکی در میان خود نپروراندیم، و سالیانی چند از عمر خود در میان ما درنگ نکردی؟ (۱۸)

19

وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنْتَ مِنَ الْكَافِرِينَ ﴿١٩﴾

و آن کارت را که کردی، کردی در حالی که از ناسپاسان [زحمات و نعمت های ما] بودی. (۱۹)

20

قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ ﴿٢٠﴾

گفت: آن را در آن زمان در حالی انجام دادم که بی خبر از این واقعه بودم [که با مشت من در دفاع از مظلوم، آن مرد قبطی کشته می شود.] (۲۰)

21

فَفَرَرْتُ مِنْكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ ﴿٢١﴾

چون از شما ترسیدم از دستتان گریختم، پس [با این گریز از عرصه زندگی ظالمانه شما این شایستگی را یافتم که] پروردگارم به من حکمت بخشید، و مرا از پیامبران قرار داد. (۲۱)

22

وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدْتَ بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿٢٢﴾

آیا اینکه بنی اسرائیل را به بردگی گرفته ای نعمتی است که منتش را بر من می نهی؟! (۲۲)

23

قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿٢٣﴾

فرعون گفت: پروردگار جهانیان چیست؟ (۲۳)

24

قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ ﴿٢٤﴾

گفت: اگر باور می کنید همان پروردگار آسمان ها و زمین و آنچه میان آنهاست. (۲۴)

25

قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ ﴿٢٥﴾

[فرعون از روی مسخره] به افراد پیرامونش گفت: آیا نمی شنوید [که چه می گوید؟!] (۲۵)

26

قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ﴿٢٦﴾

[موسی] گفت: [او] پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست. (۲۶)

27

قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ ﴿٢٧﴾

[فرعون] گفت: این پیامبرتان که به سوی شما فرستاده اند، حتماً مجنون است! (۲۷)

28

قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٢٨﴾

[موسی] گفت: پروردگار مشرق و مغرب و آنچه میان آنهاست، اگر می اندیشید. (۲۸)

29

قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَٰهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ ﴿٢٩﴾

[فرعون] گفت: اگر معبودی جز من بگیری، قطعاً تو را از زندانیان [که زیر سخت ترین شکنجه اند] قرار خواهم داد. (۲۹)

30

قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُبِينٍ ﴿٣٠﴾

[موسی] گفت: آیا اگر [بر صدق نبوتم] معجزه آشکاری برایت آورده باشم [باز هم مرا به زندان می افکنی؟] (۳۰)

31

قَالَ فَأْتِ بِهِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿٣١﴾

گفت: اگر راستگویی آن را بیاور. (۳۱)

32

فَأَلْقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُبِينٌ ﴿٣٢﴾

پس عصایش را انداخت و ناگهان اژدهایی حقیقی نمایان شد، (۳۲)

33

وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاءُ لِلنَّاظِرِينَ ﴿٣٣﴾

و دستش را [از گریبانش] بیرون آورد و ناگهان برای بینندگان سپید و روشن بود. (۳۳)

34

قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ ﴿٣٤﴾

[فرعون] به سران و اشراف پیرامونش گفت: یقیناً این جادوگری بسیار ماهر و داناست! (۳۴)

35

يُرِيدُ أَنْ يُخْرِجَكُمْ مِنْ أَرْضِكُمْ بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ ﴿٣٥﴾

می خواهد با جادویش شما را از سرزمینتان بیرون کند، پس شما چه نظر می دهید؟ (۳۵)

36

قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ ﴿٣٦﴾

گفتند: کار او و برادرش را به تأخیر انداز و گروهی گردآورنده را به شهرها روانه کن، (۳۶)

37

يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ ﴿٣٧﴾

تا هر جادوگر کاردان بسیار دانایی را نزد تو آورند. (۳۷)

38

فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿٣٨﴾

پس همه جادوگران را در وعده گاه روزی معین گرد آوردند، (۳۸)

39

وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنْتُمْ مُجْتَمِعُونَ ﴿٣٩﴾

و به همه مردم گفتند: آیا شما هم اجتماع خواهید کرد؟ (۳۹)

40

لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِنْ كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ ﴿٤٠﴾

به امید آنکه اگر جادوگران پیروز شدند، از آنان پیروی کنیم. (۴۰)

41

فَلَمَّا جَاءَ السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِنْ كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ ﴿٤١﴾

پس هنگامی که جادوگران آمدند، به فرعون گفتند: آیا اگر ما پیروز شویم، حتماً برای ما پاداشی شایسته خواهد بود؟ (۴۱)

42

قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ ﴿٤٢﴾

گفت: آری، و در آن صورت مسلماً از مقربان [درگاه] خواهید شد. (۴۲)

