حواریون: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (تعیین رده) |
||
| سطر ۲۳: | سطر ۲۳: | ||
<references/> | <references/> | ||
| + | == منبع == | ||
| + | سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ «معارف و معاریف» | ||
| − | + | [[رده:واژگان قرآنی]] | |
| + | [[رده:مسیحیت]] | ||
نسخهٔ ۱ ژانویهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۱۲:۲۵
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
«حواری» به معنی آرد سفيد سبوس گرفته است. نانى كه چند بار سبوس آردش گرفته شده باشد را حواری گویند. و به مناسبت همين معنا يار برگزيده و خالص در محبت خويش را نيز «حوارى» گويند.
واژه «حواریون» که جمع «حواری» است در قرآن کریم در مورد یاران حضرت عیسی علیه السلام به کار رفته است. «فلمّا احسّ عيسى منهم الكفر قال من انصارى الى الله قال الحواريون نحن انصار الله»(سوره آل عمران: 51)چون عيسى دريافت كه قوم ايمان نخواهند آورد گفت كيست كه مرا در راه خدا يارى كند؟ ياران گزيده اش گفتند: ما ترا در اين راه يارى دهيم.)
در حديث آمده كه حواريّون عيسى (علیه السلام) دوازده تن بودند و داناتر از همه آنها لوقا بود.
از امام رضا (علیه السلام) در وجه تسميه آنها به «حواریون» آمده كه آنان به وعظ و ارشاد، خود و مردم را از گناه خالص گردانيده بودند.
نقل است كه حواريون همواره ملازم حضرت عيسى بودند و چون تشنه مي شدند مي گفتند يا روح الله تشنه ايم! در حال به اعجاز آب بر ايشان فراهم مي نمود، و چون گرسنه مي شدند نيز به عيسى ملتجى مي شدند و او بطريق اعجاز نان جهت آنها فراهم مي نمود; آنها گفتند: چه كسى بهتر از ما باشد كه خداوند نان و آبش را بمعجزه به وى دهد؟ عيسى فرمود: بهتر از شما آن كسى است كه از دسترنج خويش امرار معاش مي كند. آنان از آن پس به کار رختشوئى پرداختند.
از امام صادق (علیه السلام) روايت شده كه فرمود: حواريون عيسى (علیه السلام) پيروان او بودند و شيعيان ما پيروان مايند، و هنگامى كه عيسى گفت: (من انصارى الى الله) و حواريون آمادگى خويش اعلام داشتند و گفتند: (نحن انصار الله)، به خدا سوگند آنها وى را در جنگ با يهود يارى نكردند؛ ولى شيعيان ما از روزى كه پيغمبر (صلی الله علیه و آله) از اين جهان درگذشت ما را يارى كرده و در كنار ما با دشمنان مبارزه نمودند و در راه ما سوختند و آزار و شكنجه ديدند و آوارگى تحمل نمودند، خدا آنها را جزاى خير دهد.[۱]
از حضرت موسى بن جعفر (علیه السلام) روايت است كه چون روز قيامت فرا رسد منادى ندا كند كجايند حواريون محمد بن عبدالله (صلی الله علیه و آله) كه عهدش را نشكستند و به راهش ادامه دادند؟ سلمان و ابوذر و مقداد بپا خيزند. ندا شود: كجايند حواريون على بن ابى طالب (علیه السلام)؟ در اين حال عمرو بن حمق خزاعى و محمد بن ابى بكر و ميثم بن يحيى تمار و اويس قرنى بپا خيزند. سپس ندا شود كجايند حواريون حسن بن على (علیه السلام)؟ پس سفيان بن ابى ليلى همدانى و حذيفة بن اسيد غفارى بپا خيزند. آنگاه ندا شود كجايند حواريون حسين بن على (علیه السلام)؟ پس همه شهداى كربلا بپا خيزند. ندا شود كجايند حواريون على بن الحسين (علیه السلام)؟ جبير بن مطعم و يحيى بن ام طويل و ابو خالد كابلى و سعيد بن مسيب برخيزند. آنگاه ندا شود : كجايند حواريون محمد بن على و جعفر بن محمد (علیهما السلام). پس عبدالله بن شريك عامرى و زرارة بن اعين و بريد بن معاويه عجلى و محمد بن مسلم ثقفى و ليث بن البخترى مرادى و عبدالله بن ابى يعفور و عامر بن عبدالله بن جذاعة و حجر بن زايده و حمران بن اعين بپا خيزند... .[۲]
پانویس
- ↑ مجمع البيان و بحارالانوار: جلد 14 / 172.
- ↑ بحارالانوار: جلد 8 چاپ قديم / 672.
منبع
سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ «معارف و معاریف»
