بازگشت اسرای اهل بیت به کربلا: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{تقویم|روز= 20 صفر|سال= سال | + | {{تقویم|روز= 20 صفر|سال= سال ۶۱ هجری قمری}} |
| − | بنابر | + | بنابر مشهور، در چنین روزى (۲۰ [[ماه صفر|صفر]])، [[اسرای اهل بیت علیهم السلام|اسرای اهل بیت]] علیهم‌السلام از [[شام]] به [[کربلا]] بازگشتند.<ref> مسار الشیعه، ص ۲۶؛ مصباح المتهجد، ص ۷۳۰؛ بحارالانوار، ج ۹۷، ص ۳۲۹؛ مصباح کفعمى، ج ۲، ص ۵۹۶.</ref> هرچند برخی دیگر احتمال داده‌اند که این اتفاق در [[اربعین]] سال بعد رخ داده است. |
| + | در «[[اللهوف (کتاب)|لهوف]]» [[سید بن طاووس]] آمده است: راوى گفت چون زنان و عیال حضرت [[امام حسین علیه السلام|ابى عبداللّه]] علیه السّلام از [[شام]] بازگشتند و به [[عراق]] رسیدند، به آن راهنما که همراه آنان بود گفتند: ما را از راه [[کربلا]] ببر؛ و چون به مصرع رسیدند [[جابر ابن عبدالله انصاری|جابر بن عبداللّه انصارى]] را یافتند که با چند تن از [[بنی هاشم|بنى هاشم]] و خاندان [[پیامبر اسلام|پیغمبر]] صلّى اللّه علیه و آله براى زیارت [[امام حسین علیه السلام|حسین]] علیه السّلام آمده بودند و با هم بدان مقام مبارک رسیدند، بگریستند و زارى کردند و سیلى بر روى زدند، ناله هاى جانسوز سر دادند و زنان آن ناحیه به ایشان پیوستند و چندى بماندند.<ref>ابن طاووس، لهوف، ص۱۹۶.</ref> | ||
| + | |||
| + | و در [[مقتل]] «[[مثیر الأحزان (کتاب)|مثیر الاحزان]]» آمده است: و چون خانواده حسین علیه السلام به کربلا رسیدند با جابر بن عبداللّٰه و گروهى از بنى هاشم روبرو شدند که در همان وقت به [[زيارت|زیارت]] آن حضرت آمده بودند؛ پس دو گروه با موجى از غم و اندوه و آه و نالۀ جانسوز در این مصیبت که جگر همۀ محبین را سوزاند با هم ملاقات نمودند.<ref>ابن نما، مثیر الاحزان، ص۱۰۷.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | * عبدالحسين نيشابورى، تقويم شيعه. | |
| − | عبدالحسين نيشابورى، تقويم شيعه | ||
| − | |||
[[رده:وقایع ماه صفر]] | [[رده:وقایع ماه صفر]] | ||
[[رده:سال ۶۱ هجری قمری]] | [[رده:سال ۶۱ هجری قمری]] | ||
نسخهٔ ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۰۱
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:20 صفر |
| سال ۶۱ هجری قمری |
بنابر مشهور، در چنین روزى (۲۰ صفر)، اسرای اهل بیت علیهم‌السلام از شام به کربلا بازگشتند.[۱] هرچند برخی دیگر احتمال داده‌اند که این اتفاق در اربعین سال بعد رخ داده است.
در «لهوف» سید بن طاووس آمده است: راوى گفت چون زنان و عیال حضرت ابى عبداللّه علیه السّلام از شام بازگشتند و به عراق رسیدند، به آن راهنما که همراه آنان بود گفتند: ما را از راه کربلا ببر؛ و چون به مصرع رسیدند جابر بن عبداللّه انصارى را یافتند که با چند تن از بنى هاشم و خاندان پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله براى زیارت حسین علیه السّلام آمده بودند و با هم بدان مقام مبارک رسیدند، بگریستند و زارى کردند و سیلى بر روى زدند، ناله هاى جانسوز سر دادند و زنان آن ناحیه به ایشان پیوستند و چندى بماندند.[۲]
و در مقتل «مثیر الاحزان» آمده است: و چون خانواده حسین علیه السلام به کربلا رسیدند با جابر بن عبداللّٰه و گروهى از بنى هاشم روبرو شدند که در همان وقت به زیارت آن حضرت آمده بودند؛ پس دو گروه با موجى از غم و اندوه و آه و نالۀ جانسوز در این مصیبت که جگر همۀ محبین را سوزاند با هم ملاقات نمودند.[۳]
پانویس
منابع
- عبدالحسين نيشابورى، تقويم شيعه.
