آیه 218 بقره
نسخهٔ تاریخ ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۳:۲۷ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد)
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 77
نویسنده: محمدباقر محقق
شأن نزول آيه 218 سوره بقره
«إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هاجَرُوا».[۱]
«شیخ طوسی» جندب بن عبدالله و عروة بن الزبير گويند: كه اين آيه درباره عبدالله بن حجش و ياران اوست كه در ماه رجب به قتال و نبرد برخاسته بودند و واقد التميمى در ميان آن‌ها ابن الحضرمى را كشته بود و عده اى گمان كرده بودند كه اگر اينان از گناه هم سالم باشند اجر و پاداشى از براى آن‌ها نخواهد بود. خداوند اين آيه را نازل فرمود و وعده نيك به آن‌ها داد و خبر داد كه به رحمت خدا بايد اميدوار باشند.[۲]
پانویس
- ↑ بقيه آيه، «وَجاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أُولئِكَ يَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ؛ همانا كسانى كه گرويدند و از ميهن خود دور شدند و در راه خدا به پيكار برخاستند اينان اميدوار به نيكى پروردگار مى باشند و خداوند آمرزنده و مهربان است».
- ↑ ابن منده از عامه نيز از طريق عثمان بن عطاء از پدرش او از ابن عباس آن را روايت كرده است.
