امير حسين مدرس: تفاوت بین نسخه‌ها
Majid kamali (بحث | مشارکت‌ها) جز (صفحه‌ای جدید حاوی '{<I>منبع اين نوشتار يک سايت است. آن را با نوشته خودتان جايگزين کنيد.</I>} سيد حسن مد...' ایجاد کرد) |
(اضافه کردن رده) |
||
| سطر ۶: | سطر ۶: | ||
منبع:سایت شعائر | منبع:سایت شعائر | ||
| + | [[رده:علمای قرن سیزدهم]] | ||
نسخهٔ ۵ اوت ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۱۱
{منبع اين نوشتار يک سايت است. آن را با نوشته خودتان جايگزين کنيد.}
سيد حسن مدرس فرزند ميرزا سيد علی (نوه واعظ اصفهانی) معروف به مدرس یکی از حکما و مدرسين بزرگ حوزه اصفهان بود. معظم له در حکمت و کلام و منطق، فقه و اصول و تفسير و حديث مهارتی تام داشت. در سال 1210 قمری در اصفهان متولد شد، و در آغاز کار از علمای اصفهان بهره ور بود. او سالها از محضر آقا نجفی بزرگ صاحب حاشيه، حکيم نوری و حاجی کرباسی و همچنين در حوزه عراق از محضر شريف العلماء و صاحب جواهر سالها استفاده می کرد. و به درجاتی چشم گير در علم حکمت و فقاهت رسيد.
مدرس سالها در اصفهان به کرسی تدريس نشست و عمر عزيزش به بحثهای مختلف علمی گذشت. آوازه تدريس و حسن سليقه او همه جا پيچيد و کلمات و سخنان حکيمانه او به همه گوشها رسيد و در اندک مدت در حوزه اصفهان رونقی خاص بخشيد. تو گوئی فضلا از رفتن به حوزه های دور آسوده شدند، و رحل اقامت مجددا به اصفهان افکندند. به همت مدرس و همکاری مردم اصفهان مسجد رحيم خان در محله نو برپا شد و سالها ترويج و هدايت مردم و تدريس فضلا از نو آغاز شد. محدث قمی در فوايد می نويسد: مدرس پس از مرحوم استادش شيخ محمد تقی صاحب حاشيه از مدرسين بزرگ اصفهان گرديد و علمائی بزرگ مانند ميرزای شيرازی، ميرزا محمد باقر خوانساری و برادرش ميرزا محمد هاشم و افاضلی ديگر در ايران از شاگردان او بودند. از آثار اوست: جوامع در علم اصول و رسائلی در حکمت و فروع. مدرس در سال 1273 در اصفهان وفات نمود و نزديک مسجد خويش مدفون شد.
منبع:سایت شعائر
