برخاستن هنگام شنيدن لقب قائم: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
يکي از وظايف عاشقان و شيفتگان حضرت ولي عصرعليه السلام، آن است که چون به ياد او مي‌افتند و يا نام آن حضرت را مي‌شنوند نسبت به ايشان اظهار ارادت نموده، قيام کنند و از جاي خود به پا خيزند.
+
{{متوسط}}
 +
یکی از وظایف عاشقان و شیفتگان [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|حضرت ولی عصر]] علیه السلام، آن است که چون به یاد او می‌افتند و یا نام آن حضرت را می‌شنوند، نسبت به ایشان اظهار ارادت نموده، قیام کنند و از جای خود به پا خیزند.
  
از [[امام صادق‌]] عليه السلام سؤال شد: چرا به هنگام شنيدن نام «قائم» بايد برخيزيم؟ فرمود: «براي آن حضرت غيبت طولاني‌اي هست و اين لقب يادآور دولت حقه آن حضرت و ابراز تأسف بر غربت او است. لذا آن حضرت از شدت محبت و مرحمتي که به دوستانش دارد به هر کس که حضرتش را با اين لقب ياد کند، نگاه محبت‌آميز مي‌کند. از تجليل و تعظيم آن حضرت است که هر بنده خاضعي در مقابل صاحب عصر خود - هنگامي که مولاي بزرگوارش به سوي او بنگرد - از جاي برخيزد. پس بايد برخيزد و تعجيل در امر فرج مولايش را از خداوند مسألت نمايد».<ref>منتخب الاثر، ص640، ح4.</ref>
+
از [[امام صادق‌]] علیه السلام سؤال شد: چرا به هنگام شنیدن نام «[[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|قائم]]» باید برخیزیم؟ فرمود: «برای آن حضرت [[غیبت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)|غیبتی]] طولانی‌ است و این لقب یادآور دولت حقه آن حضرت و ابراز تأسف بر غربت او است. لذا آن حضرت از شدت محبت و مرحمتی که به دوستانش دارد به هر کس که حضرتش را با این لقب یاد کند، نگاه محبت‌آمیز می‌کند. از تجلیل و تعظیم آن حضرت است که هر بنده خاضعی در مقابل صاحب عصر خود - هنگامی که مولای بزرگوارش به سوی او بنگرد - از جای برخیزد. پس باید برخیزد و تعجیل در امر فرج مولایش را از خداوند مسألت نماید».<ref>منتخب الاثر، ص۶۴۰، ح۴.</ref>
 
 
علاوه بر [[حکمت]] ذکر شده، حکمت اجتماعي و عمل گرايانه آن نيز نبايد مورد غفلت قرار گيرد. آمادگي افراد در هر آن، براي «قيام» و مبارزه و جهاد در راه تحکيم عدالت جهاني و حفظ حقوق انسان‌ها، اهميتي بسزا دارد. [[شيعه]] منتظر - بلکه هر مسلمان - در عصر غيبت، بايد همواره داراي چنين هدفي باشد و در راه تحقّق آن به طرق گوناگون بکوشد و تا آنجا اين آمادگي را داشته باشد و ابراز دارد که هرگاه نام پيشواي قيام (قائم) ذکر مي‌شود، به پا خيزد و آمادگي همه جانبه خويش را نشان دهد. همچنين اين آمادگي را هميشه به خود و ديگران تلقين و در خود و ديگران تحکيم کند.<ref>حکيمي، محمدرضا، خورشيد مغرب، ص 264 و 263.</ref>
 
  
 +
علاوه بر [[حکمت]] ذکر شده، حکمت اجتماعی و عمل گرایانه آن نیز نباید مورد غفلت قرار گیرد. آمادگی افراد در هر آن، برای «قیام» و مبارزه و [[جهاد]] در راه تحکیم [[عدالت]] جهانی و حفظ حقوق انسان‌ها، اهمیتی بسزا دارد. [[شیعه|شیعۀ]] منتظر - بلکه هر مسلمان - در عصر غیبت، باید همواره دارای چنین هدفی باشد و در راه تحقّق آن به طرق گوناگون بکوشد و تا آنجا این آمادگی را داشته باشد و ابراز دارد که هرگاه نام پیشوای قیام (قائم) ذکر می‌شود، به پا خیزد و آمادگی همه جانبه خویش را نشان دهد. همچنین این آمادگی را همیشه به خود و دیگران تلقین نماید و در خود و دیگران تحکیم کند.<ref>محمدرضا حکیمی، خورشید مغرب، ص ۲۶۴ و ۲۶۳.</ref>
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
 
 
==منابع==
 
==منابع==
* فرهنگ نامه مهدویت، خدامراد سلیمیان/ ص77.
+
*فرهنگ‌نامه مهدویت، خدامراد سلیمیان، ص۷۷.
 
 
 
[[رده:القاب و کنیه های حضرت مهدی (عج)]]
 
[[رده:القاب و کنیه های حضرت مهدی (عج)]]
 
[[رده:آداب و سنن]]
 
[[رده:آداب و سنن]]
 +
[[رده:مقاله های مرتبط به دانشنامه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۱

یکی از وظایف عاشقان و شیفتگان حضرت ولی عصر علیه السلام، آن است که چون به یاد او می‌افتند و یا نام آن حضرت را می‌شنوند، نسبت به ایشان اظهار ارادت نموده، قیام کنند و از جای خود به پا خیزند.

از امام صادق‌ علیه السلام سؤال شد: چرا به هنگام شنیدن نام «قائم» باید برخیزیم؟ فرمود: «برای آن حضرت غیبتی طولانی‌ است و این لقب یادآور دولت حقه آن حضرت و ابراز تأسف بر غربت او است. لذا آن حضرت از شدت محبت و مرحمتی که به دوستانش دارد به هر کس که حضرتش را با این لقب یاد کند، نگاه محبت‌آمیز می‌کند. از تجلیل و تعظیم آن حضرت است که هر بنده خاضعی در مقابل صاحب عصر خود - هنگامی که مولای بزرگوارش به سوی او بنگرد - از جای برخیزد. پس باید برخیزد و تعجیل در امر فرج مولایش را از خداوند مسألت نماید».[۱]

علاوه بر حکمت ذکر شده، حکمت اجتماعی و عمل گرایانه آن نیز نباید مورد غفلت قرار گیرد. آمادگی افراد در هر آن، برای «قیام» و مبارزه و جهاد در راه تحکیم عدالت جهانی و حفظ حقوق انسان‌ها، اهمیتی بسزا دارد. شیعۀ منتظر - بلکه هر مسلمان - در عصر غیبت، باید همواره دارای چنین هدفی باشد و در راه تحقّق آن به طرق گوناگون بکوشد و تا آنجا این آمادگی را داشته باشد و ابراز دارد که هرگاه نام پیشوای قیام (قائم) ذکر می‌شود، به پا خیزد و آمادگی همه جانبه خویش را نشان دهد. همچنین این آمادگی را همیشه به خود و دیگران تلقین نماید و در خود و دیگران تحکیم کند.[۲]

پانویس

  1. منتخب الاثر، ص۶۴۰، ح۴.
  2. محمدرضا حکیمی، خورشید مغرب، ص ۲۶۴ و ۲۶۳.

منابع

  • فرهنگ‌نامه مهدویت، خدامراد سلیمیان، ص۷۷.