آيه منازعه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
 
آیه 115 [[سوره نساء]]/4 را «آیه منازعه» گویند:<ref> تتمة المراجعات، ص‌ 51‌.</ref>
 
آیه 115 [[سوره نساء]]/4 را «آیه منازعه» گویند:<ref> تتمة المراجعات، ص‌ 51‌.</ref>
  
{{قرآن در قاب|وَمَن يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَى وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّى وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَسَاءتْ مَصِيرًا |سوره=2|آیه= 1}} «و هركس پس از آن ‌كه راه راست برایش آشكار شد، با پیامبر مخالفت كند و راهى جز راه مؤمنان را در پیش گیرد، ما او را به همان راه كه مى‌رود، مى‌بریم و به [[دوزخ]] داخل مى‌كنیم و بد جایگاهى است».
+
{{قرآن در قاب|وَمَن يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَى وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّى وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَسَاءتْ مَصِيرًا |سوره=4|آیه=115}}
 +
«و هركس پس از آن ‌كه راه راست برایش آشكار شد، با پیامبر مخالفت كند و راهى جز راه مؤمنان را در پیش گیرد، ما او را به همان راه كه مى‌رود، مى‌بریم و به [[دوزخ]] داخل مى‌كنیم و بد جایگاهى است».
  
 
شأن نزول این آیه را «ابن ابى ابیرق» دانسته‌اند. وى زرهى از مسلمانى دزیده بود و هنگامى كه خدوند در آیات پیشین، او و قومش را نكوهش كرد به كفر گرایید و مرتد شد و به مشركان مكه پیوست و این آیه در شأن وى فرود ‌آمد.<ref> مجمع‌البیان، ج‌ 3، ص‌ 169.</ref>
 
شأن نزول این آیه را «ابن ابى ابیرق» دانسته‌اند. وى زرهى از مسلمانى دزیده بود و هنگامى كه خدوند در آیات پیشین، او و قومش را نكوهش كرد به كفر گرایید و مرتد شد و به مشركان مكه پیوست و این آیه در شأن وى فرود ‌آمد.<ref> مجمع‌البیان، ج‌ 3، ص‌ 169.</ref>

نسخهٔ ‏۵ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۵۹

آیه 115 سوره نساء/4 را «آیه منازعه» گویند:[۱]

مشاهده آیه در سوره

وَمَن يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَى وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّى وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَسَاءتْ مَصِيرًا

مشاهده آیه در سوره


«و هركس پس از آن ‌كه راه راست برایش آشكار شد، با پیامبر مخالفت كند و راهى جز راه مؤمنان را در پیش گیرد، ما او را به همان راه كه مى‌رود، مى‌بریم و به دوزخ داخل مى‌كنیم و بد جایگاهى است».

شأن نزول این آیه را «ابن ابى ابیرق» دانسته‌اند. وى زرهى از مسلمانى دزیده بود و هنگامى كه خدوند در آیات پیشین، او و قومش را نكوهش كرد به كفر گرایید و مرتد شد و به مشركان مكه پیوست و این آیه در شأن وى فرود ‌آمد.[۲]

پانویس

  1. تتمة المراجعات، ص‌ 51‌.
  2. مجمع‌البیان، ج‌ 3، ص‌ 169.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 402