آيه جمعه
-
آيه 9 سوره جمعه/ 62 را كه در آن به حكم نماز جمعه پرداخته شده، «آيه جمعه» ناميده‌اند.[۱]
در اين آيه از مؤمنان خواسته شده كه هنگام اذان ظهرِ جمعه، خريد و فروش را رها كرده به سوى ذكر خدا و نماز جمعه رهسپار شوند:
«يأيُّهَا الَّذينَ ءَامَنوا إِذا نودِىَ لِلصّلَوة مِن يَومِ الجُمعَةِ فَاسعَوا إِلى ذِكرِ اللّهِ و ذَرُوا البَيعَ ذلِكُم خَيرٌ لَكُم إِن كُنتم تَعلَمون».
در شأن نزول اين آيه آمده است كه پيش از هجرت پيامبر صلى الله عليه و آله به مدينه، انصار گفتند: يهوديان در هر هفته روز شنبه و نصارا يكشنبه را به عبادت اختصاص داده‌اند.
براى ما هم مناسب است روزى تعيين شود تا براى عبادت اجتماع كنيم. آن‌ها «يوم العروبه» (نام روز جمعه پيش از اسلام) را براى اين كار برگزيدند و نزد اسعد بن زراره اجتماع كردند. اسعد براى آنان نماز خواند و به آنان پند داد و آن روز را به دليل اجتماعشان «جمعه» ناميدند و اين آيه نازل شد.[۲]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 380
