تقویم: شهادت امام محمد باقر

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۲:۴۳ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی ' <keywords content='کلید واژه: کربلا، 7 ذی الحجه، امام محمد باقر علیه السلام، هشام بن عبد...' ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

منبع: نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام

شهادت امام محمدباقر علیه‌السلام: سال 114 هجري قمري/ 7 ذوالحجه

امام محمد بن علي بن الحسين علیه‌السلام، معروف به "امام محمدباقر" و "باقرالعلوم" در اول رجب و به قولي در سوم صفر سال 57 قمري در مدينه منوره ديده به جهان گشود. تولد مبارك آثار وي در حيات جد بزرگوارش حضرت ابا عبدالله الحسين علیه‌السلام واقع گرديد و موجب خوشحالي و خرسندي آن حضرت شد.

امام محمدباقر علیه‌السلام، قريب به چهار سال حيات جدش امام حسين علیه‌السلام و به مدت 38 سال حيات پدرش حضرت امام علي بن الحسين علیه‌السلام، معروف به "امام زين العابدين علیه‌السلام" را درك نمود و پس از شهادت پدرش امام زين العابدين علیه‌السلام، در ماه محرم سال 95 قمري به مدت بيست سال امامت شيعيان را بر عهده گرفت و آن را باصلابت و زيبايي ادامه داد.

آن حضرت در واقعه كربلا و شهادت ابا عبدالله الحسين علیه‌السلام و يارانش بدست سپاه يزيد بن معاويه چهار ساله بود و به همراه خانواده‌اش در آن حضور داشت و پس از حادثه جانسوز عاشورا، بسان ساير بازماندگان آن واقعه اسير گرديد و در شهرهاي كوفه و دمشق و مناطق متعدد ديگر به اسارت برده شد.

مادر مكرمه‌اش حضرت فاطمه بنت الحسن علیه‌السلام مكنّي به "امّ‌عبدالله" بود. بدين جهت، جد پدري امام محمدباقر علیه‌السلام، امام حسين علیه‌السلام و جد مادري‌اش امام حسن‌مجتبي علیه‌السلام و هر دوي آن‌ها فرزندان حضرت امام علی علیه‌السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بودند. بدين لحاظ آن حضرت را "ابن الخيرتين" و "علوّي ٌبين علوّيين" مي‌گفتند زيرا وي از نژاد خاص و خالص حضرت علي علیه‌السلام و فاطمه زهرا سلام الله علیها بود.

امام محمدباقر علیه‌السلام پيش از امامتش با حكومت‌هاي معاوية بن ابي‌سفيان، يزيد بن معاويه، معاوية بن يزيد، عبدالله بن زبير، مروان بن حكم، عبدالملك بن مروان و وليد بن عبدالملك و پس از امامتش با سليمان بن عبدالملك، عمر بن عبدالعزيز، يزيد بن عبدالملك و هشام بن عبدالملك معاصر بود و از اكثر آنان، رنج‌ها و آزارهاي فراواني متحمل شد.

سرانجام در عصر هشام بن عبدالملك، به دسيسه و دستور وي و مباشرت ابراهيم بن وليد، حاكم مدينه مسموم گرديد و در هفتم ذی الحجه سال 114 و به قولي در ربيع الاول و يا ربیع الثانی سال 114 به شهادت رسيد. بدن شريفش در كنار قبر مطهر پدرش امام زين العابدين علیه‌السلام و قبر مطهر جد بزرگوارش امام حسن‌مجتبي علیه‌السلام در قبرستان بقيع به خاك سپرده شد.[۱]

پانویس

  1. نك: تاريخ الأئمه علیه‌السلام ابن ابي‌الثلج بغدادي، ص 9؛ المستجاد علامه حلی ،ص 168؛ الارشاد شیخ مفید، ص 507، منتهی الآمال شیخ عباس قمی، ج 2، ص 86؛ وقايع الايام شيخ عباس قمي، ص 110.

منابع بیشتر:

وقايع الايام شيخ عباس قمي، 7 ذی الحجه.