43

قَالَ لَهُمْ مُوسَىٰ أَلْقُوا مَا أَنْتُمْ مُلْقُونَ ﴿٤٣﴾

موسی به جادوگران گفت: بیفکنید آنچه را قصد دارید، بیفکنید. (۴۳)

44

فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ ﴿٤٤﴾

پس ریسمان ها و عصاهایشان را افکندند، و گفتند: به عزت فرعون سوگند که به راستی ما به طور مسلّم پیروزیم. (۴۴)

45

فَأَلْقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ ﴿٤٥﴾

پس موسی عصایش را افکند، ناگاه آنچه را جادوگران با نیرنگ [و به صورت غیر واقعی] ساخته بودند، بلعید. (۴۵)

46

فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ ﴿٤٦﴾

پس جادوگران [از هیبت و عظمت این معجزه که یافتند کاری خدایی است نه جادویی] به سجده افتادند. (۴۶)

47

قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٤٧﴾

گفتند: ما به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم، (۴۷)

48

رَبِّ مُوسَىٰ وَهَارُونَ ﴿٤٨﴾

پروردگار موسی و هارون. (۴۸)

49

قَالَ آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٤٩﴾

فرعون گفت: پیش از آنکه به شما اجازه دهم به او ایمان آوردید، حتماً او بزرگ شماست که جادوگری را به شما آموخته است، پس به زودی خواهید دانست که مسلماً دست ها و پاهای شما را یکی از راست و یکی از چپ قطع خواهم کرد، و یقیناً همه شما را به دار خواهم آویخت. (۴۹)

50

قَالُوا لَا ضَيْرَ ۖ إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا مُنْقَلِبُونَ ﴿٥٠﴾

گفتند: [در این شکنجه و عذاب] هیچ زیان و باکی [بر ما] نیست، یقیناً ما به سوی پروردگارمان باز می گردیم، (۵۰)

51

إِنَّا نَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَنْ كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿٥١﴾

قطعاً ما امیدواریم که چون نخستین ایمان آورندگان [از این قوم] بودیم، پروردگارمان خطاهای ما را بیامرزد. (۵۱)

52

وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ ﴿٥٢﴾

و به موسی وحی کردیم که بندگان مرا شبانه کوچ بده که حتماً دشمنان از پی شما خواهند آمد. (۵۲)

53

فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ ﴿٥٣﴾

پس فرعون گروهی گردآورنده را [برای جمع کردن نیرو] به شهرها فرستاد (۵۳)

54

إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ ﴿٥٤﴾

[و گفت:] مسلماً اینان [که بر ضد من برخاسته اند] گروهی اندکند، (۵۴)

55

وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ ﴿٥٥﴾

و همانا ما را همواره [با اعمالشان] به خشم می آورند، (۵۵)

56

وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ ﴿٥٦﴾

و ما گروهی هوشیار و آماده باش و مهیای دفاعیم. (۵۶)

57

فَأَخْرَجْنَاهُمْ مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿٥٧﴾

پس ما آنان را [به دنبال بنی اسرائیل] از باغ ها و چشمه سارها [که نعمت های ما در سرزمین مصر بود] بیرون کردیم. (۵۷)

58

وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ ﴿٥٨﴾

واز گنج ها و مکان‌های نیکو [و قصرهای باشکوه بیرون کردیم]. (۵۸)

59

كَذَٰلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿٥٩﴾

این گونه [نعمت های خود را از چنگ آنان بیرون آوردیم] و آنها را به بنی اسرائیل به میراث دادیم. (۵۹)

60

فَأَتْبَعُوهُمْ مُشْرِقِينَ ﴿٦٠﴾

فرعونیان هنگام طلوع آفتاب آنان را دنبال کردند. (۶۰)

61

فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَىٰ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ ﴿٦١﴾

چون آن دو گروه یکدیگر را دیدند، اصحاب موسی گفتند: حتماً ما به چنگ آنان خواهیم افتاد. (۶۱)

62

قَالَ كَلَّا ۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ ﴿٦٢﴾

موسی گفت: این چنین نیست، بی تردید پروردگارم با من است، و به زودی مرا هدایت خواهد کرد. (۶۲)

63

فَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنِ اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْبَحْرَ ۖ فَانْفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ ﴿٦٣﴾

پس به موسی وحی کردیم که عصایت را به این دریا بزن. [موسی عصایش را به دریا زد] پس [دریا] از هم شکافت و هر پاره اش چون کوهی بزرگ بود. (۶۳)

64

وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ ﴿٦٤﴾

و آن گروه دیگر را [هم در آنجا] به دریا نزدیک کردیم، (۶۴)

65

وَأَنْجَيْنَا مُوسَىٰ وَمَنْ مَعَهُ أَجْمَعِينَ ﴿٦٥﴾

و موسی و هر که با او بود، همه را نجات دادیم. (۶۵)

