حواریون: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | واژه «حواریون» در قرآن کریم در مورد یاران [[حضرت عیسی]] علیه السلام به کار رفته است. | + | واژه «حواریون» در [[قرآن|قرآن کریم]] در مورد یاران [[حضرت عیسی]] علیه السلام به کار رفته است. در [[حديث]] آمده كه حواريون عيسى علیه السلام دوازده تن بودند. |
| + | ==وجه تسمیه حواریون== | ||
| + | «حواریون» جمع «حواری» است و «حواری» به معنی آرد سفيد سبوس گرفته است. نانى كه چند بار سبوس آردش گرفته شده باشد را «حواری» گویند و به مناسبت همين معنا، يار برگزيده و خالص در محبت خويش را نيز «حوارى» گويند. از [[امام رضا]] علیه السلام در وجه تسميه آنها به «حواریون» آمده كه آنان به وعظ و ارشاد، خود و مردم را از [[گناه]] خالص گردانيده بودند. | ||
| + | |||
==حواریون در قرآن== | ==حواریون در قرآن== | ||
| − | + | «حواریون» در [[قرآن|قرآن کریم]]، افرادى مؤمن و نمونه از حيث اجابت دعوت خدا و پيامبرش تصوير شده اند؛ در [[سوره آل عمران]] آمده است که وقتی [[حضرت عیسی علیه السلام|حضرت عیسی]] علیه السلام در میان [[بنی اسرائیل|بنی‌اسرائیل]] افرادی را طلبید که یاران او در راه خدا باشند، حواریون دعوت او را اجابت کردند و به پیروی از رسول خدا و [[ایمان]] به آنچه نازل کرده است، گواهی دادند.{{متن قرآن|«فَلَمَّا أَحَسَّ عِيسَى مِنْهُمُ الْكُفْرَ قَالَ مَنْ أَنصَارِي إِلَى اللّهِ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنصَارُ اللّهِ»}} (آل عمران: 52) | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | در آیه چهاردهم [[سوره صف]] - که ناظر بر آیه فوق است - از مسلمانان خواسته شده است، همانطور که حواریون در پاسخ به دعوت عیسی، خدا را یاری دادند، آنان نیز در [[جهاد]] با کافران یاران خدا باشند. از سوره صف، به‌سبب اشتمال بر این آیه، با نام «حواریون» نیز یاد شده است. | |
| − | در [[ | ||
| + | بنا بر فرموده قرآن کریم، خدا به حواریون [[وحی]] کرد که به او و رسولش ایمان بیاورند. آنان پذیرفتند و از حضرت عیسی خواستند مائده ای آسمانی برایشان فرو فرستد تا از آن بخورند و دلهایشان آرام یابد و به صدق گفتار او پی ببرند. خدا در پی درخواست عیسی فرمود که آن را فرو خواهد فرستاد؛ «وَإِذْ أَوْحَيْتُ إِلَى الْحَوَارِيِّينَ أَنْ آمِنُوا بِي وَبِرَسُولِي قَالُوا آمَنَّا وَاشْهَدْ بِأَنَّنَا مُسْلِمُونَ * إِذْ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ هَلْ يَسْتَطِيعُ رَبُّكَ أَنْ يُنَزِّلَ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ قَالَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ * قَالُوا نُرِيدُ أَنْ نَأْكُلَ مِنْهَا وَتَطْمَئِنَّ قُلُوبُنَا وَنَعْلَمَ أَنْ قَدْ صَدَقْتَنَا وَنَكُونَ عَلَيْهَا مِنَ الشَّاهِدِينَ * قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنْزِلْ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِأَوَّلِنَا وَآخِرِنَا وَآيَةً مِنْكَ وَارْزُقْنَا وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ * قَالَ اللَّهُ إِنِّي مُنَزِّلُهَا عَلَيْكُمْ فَمَنْ يَكْفُرْ بَعْدُ مِنْكُمْ فَإِنِّي أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لَا أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِنَ الْعَالَمِينَ». ([[سوره مائده|مائده]]: ۱۱۱-۱۱۵) | ||
==حواریون ائمه علیهم السلام== | ==حواریون ائمه علیهم السلام== | ||
| سطر ۲۰: | سطر ۱۶: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| + | |||
*سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ «معارف و معاریف». | *سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ «معارف و معاریف». | ||
*دانشنامه جهان اسلام جلد 14، مهرداد عباسی. | *دانشنامه جهان اسلام جلد 14، مهرداد عباسی. | ||
| + | |||
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
[[رده:مسیحیت]] | [[رده:مسیحیت]] | ||
نسخهٔ ۶ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۰
واژه «حواریون» در قرآن کریم در مورد یاران حضرت عیسی علیه السلام به کار رفته است. در حديث آمده كه حواريون عيسى علیه السلام دوازده تن بودند.
وجه تسمیه حواریون
«حواریون» جمع «حواری» است و «حواری» به معنی آرد سفيد سبوس گرفته است. نانى كه چند بار سبوس آردش گرفته شده باشد را «حواری» گویند و به مناسبت همين معنا، يار برگزيده و خالص در محبت خويش را نيز «حوارى» گويند. از امام رضا علیه السلام در وجه تسميه آنها به «حواریون» آمده كه آنان به وعظ و ارشاد، خود و مردم را از گناه خالص گردانيده بودند.
