رجال غضائری (کتاب)

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon book.jpg

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

منبع: کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی

نویسنده: محمدرضا ضمیری

مؤلف:

احمد بن حسین بن عبیداللّه بن ابراهیم ابوالحسین بغدادى، مشهور ملقب به ابن غضائرى.(م 450 ق)

زندگی‌نامه و اظهارنظرها:

وى از دانشمندان بزرگ شیعه، عالم، زاهد و استاد در علوم مختلف بود. تعبیرى كه بعضى اعیان درباره وى دارند، مقام عالى علمى وى را به خوبى نشان مى دهد؛ گفته شده: «كان من أحفظ الشیعه بحدیث اهل البیت علیهم السلام».

وى خصوصاً در علم رجال از نوادر شیعه در زمان خود به شمار مى رفت. در معرفى مقام وى همین اندازه كفایت مى كند كه بزرگانى چون مرحوم شیخ طوسى، مرحوم نجاشى و علماى متأخر خصوصاً مرحوم علامه، ابن داوود، سید جلیل القدر سید احمد بن طاووس هم از كتاب ایشان نقل كرده اند و هم به آراى او اعتماد نموده اند.

دانشمند نام آور و رجال معروف شیعه مرحوم علامه عنایت اللّه قهپایى، درباره وى چنین مى فرماید: «او شیخ عارف، عالم جلیل و كبیر بود. كلباسى فرمود: او از بزرگان شیعه بوده است».

استادان:

ابومحمد بن طلحه بن على بن عبدالله بن علاله، ابوالحسین صبیى، پدرش ابوالحسین بن عبدالله بن ابراهیم واسطى بغدادى حسین بن محمد بن نبدار قمى، احمد بن عبدالواحد و...

شاگردان:

بعضى گفته اند كه مرحوم نجاشى از شاگردان وى بوده است.

تألیفات:

كتاب جامع الاسماء الكتب المصنفة لدى الشیعة، كتاب جامع الاسماء الاصول المعتمدة لدى الشیعة بهم، كتاب التاریخ، كتاب الضعفاء، كتاب الثقات والممدوحین، الرجال.[۱]

معرفى اجمالى كتاب:

كتاب به ترتیب الفبا مرتب گردیده است. یكى از خصوصیات كتاب این است كه در هر حرف اشاره مى كند كه راجع به چند نفر از روات بحث مى كند؛ مثلاً در باب «الف مى فرماید هیجده نفر ذكر مى شود. امتیاز دوم كتاب این است كه راوى مورد بحث را با مشخصات كامل معرفى مى كند؛ مثل ذكر اسم راوى، اسم پدر او، این كه صحابى است یا تابعى، از چه كسى نقل حدیث كرده و این كه آیا راوى ضعیف است یا ثقه و یا مجهول.

جایگاه ارزشمند این كتاب نزد علما هنگامى روشن مى شود كه ملاحظه كنیم، كسانى چون مرحوم شیخ طوسى از این كتاب استفاده مى كرده اند.

وضعیت نشر:

این اثر به وسیله دارالحدیث به سال 1422 ق به چاپ رسیده است.

پانویس

  1. مقدمه كتاب الرجال.