66

ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ ﴿٦٦﴾

آن گاه آن گروه دیگر را غرق کردیم. (۶۶)

67

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿٦٧﴾

بی تردید در این سرگذشت عبرتی بزرگ وجود دارد، و [قوم قبطی] بیشترشان مؤمن نبودند. (۶۷)

68

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿٦٨﴾

و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است. (۶۸)

69

وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ ﴿٦٩﴾

و سرگذشت مهم ابراهیم را بر آنان بخوان، (۶۹)

70

إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ ﴿٧٠﴾

هنگامی که به پدرش و قومش گفت: چه چیز را می پرستید؟ (۷۰)

71

قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ ﴿٧١﴾

گفتند: بت هایی را می پرستیم و همواره ملازم پرستش آنها هستیم. (۷۱)

72

قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ ﴿٧٢﴾

گفت: آیا هنگامی که آنها را می خوانید، سخن شما را می شنوند؟ (۷۲)

73

أَوْ يَنْفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ ﴿٧٣﴾

یا به شما سود و زیانی می رسانند؟ (۷۳)

74

قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءَنَا كَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ ﴿٧٤﴾

گفتند: نه، بلکه پدرانمان را یافتیم که به این صورت عبادت می کردند! (۷۴)

75

قَالَ أَفَرَأَيْتُمْ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿٧٥﴾

گفت: پس آیا می دانید که آنچه می پرستید، (۷۵)

76

أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ ﴿٧٦﴾

هم شما و هم پدران پیشین شما (۷۶)

77

فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ ﴿٧٧﴾

هم آنان قطعاً دشمن منند [چون اگر آنها را بپرستم، مرا دچار عذاب جاودانه خواهند کرد]، جز پروردگار جهانیان [که پرستیدنش مایه سعادت همیشگی و جاودانی است.] (۷۷)

78

الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ ﴿٧٨﴾

همان کسی که مرا آفرید و هم او مرا هدایت می کند، (۷۸)

79

وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ ﴿٧٩﴾

و آنکه او طعامم می دهد و سیرابم می کند (۷۹)

80

وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ ﴿٨٠﴾

و هنگامی که بیمار می شوم، او شفایم می دهد (۸۰)

81

وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ ﴿٨١﴾

و آنکه مرا می میراند سپس زنده ام می کند (۸۱)

82

وَالَّذِي أَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ ﴿٨٢﴾

و آنکه امید دارم روز جزا خطایم را بر من بیامرزد. (۸۲)

83

رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ ﴿٨٣﴾

پروردگارا! به من حکمت بخش، و مرا به شایستگان ملحق کن. (۸۳)

84

وَاجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ ﴿٨٤﴾

و برای من در آیندگان نامی نیک و ستایشی والا مرتبه قرار ده، (۸۴)

85

وَاجْعَلْنِي مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ ﴿٨٥﴾

و مرا از وارثان بهشت پرنعمت گردان، (۸۵)

86

وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ ﴿٨٦﴾

و پدرم را بیامرز که او از گمراهان است، (۸۶)

87

وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ ﴿٨٧﴾

و روزی که [مردگان] برانگیخته می شوند، رسوایم مکن؛ (۸۷)

88

يَوْمَ لَا يَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ ﴿٨٨﴾

روزی که هیچ مال و اولادی سود نمی دهد، (۸۸)

89

إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ ﴿٨٩﴾

مگر کسی که دلی سالم [از رذایل و خبایث] به پیشگاه خدا بیاورد، (۸۹)

90

وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ ﴿٩٠﴾

و آن روز بهشت را برای پرهیزکاران نزدیک آورند، (۹۰)

91

وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ ﴿٩١﴾

و آتش برافروخته را برای گمراهان آشکار کنند، (۹۱)

92

وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿٩٢﴾

و به آنان گویند: آنچه را می پرستیدید، کجایند؟ (۹۲)

93

مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ أَوْ يَنْتَصِرُونَ ﴿٩٣﴾

[معبودانی را] به جای خدا؟! آیا شما را [برای رهایی از آتش] یاری می دهند؟ یا از خود می توانند دفع عذاب کنند؟ (۹۳)

94

فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ ﴿٩٤﴾

پس آن بت ها و گمراهان [که آنها را می پرستیدند] به رو در آتش افروخته افکنده می شوند، (۹۴)

95

وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ ﴿٩٥﴾

با همه سپاهیان ابلیس، (۹۵)

96

قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ ﴿٩٦﴾

در حالی که در آن [آتش افروخته] با هم ستیز و نزاع می کنند [و به بتان] می گویند: (۹۶)

97

تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ﴿٩٧﴾

به خدا سوگند که ما در گمراهی آشکاری بودیم، (۹۷)

98

إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٩٨﴾

که شما را با پروردگار جهانیان برابر و مساوی قرار می دادیم، (۹۸)