حواریون در قرآن
«حواریون» در قرآن کریم، افرادى مؤمن و نمونه از حيث اجابت دعوت خدا و پيامبرش تصوير شده اند؛ در سوره آل عمران آمده است که وقتی حضرت عیسی علیه السلام در میان بنی‌اسرائیل افرادی را طلبید که یاران او در راه خدا باشند، حواریون دعوت او را اجابت کردند و به پیروی از رسول خدا و ایمان به آنچه نازل کرده است، گواهی دادند.«فَلَمَّا أَحَسَّ عِيسَى مِنْهُمُ الْكُفْرَ قَالَ مَنْ أَنصَارِي إِلَى اللّهِ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنصَارُ اللّهِ» (آل عمران: 52)
در آیه چهاردهم سوره صف - که ناظر بر آیه فوق است - از مسلمانان خواسته شده است، همانطور که حواریون در پاسخ به دعوت عیسی، خدا را یاری دادند، آنان نیز در جهاد با کافران یاران خدا باشند. از سوره صف، به‌سبب اشتمال بر این آیه، با نام «حواریون» نیز یاد شده است.
بنا بر فرموده قرآن کریم، خدا به حواریون وحی کرد که به او و رسولش ایمان بیاورند. آنان پذیرفتند و از حضرت عیسی خواستند مائده ای آسمانی برایشان فرو فرستد تا از آن بخورند و دلهایشان آرام یابد و به صدق گفتار او پی ببرند. خدا در پی درخواست عیسی فرمود که آن را فرو خواهد فرستاد؛ «وَإِذْ أَوْحَيْتُ إِلَى الْحَوَارِيِّينَ أَنْ آمِنُوا بِي وَبِرَسُولِي قَالُوا آمَنَّا وَاشْهَدْ بِأَنَّنَا مُسْلِمُونَ * إِذْ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ هَلْ يَسْتَطِيعُ رَبُّكَ أَنْ يُنَزِّلَ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ قَالَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ * قَالُوا نُرِيدُ أَنْ نَأْكُلَ مِنْهَا وَتَطْمَئِنَّ قُلُوبُنَا وَنَعْلَمَ أَنْ قَدْ صَدَقْتَنَا وَنَكُونَ عَلَيْهَا مِنَ الشَّاهِدِينَ * قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنْزِلْ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِأَوَّلِنَا وَآخِرِنَا وَآيَةً مِنْكَ وَارْزُقْنَا وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ * قَالَ اللَّهُ إِنِّي مُنَزِّلُهَا عَلَيْكُمْ فَمَنْ يَكْفُرْ بَعْدُ مِنْكُمْ فَإِنِّي أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لَا أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِنَ الْعَالَمِينَ». (مائده: ۱۱۱-۱۱۵)
حواریون ائمه علیهم السلام
از امام صادق علیه السلام روايت شده كه فرمود: حواريون عيسى علیه السلام پيروان او بودند و شيعيان ما پيروان مايند و هنگامى كه عيسى گفت: (من انصارى الى الله) و حواريون آمادگى خويش اعلام داشتند و گفتند: (نحن انصار الله)، به خدا سوگند آنها وى را در جنگ با يهود يارى نكردند؛ ولى شيعيان ما از روزى كه پيغمبر صلی الله علیه و آله از اين جهان درگذشت ما را يارى كرده و در كنار ما با دشمنان مبارزه نمودند و در راه ما سوختند و آزار و شكنجه ديدند و آوارگى تحمل نمودند، خدا آنها را جزاى خير دهد.[۱]
از حضرت موسى بن جعفر علیه السلام روايت است كه چون روز قيامت فرا رسد منادى ندا كند كجايند حواريون محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله كه عهدش را نشكستند و به راهش ادامه دادند؟ سلمان و ابوذر و مقداد بپا خيزند. ندا شود: كجايند حواريون على بن ابى طالب علیه السلام؟ در اين حال عمرو بن حمق خزاعى و محمد بن ابى بكر و ميثم بن يحيى تمار و اويس قرنى به پا خيزند. سپس ندا شود كجايند حواريون حسن بن على علیه السلام؟ پس سفيان بن ابى ليلى همدانى و حذيفة بن اسيد غفارى بپا خيزند. آنگاه ندا شود كجايند حواريون حسين بن على علیه السلام؟ پس همه شهداى كربلا بپا خيزند. ندا شود كجايند حواريون على بن الحسين علیه السلام؟ جبير بن مطعم و يحيى بن ام طويل و ابوخالد كابلى و سعيد بن مسيب برخيزند. آنگاه ندا شود: كجايند حواريون محمد بن على و جعفر بن محمد علیهماالسلام. پس عبدالله بن شريك عامرى و زرارة بن اعين و بريد بن معاويه عجلى و محمد بن مسلم ثقفى و ليث بن البخترى مرادى و عبدالله بن ابى يعفور و عامر بن عبدالله بن جذاعة و حجر بن زايده و حمران بن اعين بپا خيزند...[۲]
پانویس
- ↑ مجمع البيان و بحارالانوار: جلد 14/172.
- ↑ بحارالانوار: جلد 8، چاپ قديم/672.
منابع
- سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ «معارف و معاریف».
- دانشنامه جهان اسلام جلد 14، مهرداد عباسی.
