آيه مشيت
نسخهٔ تاریخ ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۵۱ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 23 و 24 سوره كهف/ 18 را كه بر گفتن انشاءاللّه تأكيد كرده است، «آيه مشيت»<ref>...' ایجاد کرد)
-
آيه 23 و 24 سوره كهف/ 18 را كه بر گفتن انشاءاللّه تأكيد كرده است، «آيه مشيت»[۱] يا «آيه استثنا»[۲] گفته‌اند:
«و‌لاَ‌تَقولَنّ لِشاىء إِنِّى فاعِلٌ ذلِكَ غَدًا × إِلاّ أَن يَشاءَ اللّهُ واذكُر رَبَّكَ إِذا نَسيتَ و قُل عَسى أَن يَهديَنِ رَبِّى لاَِقربَ مِن هذَا رَشَدًا».
بنا به نقلى در شأن نزول اين آيه، هنگامى كه قريش نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله آمدند و از داستان اصحاب كهف و ذوالقرنين جويا شدند، پيامبر بدون گفتن انشاءالله فرمود: فردا بياييد تا پاسخ شما را بگويم و فرداى آن روز تا مدتى جبرئيل نيامد و پس از گذشت مدتى، آيه 23 و 24 سوره كهف/ 18 نازل شد.[۳]
شيخ طوسى پس از نقل اين شأن نزول، آن را نادرست مى‌داند.[۴]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 401
