لعبت هاشم بالملک
عبارت «لَعِبَت هاشمُ بالمُلک» بخشی از اشعاری است که یزید بن معاویه در مجلس خود پس از شهادت امام حسین علیه السلام، هنگامى که اهل بیت او را به اسارت به شام آورده بودند، با غرور و سرمستى خواند و آرزو کرد کاش نیاکانش که در جنگ بدر کشته شدند، زنده بودند و خونخواهى و انتقام یزید را مى‌دیدند. این سخنان نشان دهنده کفر باطنى و کینه او نسبت به پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله است.
اصل شعر از «ابن زبعرى» است، ولى خواندن آن توسط یزید در چنان موقعیتى، هم‌عقیده بودنش را با مضمون آن نشان مى‌دهد:
لیتَ اشیاخى ببدر شهدوا * جزع الخزرج من وقع الاسل...
لعبت هاشم بالملک فلا * خبر جاء و لا وحى نزل[۱] (بنی هاشم با حکومت بازى مى‌کردند، نه خبرى (از آسمان غیب) آمده و نه وحی نازل شده است).
در پى زمزمه کردن این اشعار کفرآمیز بود که حضرت زینب سلام الله علیها خطبه خویش را با آیه «ثُمَّ كَانَ عَٰقِبَةَ ٱلَّذِينَ أَسَٰٓـُٔواْ ٱلسُّوٓأَىٰٓ أَن كَذَّبُواْ بِآيَٰتِ ٱللَّهِ وَكَانُواْ بِهَا یستهزؤن»؛ (سرانجام بدکاران، آن شد که آیات الهى را تکذیب و مسخره کردند!)[۲] آغاز کرد و نیز در ادامه، آیه «وَلَا يَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَنَّمَا نُمۡلِي لَهُمۡ خَيۡرࣱ لِّأَنفُسِهِمۡۚ...»؛ (کافران مپندارند که اگر به آنان مهلت مى‌دهیم، برایشان خوب است؛ بلکه گناهانشان افزوده مى‌شود و براى آنان عذاب خوارکننده‌اى است.)[۳] را خواند و سراسر خطابه آن بانو، اثبات خروج یزید از حریم اسلام و بى‌اعتقادى او به دین و اثبات کفر و فسق او در حضور همگان است.
در واقع، حادثه کربلا، کفر پنهان امویان را آشکار و چهره واقعى آنان را براى مردم و تاریخ روشن ساخت، که این از ثمرات مهم عاشورا بود.
پانویس
- پرش به بالا ↑ حیاة الامام الحسین علیه السلام، ج۲، ص۱۸۷.
- پرش به بالا ↑ سوره روم، آیه ۱۰.
- پرش به بالا ↑ سوره آل عمران، آیه ۱۷۸.
منابع
- فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، نشر معروف.