99

وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ ﴿٩٩﴾

و ما را جز مجرمان [خائن] گمراه نکردند، (۹۹)

100

فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِينَ ﴿١٠٠﴾

در نتیجه برای ما نه شفیعانی است، (۱۰۰)

101

وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ ﴿١٠١﴾

و نه یک دوست نزدیک و صمیمی، (۱۰۱)

102

فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿١٠٢﴾

پس ای کاش برای ما بازگشتی [به دنیا] بود تا از مؤمنان می شدیم. (۱۰۲)

103

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿١٠٣﴾

بی تردید در این سرگذشت، عبرتی بزرگ وجود دارد، و [قوم ابراهیم] بیشترشان مؤمن نبودند، (۱۰۳)

104

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٠٤﴾

و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است. (۱۰۴)

105

كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ ﴿١٠٥﴾

قوم نوح پیامبران را تکذیب کردند، (۱۰۵)

106

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٠٦﴾

هنگامی که برادرشان نوح به آنان گفت: آیا [از سرانجام شرک و طغیان که خشم و عذاب خداست] نمی پرهیزید؟ (۱۰۶)

107

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٠٧﴾

بی تردید من برای شما فرستاده ای امینم، (۱۰۷)

108

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٠٨﴾

بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید، (۱۰۸)

109

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٠٩﴾

و من از شما بر ابلاغ رسالتم هیچ پاداشی نمی خواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانیان است، (۱۰۹)

110

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١١٠﴾

بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید. (۱۱۰)

111

قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ ﴿١١١﴾

گفتند: آیا ما به تو ایمان بیاوریم در حالی که فرومایگان از تو پیروی کرده اند؟! (۱۱۱)

112

قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿١١٢﴾

[نوح] گفت: مرا از آنچه آنان انجام می داده اند، چه اطلاعی است؟ (۱۱۲)

113

إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ ﴿١١٣﴾

حسابشان اگر واقعاً درک می کنید، جز بر عهده پروردگارم نیست، (۱۱۳)

114

وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ ﴿١١٤﴾

و من طرد کننده مؤمنان نخواهم بود، (۱۱۴)

115

إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ ﴿١١٥﴾

من جز بیم دهنده ای آشکار نیستم. (۱۱۵)

116

قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ ﴿١١٦﴾

گفتند: ای نوح! اگر [از ابلاغ دین] باز نایستی، یقیناً از سنگسار شدگان خواهی بود! (۱۱۶)

117

قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ ﴿١١٧﴾

گفت: پروردگارا! همانا قوم من مرا تکذیب کردند، (۱۱۷)

118

فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿١١٨﴾

پس میان من و آنان چنانکه سزاوار است داوری کن و من و کسانی که از مؤمنان با من هستند از چنگ آنان نجات ده. (۱۱۸)

119

فَأَنْجَيْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ﴿١١٩﴾

پس او و کسانی را که با او در آن کشتی مملو [از سرنشینان، جنبندگان، متاع و ابزار] بود نجات دادیم، (۱۱۹)

120

ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ ﴿١٢٠﴾

آن گاه بعد از آن، همه باقی ماندگان را غرق کردیم. (۱۲۰)

121

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿١٢١﴾

بی تردید در این سرگذشت، عبرتی بزرگ وجود دارد، و [قوم نوح] بیشترشان مؤمن نبودند، (۱۲۱)

122

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٢٢﴾

و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است. (۱۲۲)

123

كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ ﴿١٢٣﴾

قوم عاد پیامبران را تکذیب کردند، (۱۲۳)

124

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٢٤﴾

هنگامی که برادرشان هود به آنان گفت: آیا [از سرانجام شرک و طغیان که خشم و عذاب خداست] نمی پرهیزید؟ (۱۲۴)

125

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٢٥﴾

بی تردید من برای شما فرستاده ای امینم، (۱۲۵)

126

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٢٦﴾

بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید، (۱۲۶)

127

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٢٧﴾

و من از شما بر ابلاغ رسالتم هیچ پاداشی نمی خواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانیان است، (۱۲۷)

128

أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ ﴿١٢٨﴾

آیا شما بر روی هر مکان بلندی به بیهوده کاری و بدون نیاز، برجی عظیم و برافراشته بنا می کنید؟ (۱۲۸)

129

وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ ﴿١٢٩﴾

و قلعه ها و کاخ های استوار و مجلل بر می‌گیرید، که شاید جاودانه بمانید؟ (۱۲۹)

130

وَإِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ ﴿١٣٠﴾

و چون کسی را با شدت و قهر می گیرید ظالمانه و زورمدارانه می گیرید [بدون اینکه در عاقبت کار بیندیشید.] (۱۳۰)

131

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٣١﴾

بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید، (۱۳۱)

132

وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ بِمَا تَعْلَمُونَ ﴿١٣٢﴾

و از کسی که شما را به وسیله آنچه خود می دانید یاری داده، پروا کنید، (۱۳۲)

133

أَمَدَّكُمْ بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ ﴿١٣٣﴾

به وسیله چهارپایان و فرزندانی، به شما یاری داده است. (۱۳۳)

134

وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿١٣٤﴾

و [به وسیله] بوستان ها و چشمه سارها، (۱۳۴)

135

إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿١٣٥﴾

بی تردید من بر شما از عذاب روزی بزرگ می ترسم. (۱۳۵)

136

قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْوَاعِظِينَ ﴿١٣٦﴾

گفتند: تو پند و اندرز دهی یا ندهی برای ما یکسان است!! (۱۳۶)

137

إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ ﴿١٣٧﴾

این [پند و اندرزها و تقسیم امور به حلال و حرام] جز شیوه پیشینیان [که اهل واپس گرایی و خرافات بودند] نیست، (۱۳۷)

138

وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ ﴿١٣٨﴾

و ما گرفتار عذابی [که تو ما را از آن بیم می دهی] نخواهیم شد. (۱۳۸)

139

فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿١٣٩﴾

پس او را تکذیب کردند، و در نتیجه هلاکشان کردیم. بی تردید در این سرگذشت عبرتی بزرگ وجود دارد و [قوم هود] بیشترشان مؤمن نبودند، (۱۳۹)

140

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٤٠﴾

و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است. (۱۴۰)

141

كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ ﴿١٤١﴾

قوم ثمود پیامبران را تکذیب کردند، (۱۴۱)

142

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِـحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٤٢﴾

هنگامی که برادرشان صالح به آنان گفت: آیا [از سرانجام شرک و طغیان که خشم و عذاب خداست] نمی پرهیزید؟ (۱۴۲)

143

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٤٣﴾

بی تردید من برای شما فرستاده ای امینم، (۱۴۳)

144

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٤٤﴾

بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید، (۱۴۴)

145

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٤٥﴾

و من از شما بر ابلاغ رسالتم هیچ پاداشی نمی خواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانیان است، (۱۴۵)

146

أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ ﴿١٤٦﴾

آیا شما را در آنچه در این دنیا [از نعمت و رفاه هست] ایمن و آسوده [از تغییر و زوال] رهایتان خواهند کرد؟! (۱۴۶)

147

فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿١٤٧﴾

در بوستان ها و چشمه سارها، (۱۴۷)

148

وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ ﴿١٤٨﴾

و کشتزارها و درختان خرمایی که شکوفه هایشان انبوه و با طراوت و لطیف است؟ (۱۴۸)

149

وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ ﴿١٤٩﴾

و ماهرانه و هنرمندانه از کوه ها خانه هایی می تراشید؟ [به امید آنکه از هر آسیبی حتی مرگ در امان بمانید!!] (۱۴۹)

150

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٥٠﴾

بنابراین از خدا پروا کنید و مرا فرمان ببرید، (۱۵۰)

151

وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ ﴿١٥١﴾

و از فرمان اسراف گران اطاعت نکنید، (۱۵۱)

152

الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ ﴿١٥٢﴾

همانان که در زمین فساد می کنند و به اصلاح گری نمی پردازند. (۱۵۲)

153

قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ ﴿١٥٣﴾

گفتند: جز این نیست که تو از جادوشدگانی، (۱۵۳)

154

مَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿١٥٤﴾

تو جز بشری مانند ما نیستی، اگر راست می گویی معجزه ای بیاور. (۱۵۴)

155

قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿١٥٥﴾

گفت: این ماده شتری است [که به اذن خدا به عنوان معجزه من از دل کوه بیرون آمد] سهمی از آب [این چشمه] برای او، و سهم روز معینی برای شماست، (۱۵۵)

156

وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿١٥٦﴾

آسیبی به او نرسانید که عذاب روزی بزرگ شما را فرا می گیرد. (۱۵۶)

157

فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ ﴿١٥٧﴾

پس ناقه را پی کردند و [از کار خود] پشیمان شدند، (۱۵۷)

158

فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿١٥٨﴾

در نتیجه عذاب آنان را فرا گرفت. بی تردید در این سرگذشت، عبرتی بزرگ وجود دارد و [قوم صالح] بیشترشان مؤمن نبودند، (۱۵۸)

159

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٥٩﴾

و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است. (۱۵۹)

160

كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ ﴿١٦٠﴾

قوم لوط پیامبران را تکذیب کردند، (۱۶۰)

161

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٦١﴾

هنگامی که که برادرشان لوط به آنان گفت: آیا [از سرانجام شرک و طغیان که خشم و عذاب خداست] نمی پرهیزید؟ (۱۶۱)

162

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٦٢﴾

بی تردید من برای شما فرستاده ای امینم، (۱۶۲)

