احمد ناظرزاده کرمانی

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

احمد ناظرزاده کرمانی (1355-1296 ش)، ادیب، شاعر، استاد دانشگاه و روزنامه‌نگار ایرانی معاصر بود.

زندگی‌نامه

احمد ناظرزاده کرمانی فرزند آقا محمد ناظر در 1296ش. در كرمان به دنیا آمد. وى تحصیلات مقدماتى را نزد پدر و تحصیلات ابتدایى را در زادگاهش و تهران به پایان برد و از دارالفنون در رشته‌ى ادبى فارغ‌التحصیل شد و به موازات علوم جدید، علوم قدیم و فقه و ادبیات و فلسفه را نیز آموخت. ناظرزاده رشته‌ى علوم سیاسى را در دانشكده‌ى حقوق گذراند و سپس موفق به اخذ لیسانس عالى گردید.

ناظرزاده کرمانی در سال 1331 ش. درجه‌ى دكتراى خود را در رشته‌ى ادبیات فارسى اخذ نمود و رساله‌اش را در «شرح حال و آثار عمادالدین على فقیه كرمانى» نوشت. سپس از طرف دانشگاه تهران به پاریس مأمور شد و توانست در این مأموریت، دوره‌ى دكتراى جامعه‌شناسى ادیان را نیز در دانشگاه سوربن به پایان برساند و رساله‌ى خود را در «تحقیق درباره‌ى مذهب جعفرى» زیر نظر پروفسور هانرى درش بنویسد.

وى از 1335 ق. تدریس در دانشگاه تهران را آغاز كرد و در 1341 ش. با سمت نمایندگى ایران در كنگره مؤتمر اسلامى شركت كرد. وى همچنین در طول خدمات دولتى عهده‌دار مشاغلى چون: شهردار تهران، پیشكار دارایى كرمان، بازرس استاندارى كرمان و كفیل استاندارى تهران بود.

احمد ناظرزاده در كار مطبوعاتى نیز دست داشت و مقالات متعددى در روزنامه‌ها و مجله‌هاى داخلى و خارجى چاپ مى‌كرد و مدتى معاون مجله‌ى «ایران امروز» و چندى هم سردبیر مجله‌ى «سلامت فكر» بود و زمانى نیز روزنامه‌ى «شهر آشوب» را شخصاً منتشر كرد. ابتدا بیشتر مقالاتش جنبه سیاسى داشت. بعد سلسله مقالاتى در ادبیات و عرفان و مسائل تحقیقى تاریخى به رشته تحریر درآورد. سبك و انشاء روان و ذوق ادبى و تاریخى به نوشته‌هاى او شیرینى خاصى مى‌داد و گاهى با طنز و مطایبه همراه بود و خواننده را به تحسین وامى‌داشت. او مردى خوش خلق، فاضل و محقق، نیك فطرت و خوش محضر بود. گاهى شعر مى‌سرود و اشعارش هم دلنشین و مضامین شیرین دربر داشتند.

مرحوم احمد ناظرزاده كرمانى در آخر عمر از بینایى محروم شد و بیمارى‌هاى مختلف گریبان او را گرفت و سرانجام در سوم فروردین 1355 ش. در 62 سالگی در تهران درگذشت و در مقبره ابن بابویه شهر ری به خاك سپرده شد.

آثار و تألیفات

برخی از آثار احمد ناظرزاده عبارت است از:

«شرح حال و آثار عمادالدین على فقیه كرمانى»؛ «آوازهاى جوانى»؛ «اختر»؛ «بر فراز سیحون»؛ «دختر شامگاه»؛ «رقص به سه خنجر»؛ «شام شوم»؛ «آفات قرن»؛ «دیوان» شعر.