زیارت برادر دینی

از دانشنامه‌ی اسلامی
(تغییرمسیر از زيارت برادر دينی)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

از جمله حقوقی که مسلمان بر مسلمان دارد، به دیدار او رفتن و او را در خانه‌اش زیارت نمودن است، چنانکه در احادیث متعدد بر آن تأکید شده است.

زیارت مسلمان در روایات

بخشش گناهان بخاطر دیدار دوستان:

شیخ کلینی به سند معتبر از امام باقر (ع) و امام صادق (ع) روایت کرده که فرمودند: هر آن مؤمن که عازم زیارت برادر دینی خویش گردد و این کار را به منظور اداء حق برادری انجام دهد، خداوند در ازاء هر گام که بر می دارد یک حسنه در نامه عملش ثبت نماید و یک گناه از او محو سازد و یک درجه برایش بالا برد، و چون درب خانه اش بکوبد درهای آسمان به رویش گشوده گردد، و چون یکدیگر را ملاقات کند و سپس به کار آنها به ملائکه مباهات نماید و به آنها بفرماید: به بندگانم بنگرید که بلحاظ حقی که من بر آنها فرض کرده بودم یکدگر را زیارت نمودند، بر من است که پس از این موقفی که به خود گرفتند آنها را به آتش عذاب نکنم، و هنگامی که وی از خانه دوستش بر می گردد فرشتگان به شمار نفسها و گامهایش که کشیده و برداشته او را مشایعت کنند، و تا سال آینده او را از بلای دنیا و مهلکات آخرت محافظت کنند.[۱]

زیارت دوستان سبب ورود به بهشت:

ابو عزه گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که مى فرمود: «کسى که براى خدا به دیدار برادر دینى خویش رود چه اینکه بیمار باشد یا سالم، به شرط اینکه به منظور خدعه و نیرنگ یا به تلافى آمدن وى نباشد، خداوند هفتاد هزار ملک بگمارد که از پشت سر او ندا کنند خوش باشى و خوش باد تو را بهشت که شما (دیدار کنندگان یکدیگر براى رضاى خدا) زوار خدا و واردین بر خدائید. و همچنین بدین ندا ادامه دهند تا به خانه خویش برگردد». راوى گوید: عرض کردم: «هر چند مسافت زیاد باشد»؟ فرمود: «آرى گرچه مسافت یک سال راه باشد که خداوند کریم و ملائکه هم زیادند همچنان وى را بدرقه کنند تا بازگردد».

ملاقات دوستان سبب باروری عقل:

امام هادى (ع) فرمود: «ملاقات دوستان مایه شکفتگى روح و تلقیح (بارور شدن) عقل است، گرچه مدتى کوتاه باشد».

زیارت دوستان زنده کننده محبت:

پیامبر اکرم (ص) فرمود: «به دیدار (دوستان و خویشان) رفتن محبت را در دل مى رویاند».

و فرمود: «پیوسته و زود به زود به دیدار اشخاص مرو، بلکه هر چند روز یک بار، که این مایه زیادتى محبت و دوستى شود».[۲]

از امیرالمؤمنین (ع) روایت شده که فرمود: «چون به دوستى برادر دینی ات مطمئن شدى، باکى نداشته باش از اینکه کم یکدیگر را ملاقات کنید».[۳]

پانویس

  1. مرحوم مجلسی، بحارالانوار، ۷۶/۳۴
  2. بحارالانوار، ۷۴/۳۴۵
  3. غررالحکم

منابع