163

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٦٣﴾

بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید، (۱۶۳)

164

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٦٤﴾

و من از شما بر ابلاغ رسالتم هیچ پاداشی نمی خواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانیان است، (۱۶۴)

165

أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ ﴿١٦٥﴾

آیا شما از میان جهانیان با مردان آمیزش می کنید؟!! (۱۶۵)

166

وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ ۚ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ ﴿١٦٦﴾

و آنچه را پروردگارتان برای شما از همسرانتان آفریده رها می کنید؟ [برای این کار زشت بی سابقه، دلیل و برهان استواری ندارید] بلکه شما گروهی تجاوزکار [از حدود خدا و مرزهای انسانیّت] هستید. (۱۶۶)

167

قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ ﴿١٦٧﴾

گفتند: ای لوط! اگر [از تبلیغ دین] باز نایستی، حتماً تبعید خواهی شد. (۱۶۷)

168

قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقَالِينَ ﴿١٦٨﴾

[لوط] گفت: بی تردید من از کار زشت شما به شدت متنفرم. (۱۶۸)

169

رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ ﴿١٦٩﴾

پروردگارا! مرا و خانواده ام را [از آثار، وزر و وبال] آنچه انجام می دهند، نجات بده؛ (۱۶۹)

170

فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ ﴿١٧٠﴾

پس ما او و خانواده اش همگی را نجات دادیم، (۱۷۰)

171

إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ ﴿١٧١﴾

مگر پیرزنی در [میان] باقی ماندگان، (۱۷۱)

172

ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ ﴿١٧٢﴾

سپس دیگران را نابود کردیم، (۱۷۲)

173

وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ مَطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ ﴿١٧٣﴾

و بارانی از سنگ گِل بر سر آنان باراندیم؛ پس بد بود باران بیم داده شدگان. (۱۷۳)

174

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿١٧٤﴾

بی تردید در این سرگذشت عبرتی بزرگ وجود دارد و قوم لوط بیشترشان مؤمن نبودند، (۱۷۴)

175

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٧٥﴾

و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است. (۱۷۵)

176

كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ ﴿١٧٦﴾

مردم اَیکه پیامبران را تکذیب کردند، (۱۷۶)

177

إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٧٧﴾

هنگامی که شعیب به آنان گفت: آیا [از سرانجام شرک و طغیان که خشم و عذاب خداست] نمی پرهیزید؟ (۱۷۷)

178

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٧٨﴾

بی تردید من برای شما فرستاده ای امینم، (۱۷۸)

179

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٧٩﴾

بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید، (۱۷۹)

180

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٨٠﴾

من از شما بر ابلاغ رسالتم هیچ پاداشی نمی خواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانیان است، (۱۸۰)

181

أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ ﴿١٨١﴾

پیمانه را کامل بدهید و از کم فروشان نباشید، (۱۸۱)

182

وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ﴿١٨٢﴾

و [متاع و کالا را] با ترازوی درست وزن کنید، (۱۸۲)

183

وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ ﴿١٨٣﴾

و از قیمت اشیا و اجناس مردم به هنگام خرید نکاهید، و در زمین تباهکارانه فتنه و آشوب برپا نکنید، (۱۸۳)

184

وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ ﴿١٨٤﴾

و از آنکه شما و امت های پیشین را آفرید پروا کنید. (۱۸۴)

185

قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ ﴿١٨٥﴾

گفتند: جز این نیست که تو از جادوشدگانی، (۱۸۵)

186

وَمَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا وَإِنْ نَظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ ﴿١٨٦﴾

و تو جز بشری مانند ما نیستی، و بی تردید ما تو را از دروغگویان می پنداریم، (۱۸۶)

187

فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِنَ السَّمَاءِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿١٨٧﴾

پس اگر راست می گویی پاره هایی از آسمان را بر ما فرو ریز. (۱۸۷)

188

قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٨٨﴾

[شعیب] گفت: پروردگارم به آنچه انجام می دهید، داناتر است. (۱۸۸)

189

فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿١٨٩﴾

پس او را تکذیب کردند؛ در نتیجه عذاب روز سایبان [یعنی روزی که ابری تیره و صاعقه زا سایه می اندازد] آنان را فرا گرفت، همانا آن عذاب روزی بزرگ بود، (۱۸۹)

190

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿١٩٠﴾

بی تردید در این سرگذشت، عبرتی بزرگ وجود دارد؛ و قوم شعیب بیشترشان مؤمن نبودند، (۱۹۰)

191

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٩١﴾

و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است. (۱۹۱)

192

وَإِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٩٢﴾

و بی تردید این قرآن، نازل شده پروردگار جهانیان است، (۱۹۲)

193

نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ ﴿١٩٣﴾

که روح الامین آن را نازل کرده است، (۱۹۳)

194

عَلَىٰ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ ﴿١٩٤﴾

بر قلب تو، تا از بیم دهندگان باشی، (۱۹۴)

195

بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ ﴿١٩٥﴾

به زبان عربی روشن و گویا (۱۹۵)

196

وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ ﴿١٩٦﴾

و بی تردید [خبر] این [قرآن] در کتاب های پیشینیان است. (۱۹۶)

197

أَوَلَمْ يَكُنْ لَهُمْ آيَةً أَنْ يَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿١٩٧﴾

آیا آگاهی دانشمندان بنی اسرائیل به خبر قرآن [در کتاب های پیشینیان] برای مشرکان نشانه ای [بر حقّانیّت قرآن و صدق نبوّت تو] نیست؟! (۱۹۷)

198

وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَىٰ بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ ﴿١٩٨﴾

و اگر آن را بر برخی از غیر عرب ها نازل کرده بودیم، (۱۹۸)

199

فَقَرَأَهُ عَلَيْهِمْ مَا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ ﴿١٩٩﴾

و او آن را بر عرب ها می خواند، باز هم به آن ایمان نمی آوردند!! (۱۹۹)

200

كَذَٰلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ ﴿٢٠٠﴾

این گونه [که آن را به زبان عربی روشن و گویا نازل کردیم] در دل های مجرمان درآوردیم [که آن را بفهمند و به آن ایمان آورند،] (۲۰۰)

201

لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّىٰ يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ ﴿٢٠١﴾

[ولی این بیمار دلان لجوج] به آن ایمان نمی آورند تا آن عذاب دردناک را ببینند، (۲۰۱)

202

فَيَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿٢٠٢﴾

که ناگهان در حالی که بی خبرند به سراغشان آید، (۲۰۲)

203

فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ ﴿٢٠٣﴾

پس [در آن موقعیت بسیار سخت] گویند: آیا ما مهلت می یابیم؟ (۲۰۳)

204

أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ ﴿٢٠٤﴾

آیا به آمدن عذاب ما شتاب می کنند؟ (۲۰۴)

205

أَفَرَأَيْتَ إِنْ مَتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ ﴿٢٠٥﴾

پس خبر ده اگر ما آنان را سالیانی بهره مندی و برخورداری دهیم، (۲۰۵)

206

ثُمَّ جَاءَهُمْ مَا كَانُوا يُوعَدُونَ ﴿٢٠٦﴾

سپس آن عذابی که به آن تهدید می شدند، به سراغشان آید. (۲۰۶)

207

مَا أَغْنَىٰ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يُمَتَّعُونَ ﴿٢٠٧﴾

آنچه را [چند سال] همواره از آن برخورداری می یافتند [عذاب را] از آنان دفع نخواهد کرد، (۲۰۷)

208

وَمَا أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنْذِرُونَ ﴿٢٠٨﴾

و [مردم] هیچ شهری را نابود نکردیم مگر آنکه بیم دهندگانی برای آنان بود، (۲۰۸)

209

ذِكْرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿٢٠٩﴾

برای اندرز دادن و اتمام حجت؛ و ما هرگز ستمکار نبوده ایم [که مردمی را بدون فرستادن پیامبر نابود کنیم.] (۲۰۹)

210

وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ ﴿٢١٠﴾

قرآن را شیطان ها نازل نکرده اند، (۲۱۰)

211

وَمَا يَنْبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ ﴿٢١١﴾

و [نزول قرآن] سزاوار آنان نیست، و قدرت [وحی کردن چنین کتابی را] ندارند، (۲۱۱)

212

إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ ﴿٢١٢﴾

بی تردید آنان از شنیدن [وحی الهی و اخبار ملکوتی] محروم و برکنارند. (۲۱۲)

213

فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ ﴿٢١٣﴾

پس با خدا معبودی دیگر را مپرست، که از عذاب شدگان خواهی شد. (۲۱۳)

214

وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ ﴿٢١٤﴾

و خویشان نزدیکت را [از عاقبت اعمال زشت] هشدار ده، (۲۱۴)

215

وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿٢١٥﴾

و پر و بال [فروتنی و تواضع] خود را برای مؤمنانی که از تو پیروی می کنند بگستر، (۲۱۵)

216

فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٢١٦﴾

پس اگر تو را نافرمانی کردند بگو: من از آنچه انجام می دهید، بیزارم؛ (۲۱۶)

217

وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ ﴿٢١٧﴾

و بر توانای شکست ناپذیر مهربان توکل کن، (۲۱۷)

218

الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ ﴿٢١٨﴾

هم او که تو را هنگامی که [برای عبادت] می ایستی، می بیند، (۲۱۸)

219

وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ ﴿٢١٩﴾

و گردش و حرکت تو را در میان سجده کنندگان [مشاهده می کند،] (۲۱۹)

