رأفت

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۲ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۵:۳۳ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها) (ویرایش)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

«رأفت» به معنای نرم‌دلی و مهربانی، یکی از فضایل نفسانی و صفات پسندیده است که در قرآن و روایات آن را ستوده اند.

مفهوم رأفت

رأفت در لغت به معنای مهربانی و ترحم است.[۱]

رأفت خداوند متعال به معناى احسان به بندگان وگذشت از آنان مى باشد. اما رأفت در بندگان خدا به معناى نرم و دل‌‍نازک بودن است که در محبت و نیکى به دیگران و گذشت از آنان تجلّى مى یابد.

طریحی در مجمع البحرین می گوید: تفاوت رأفت با رحمت -که آن نیز به معناى نازک دلى آمده- در این است که رقت قلب در رأفت بیشتر از رقّت قلب در رحمت است.[۲] و علامه طباطبایی فرق آن دو را در این می داند که رأفت مختص به اشخاص مبتلا و بیچاره است؛ ولی رحمت در اعم از آن (بیچاره و غیر بیچاره) استعمال می شود.[۳]

رأفت در قرآن و روایات

با مطالعه اى اجمالى و تفکّر در برخى آیات قرآن مجید، به نمونه هاى فراوانى از رأفت و رحمت اسلامى در این کتاب آسمانى دست مى یابیم، که به عنوان اصل اساسى معرّفى شده است. خداوند در آیات متعدد، خود را به صفت «رأفت» توصیف کرده است: «وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ»[۴] چنان که پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله را نیز بدان ستوده است: «لَقَدْ جَاءَکمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکمْ عَزِیزٌ عَلَیهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیکمْ بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ»[۵]

همچنین فضیلت «رأفت» در حدیثى از امام صادق علیه السّلام از لشکریان عقل شمرده شده است.[۶]

پانویس

  1. فرهنگ معین، ذیل واژه رافت.
  2. مجمع البحرین، ج۲، ص،۱۱۳، واژه «رؤف».
  3. المیزان فی تفسیر القرآن، ج‌۱، ص ۳۲۵.
  4. بقره، آیه ۲۰۷ .
  5. توبه، آیه ۱۲۸.
  6. الکافی ج۱، ص۲۱.

منابع