عزیزالدین زنجانی

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

زنجانی، عزیزالدین

قرن: 13

(1330-1255 ق)

عالم دینى، فقیه، محدث، رجالى، ادیب و شاعر. در زنجان به دنیا آمد. پس از تحصیل مقدمات در زادگاهش به قزوین رفت و در آنجا به تحصیل ادامه داد. در 1278 ق به عراق رتف و در نجف اشرف نزد شیخ انصارى و علامه سید حسین ترك كوه‌كمرى و میرزاى شیرازى تحصیلات خود را تكمیل كرد.

در 1288 ق به زنجان بازگشت و پس از وفات پدرش مرجع ریاست شرعى شد و منصب قضا و افتاء بدو رسید. وى داراى تصانیف بسیارى است كه از جمله آثارش: «لطائف الكلام فى الاوانى الذهب و الفضه من الاحكام»؛ «مفتاح الظفر»، در نماز سفر؛ «التحیه المباركه»، در احكام سلام؛ شرح «دعاء كمیل»؛ «جواب السوال عن آیات بدء الخلق و آیه رد الشمس لسلیمان»؛ «الصبح الصادق» به فارسى، در مسائل اجتماعى و وظائف سلطان؛ «معارج الرضوان فى مصائب الامام العطشان»؛ تعلیقات بر «الرسائل»؛ حواشى بر «الریاض»؛ «رساله فى حرمه الخمر»؛ وى قصایدى به عربى و فارسى نیز داشته است.