220

إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٢٢٠﴾

یقیناً او شنوا و داناست. (۲۲۰)

221

هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَىٰ مَنْ تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ ﴿٢٢١﴾

آیا شما را خبر دهم که شیطان ها بر چه کسانی نازل می شوند؟ (۲۲۱)

222

تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ ﴿٢٢٢﴾

بر هر دروغ پرداز گنه پیشه ای نازل می شوند، (۲۲۲)

223

يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ ﴿٢٢٣﴾

که گوش [بر القائات و اغواگری های شیطان] می سپرند، و بیشتر شیطان ها دروغگویند، (۲۲۳)

224

وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ ﴿٢٢٤﴾

و [پیامبر، شاعر و خیال پرداز نیست، چون] شاعران [خیال پرداز] را [که حقایق را هجو می کنند، و با مطالب بی اساس به واقعیات می تازند] گمراهان، پیروی می کنند. (۲۲۴)

225

أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ ﴿٢٢٥﴾

آیا ندانسته ای که آنان در هر وادی [باطلی خیال پردازانه] حیران و سرگردانند؟ (۲۲۵)

226

وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ ﴿٢٢٦﴾

و مطالبی می گویند که خود عمل نمی کنند، (۲۲۶)

227

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا ۗ وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ ﴿٢٢٧﴾

مگر آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند و خدا را بسیار یاد کردند و پس از آنکه [با شعرهای باطل دشمنان، هجویّات مشرکان و یاوه های کافران] مورد ستم قرار گرفتند [با شعرهای توحیدی و اصیل و استوار خود] به انتقام گرفتن [از دشمن و دفاع از خویش] برخاستند، و کسانی که ستم کرده اند، به زودی خواهند دانست که به چه بازگشت گاهی باز خواهند گشت؟! (۲۲۷)

سوره قبلی:

۲۵.الفرقان

۲۶.الشعراء سوره بعدی:

۲۷.النمل

۱.الفاتحة ۲.البقرة ۳.آل عمران ۴.النساء ۵.المائدة ۶.الأنعام ۷.الأعراف ۸.الأنفال ۹.التوبة ۱۰.يونس ۱۱.هود ۱۲.يوسف ۱۳.الرعد ۱۴.ابراهيم ۱۵.الحجر ۱۶.النحل ۱۷.الإسراء ۱۸.الكهف ۱۹.مريم ۲۰.طه ۲۱.الأنبياء ۲۲.الحج ۲۳.المؤمنون ۲۴.النور ۲۵.الفرقان ۲۶.الشعراء ۲۷.النمل ۲۸.القصص ۲۹.العنكبوت ۳۰.الروم ۳۱.لقمان ۳۲.السجدة ۳۳.الأحزاب ۳۴.سبإ ۳۵.الفاطر ۳۶.يس ۳۷.الصافات ۳۸.ص ۳۹.الزمر ۴۰.غافر ۴۱.فصلت ۴۲.الشورى ۴۳.الزخرف ۴۴.الدخان ۴۵.الجاثية ۴۶.الأحقاف ۴۷.محمد ۴۸.الفتح ۴۹.الحجرات ۵۰.ق ۵۱.الذاريات ۵۲.الطور ۵۳.النجم ۵۴.القمر ۵۵.الرحمن ۵۶.الواقعة ۵۷.الحديد ۵۸.المجادلة ۵۹.الحشر ۶۰.الممتحنة ۶۱.الصف ۶۲.الجمعة ۶۳.المنافقون ۶۴.التغابن ۶۵.الطلاق ۶۶.التحريم ۶۷.الملك ۶۸.القلم ۶۹.الحاقة ۷۰.المعارج ۷۱.نوح ۷۲.الجن ۷۳.المزمل ۷۴.المدثر ۷۵.القيامة ۷۶.الانسان ۷۷.المرسلات ۷۸.النبإ ۷۹.النازعات ۸۰.عبس ۸۱.التكوير ۸۲.الإنفطار ۸۳.المطففين ۸۴.الإنشقاق ۸۵.البروج ۸۶.الطارق ۸۷.الأعلى ۸۸.الغاشية ۸۹.الفجر ۹۰.البلد ۹۱.الشمس ۹۲.الليل ۹۳.الضحى ۹۴.الشرح ۹۵.التين ۹۶.العلق ۹۷.القدر ۹۸.البينة ۹۹.الزلزلة ۱۰۰.العاديات ۱۰۱.القارعة ۱۰۲.التكاثر ۱۰۳.العصر ۱۰۴.الهمزة ۱۰۵.الفيل ۱۰۶.قريش ۱۰۷.الماعون ۱۰۸.الكوثر ۱۰۹.الكافرون ۱۱۰.النصر ۱۱۱.المسد ۱۱۲.الإخلاص ۱۱۳.الفلق ۱۱۴.الناس