کنیه و القاب امام حسن علیه السلام: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} <keywords content='کلید واژه: ابو محمد، القاب امام حسن، زکی، سبط، سید...' ایجاد کرد)
 
 
(۳ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{بخشی از یک کتاب}}
 
{{بخشی از یک کتاب}}
  
 +
[[کنیه]] آن حضرت بر طبق روایات بسیاری «ابومحمد» بوده و کنیه دیگری نداشته است و اما القاب آن حضرت بدین شرح است: سبط، زکی، مجتبی، سید، تقی، طیب، ولی...
  
 +
و مرحوم [[علی بن عیسی اربلی|اربلی]] در کتاب [[کشف الغمة]] پس از نقل کنیه و القاب آن حضرت از روی کتاب های [[اهل سنت]] گفته است: مشهورترین این القاب «تقی» است و بهترین و شایسته ترین آنها همان است که [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله او را بدان ملقب فرمود و آن «سید» است.
  
 +
==منابع==
  
'''منبع:''' [[بحارالانوار]]، جلد 43، صفحه 255.  
+
* علامه مجلسی، بحارالانوار، جلد 43، صفحه 255.
  
'''نویسنده:''' [[علامه مجلسی]]
+
[[رده:القاب ائمه اطهار]]
 
 
==کنیه و القاب امام حسن علیه السلام==
 
 
 
از جمله آداب و سنت های ولادت نوزاد پس از نامگذاری، تعیین [[کنیه]]  برای اوست. کنیه آن حضرت بر طبق روایات بسیاری  «ابومحمد» بوده و کنیه دیگری نداشته است. و اما القاب آن حضرت بدین شرح است: سبط، زکی، مجتبی، سید، تقی، طیب، ولی...
 
 
 
و مرحوم [[اربلی]] در کتاب [[کشف الغمة]] پس از نقل کنیه و القاب آن حضرت از روی کتاب های اهل سنت گفته است: مشهورترین این القاب  «تقی » است و بهترین و شایسته ترین آن ها همان است که [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله او را بدان ملقب فرمود و آن  «سید» است. (1)
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۵۸

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon book.jpg

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


کنیه آن حضرت بر طبق روایات بسیاری «ابومحمد» بوده و کنیه دیگری نداشته است و اما القاب آن حضرت بدین شرح است: سبط، زکی، مجتبی، سید، تقی، طیب، ولی...

و مرحوم اربلی در کتاب کشف الغمة پس از نقل کنیه و القاب آن حضرت از روی کتاب های اهل سنت گفته است: مشهورترین این القاب «تقی» است و بهترین و شایسته ترین آنها همان است که رسول خدا صلی الله علیه و آله او را بدان ملقب فرمود و آن «سید» است.

منابع

  • علامه مجلسی، بحارالانوار، جلد 43، صفحه 255.