آیه اعتداء: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(تعیین رده) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
| − | |||
آیه 194 [[سوره بقره]]/ 2 «آیه اعتداء» (تعدّى) نام گرفته است.<ref> كتاب البیع، ج 1، ص 622.</ref> | آیه 194 [[سوره بقره]]/ 2 «آیه اعتداء» (تعدّى) نام گرفته است.<ref> كتاب البیع، ج 1، ص 622.</ref> | ||
بر اساس شأن نزولى كه در ذیل این آیه آمده است، مشركان عرب كه از پیامبر شنیده بودند جنگ در ماه هاى حرام ([[ذی القعده]]، [[ذی الحجه]]، [[محرم]] و [[رجب]]) در اسلام جایز نیست، درصدد بودند خود حرمت این ماه ها را شكسته به مسلمانان هجوم برند كه این آیه فرود آمد و اجازه داد در صورتى كه آن ها حرمت این ماه ها را نگاه نداشتند، مسلمانان نیز بتوانند با مشركان وارد جنگ شوند و همان گونه كه آنان تعدى و ستم مى كنند، بر آنان تعدّى شود.<ref> مجمع البیان، ج 2، ص 514.</ref> | بر اساس شأن نزولى كه در ذیل این آیه آمده است، مشركان عرب كه از پیامبر شنیده بودند جنگ در ماه هاى حرام ([[ذی القعده]]، [[ذی الحجه]]، [[محرم]] و [[رجب]]) در اسلام جایز نیست، درصدد بودند خود حرمت این ماه ها را شكسته به مسلمانان هجوم برند كه این آیه فرود آمد و اجازه داد در صورتى كه آن ها حرمت این ماه ها را نگاه نداشتند، مسلمانان نیز بتوانند با مشركان وارد جنگ شوند و همان گونه كه آنان تعدى و ستم مى كنند، بر آنان تعدّى شود.<ref> مجمع البیان، ج 2، ص 514.</ref> | ||
| − | + | «{{متن قرآن|الشَّهرُ الحَرامُ بِالشَّهرِ الحَرامِ و الحُرُمتُ قِصاصٌ فَمنِ اعتَدَى عَليكُم فَاعتَدوا عَليهِ بِمثلِ مَا اعتَدى عَليكُم}}». | |
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۱: | ||
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 370 | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 370 | ||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره بقره]] | ||
نسخهٔ ۲ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۵:۵۲
آیه 194 سوره بقره/ 2 «آیه اعتداء» (تعدّى) نام گرفته است.[۱]
بر اساس شأن نزولى كه در ذیل این آیه آمده است، مشركان عرب كه از پیامبر شنیده بودند جنگ در ماه هاى حرام (ذی القعده، ذی الحجه، محرم و رجب) در اسلام جایز نیست، درصدد بودند خود حرمت این ماه ها را شكسته به مسلمانان هجوم برند كه این آیه فرود آمد و اجازه داد در صورتى كه آن ها حرمت این ماه ها را نگاه نداشتند، مسلمانان نیز بتوانند با مشركان وارد جنگ شوند و همان گونه كه آنان تعدى و ستم مى كنند، بر آنان تعدّى شود.[۲]
«الشَّهرُ الحَرامُ بِالشَّهرِ الحَرامِ و الحُرُمتُ قِصاصٌ فَمنِ اعتَدَى عَليكُم فَاعتَدوا عَليهِ بِمثلِ مَا اعتَدى عَليكُم».
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 370
