لباس شهرت

«لباس شُهرت» پوشاکى است که موجب شهرت و انگشت‌نما شدن پوشنده شود و چشمگیر باشد. در احادیث متعددی از پوشیدن چنین لباسی نهی شده است.

لباس شهرت در روایات

شهرت یافتن و انگشت‌نما شدن در لباس، مرکب و هر چیزى دیگر در روایات متعدد، مذموم شمرده شده است.

• از پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله روایت شده که خداى را شهرت در عبادت و شهرت در پوشاک خوش نیاید.

• و از امام علی علیه السلام نقل شده: «نهانى رسول الله صلی الله علیه وآله عن لبس ثیاب الشهرة...». رسول خدا مرا از پوشیدن لباس شهرت نهی کرده است.

• و از [[امام حسین] علیه السلام نقل شده: «من لبس ثوبا یشهره کساه الله یوم القیامة ثوبا من النار». کسی که لباسى بپوشد که موجب شهرت او شود، خدا در قیامت او را لباس آتش دوزخ بپوشاند.

• و از امام صادق علیه السلام نقل شده است: شهرت در لباس مبغوض خداوند است و نیز مى‌فرماید: براى خوارى فرد همین بس که لباسى بپوشد که موجب شهرت او گردد. همچنین در سخنى دیگر مى‌فرماید: شهرت، خوب و بدش در آتش است.

احکام لباس شهرت

هرگاه پوشیدن لباس شهرت موجب هتک حرمت و خوارى فرد نزد مردم گردد، پوشیدن آن حرام است؛ اما اینکه اگر به این حد نرسد و تنها موجب شهرت و انگشت‌نما شدن فرد گردد ـ نه هتک حرمت وى ـ آیا پوشیدن آن حرام است یا مکروه؟ میان فقها اختلاف است.

برخى گفته‌اند: منظور از لباس شهرتى که باید از آن اجتناب کرد، لباسى است که به قصد ریاکارى پوشیده شود و فرد بخواهد مثلاً بدان وسیله به زهد و وارستگى مشهور شود. بنابراین پوشیدن آن بدون قصد ریا جایز است.

بنابر قول به حرمت پوشیدن لباس شهرت یا در فرض حرمت آن، آیا نماز گزاردن با آن صحیح است یا نه؟ مسئله اختلافى است. بسیارى از فقها قائل به قول نخست‌اند. اما برخى نماز را با آن صحیح ندانسته‌اند. برخى نیز تفصیل داده و گفته‌اند: اگر مواضعى از بدن که پوشاندن آن در نماز واجب است، همچون عورت با چنین لباسى پوشانده شود، نماز با آن باطل است؛ اما چنانچه آن مواضع با لباسى دیگر پوشانده شود، نماز با آن صحیح است.

منابع

• فرهنگ معارف و معاریف، سید مصطفی حسینی دشتی.
• فرهنگ فقه فارسی، ج۴، ص۷۶۲.