آیه ۱۳ مدثر: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '=== متن آیه === {{قرآن در قاب|وَبَنِینَ شُهُودًا |سوره=74|آیه=13}} === ترجمه === و پسرانی ...' ایجاد کرد)
 
جز (تغییرمسیر به آیه 13 سوره مدثر)
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
=== متن آیه ===
+
#تغییرمسیر[[آیه 13 سوره مدثر]]
 
 
{{قرآن در قاب|وَبَنِینَ شُهُودًا |سوره=74|آیه=13}}
 
 
 
=== ترجمه ===
 
 
 
و پسرانی همه در نزد او حاضر
 
 
 
=== شأن نزول آیات 12 تا 17 ===
 
 
 
این آیات با آیه 11 درباره ولید بن مغیرة که پیرمردى مجرب و از زیرکان عرب بود، نازل شده است و کسى بود که پیامبر را مسخره می‌کرد. روزى [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله در حجره خویش مشغول خواندن [[قرآن]] بود، قریش که آن آیات را مى شنیدند. نزد ولید رفتند و گفتند: اى ابو عبد شمس این کلماتى که محمد می‌خواند، چیست؟ آیا شعر است که می‌خواند و یا کهانت است که مى گوید و یا خطبه است که به زبان می‌راند؟
 
 
 
ولید گفت: بگذارید تا خودم گوش فرادارم و بشنوم سپس نزدیک [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله آمد و گفت: یا محمد از اشعار خود براى من بخوان. پیامبر فرمود: آنچه من تلاوت کرده و می‌خوانم، شعر نیست بلکه کلام پروردگار است که به توسط [[فرشتگان]] براى انبیاء و رسل خویش مى فرستد.
 
 
 
ولید گفت: همان را براى من اندکى بخوان، [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله [[سوره حم]] سجده را قرائت کرد تا به این آیه رسید. «فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُکمْ صاعِقَةً مِثْلَ صاعِقَةِ عادٍ وَ ثَمُودَ».<ref> آیه 13 (ترجمه)، «و اگر از آیات خدا دورى کردند؛ بگو شما را به صاعقه اى که عاد و ثمود را هلاک نمود، مى ترسانم».</ref>
 
 
 
ولید وقتى این آیات را شنید به خود لرزید و موى سر و ریش او بر بدنش راست شد از آنجا یکسر به خانه خویش رفت و از آن پس از خانه بیرون نیامد. قریش هر قدر به انتظار وى ماندند، او را ندیدند تا این که نزد ابوجهل رفتند و گفتند: اى ابوالحکم ولید به سوى دین محمد رفته و چند روزى است که از خانه بیرون نمى آید.
 
 
 
ابوجهل نزد ولید رفت و گفت: اى عم، تو آبروى ما را برده اى و ما را در میان قریش رسوا نموده اى و دشمن از هر طرف ما را شماتت و سرزنش می‌نمایند. آیا واقعا به دین محمد گرویده اى؟ ولید گفت: اى ابوالحکم من به دین محمد نگرویده ام ولى کلامى از او شنیدم که بدن من لرزید.
 
 
 
ابوجهل گفت: آیا براى تو خطبه خواند؟ گفت: نه، خطبه یک سلسله کلام متصل به یکدیگر است ولى کلام او پراکنده بود و هیچکدام با دیگرى شباهتى نداشت، ابوجهل گفت: آیا شعر بود که براى تو خواند؟ گفت: شعر هم نبود زیرا من انواع و اقسام اشعار عرب را به جهات مختلف شنیده ام. کلام او به شعر هم شباهتى نداشت، ابوجهل گفت: پس چه بود؟ ولید گفت: واگذار مرا تا درباره آن بیندیشم تا براى گفتار او نامى بگذارم. فرداى آن روز دوباره ابوجهل با عده اى از قریش نزد او آمدند، گفتند: بالاخره کلام محمد را چه نامیده اى؟ گفت: کلام او سحرى است که بسیار جذب قلوب مردم می‌کند سپس این آیات نازل گردید.<ref> تفسیر على بن ابراهیم.</ref>
 
 
 
چنان که ابن عباس<ref> حاکم صاحب المستدرک.</ref> و دیگران از مفسرین با اندک تفاوت نیز آن را نقل و روایت نموده اند<ref> تفاسیر طبرى و ابن ابى حاتم.</ref> و نیز گویند: این شأن و نزول درباره ولید بن مغیرة در طى آیات 19 تا 25 این سوره با اندک تفاوتى نازل گردیده است.<ref> کشف الاسرار.</ref>
 
 
 
==پانویس ==
 
<references />
 
===
 
 
 
 
 
=== منابع ===
 
 
 
* قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
 
 
 
* محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه ، ص 842
 
 
 
=== پیوندها ===
 
 
 
*[[سوره مدثر ]]
 
 
 
*[[سوره مدثر /متن و ترجمه سوره]]
 
 
 
[[رده:آیات سوره مدثر ]]
 
 
 
[[رده:آیات دارای شان نزول]]
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ اکتبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۸:۰۹

تغییرمسیر به: