آیه نجوا: تفاوت بین نسخه‌ها
جز |
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن) |
||
| سطر ۱۱: | سطر ۱۱: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
| − | + | ==منابع== | |
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 404 | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 404 | ||
| + | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
نسخهٔ ۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۶:۳۹
آیه نجوا
آیه 12 سوره مجادله/58 گفتگوى در گوشى (نجوا) با پیامبر صلى الله علیه و آله را جز در موردى كه نجواكننده پیش از آن صدقه بپردازد، نهى كرده؛ از این رو آن را «آیه نجوا»[۱] یا «آیه مناجات»[۲] گفته‌اند:
«یَأیُّهَا الّذِینَ ءَامَنوا إِذا نَجیتُمُ الرَّسولَ فَقدِّموا بَینَ یَدَى نَجولكُم صَدقةً ذلِكَ خَیرٌ لَكُم و أَطهرُ فإِن لَم تَجِدوا فَإنَّ اللّهَ غَفورٌ رَحیمٌ».
در شأن نزول این آیه گفته‌اند: گروهى از ثروت‌مندان خدمت پیامبر مى‌رسیدند و با او نجوا مى‌كردند و ضمن گرفتن وقت پیامبر صلى الله علیه و آله، ناراحتى مستمندان را نیز فراهم مى‌ساختند كه آیه نازل شد و به آن‌ها دستور داد پیش از نجواكردن با پیامبر صلى الله علیه و آله به مستمندان صدقه بدهند.
اغنیا وقتى چنین دیدند از نجوا خوددارى كرده، آیه دوم نازل شد و آن‌ها را سرزنش و حكم آیه نخست را نسخ كرد و به همگان اجازه نجوا داد.[۳] بیشتر مفسران شیعه و سنى برآنند: یگانه شخصى كه به این آیه عمل كرد، على علیه‌السلام بود؛[۴] چنان‌كه خود حضرت مى‌فرماید: آیه‌اى در قرآن است كه هیچ كس پیش از من و پس از من به آن عمل نكرده و نخواهد كرد. من یك دینار داشتم آن را به ده درهم تبدیل كردم و هر زمان مى‌خواستم با رسول خدا صلى الله علیه و آله نجوا كنم، درهمى را صدقه مى‌دادم.[۵] بر اساس نقلى، عبدالله ابن عمر این فضیلت على علیه‌السلام را در كنار همسرى حضرت زهرا و پرچم‌دارى خیبر از بزرگ‌ترین فضایل حضرت مى‌شمرد.[۶]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 404
