منابع و پی نوشتهای متوسط
جامعیت مقاله متوسط
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

آرامگاه ابوالقاسم جعفر بن محمد بن قولويه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (پروژه4: اولویت بندی و رتبه بندی)
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{خوب}}
 
{{خوب}}
 +
[[پرونده:ابن قولویه.jpg|بندانگشتی|قبر [[جعفر بن محمد قولویه|جعفر بن محمد بن قولویه قمی]] در حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی  علیهماالسلام]]
 
ابو القاسم جعفر بن محمد بن قولويه قمى، از فقيهان و محدثان شيعى در عصر [[آل بويه]] است كه در رواق شرقى حرم کاظمین (پايين پا) به خاك سپرده شده است. ابن قولويه از سوى [[معز الدوله ديلمى]] دعوت شد تا از [[قم]] به [[كاظمين]] برود و به تأسيس حوزه علميه آن بپردازد. [[شيخ مفيد]] و [[ابو الفتح كراچكى]] از شاگردان او بودند و شيخ مفيد را در كنار او به خاك سپردند. [[ابن قولويه]] صاحب تأليفاتى در فقه و حديث است و كتاب كامل الزيارات او مشهور است . وى در سال 368 ه ق درگذشت  .
 
ابو القاسم جعفر بن محمد بن قولويه قمى، از فقيهان و محدثان شيعى در عصر [[آل بويه]] است كه در رواق شرقى حرم کاظمین (پايين پا) به خاك سپرده شده است. ابن قولويه از سوى [[معز الدوله ديلمى]] دعوت شد تا از [[قم]] به [[كاظمين]] برود و به تأسيس حوزه علميه آن بپردازد. [[شيخ مفيد]] و [[ابو الفتح كراچكى]] از شاگردان او بودند و شيخ مفيد را در كنار او به خاك سپردند. [[ابن قولويه]] صاحب تأليفاتى در فقه و حديث است و كتاب كامل الزيارات او مشهور است . وى در سال 368 ه ق درگذشت  .
  

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۱۶

قبر جعفر بن محمد بن قولویه قمی در حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی علیهماالسلام

ابو القاسم جعفر بن محمد بن قولويه قمى، از فقيهان و محدثان شيعى در عصر آل بويه است كه در رواق شرقى حرم کاظمین (پايين پا) به خاك سپرده شده است. ابن قولويه از سوى معز الدوله ديلمى دعوت شد تا از قم به كاظمين برود و به تأسيس حوزه علميه آن بپردازد. شيخ مفيد و ابو الفتح كراچكى از شاگردان او بودند و شيخ مفيد را در كنار او به خاك سپردند. ابن قولويه صاحب تأليفاتى در فقه و حديث است و كتاب كامل الزيارات او مشهور است . وى در سال 368 ه ق درگذشت .


منابع

  • عتبات عاليات عراق ، دکتر اصغر قائدان ، نشر مشعر ، تهران ، ص 178
  • راهنماى اماكن زيارتى و سياحتى در عراق ، دکتر احسان مقدس ، نشر مشعر ، تهران ، ص 276