هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| (یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | این [[شعر]] که در [[چاووش خوانی|چاووش خوانی هاى]] کاروان هاى مسافر [[کربلا]] خوانده مى‌شد، برگرفته از کلام [[امام حسين]] علیه السلام هنگام خروج از [[مکه]] و حرکت به سوى [[کوفه|کوفه]] و کربلاست: «الا... من کان باذلاً فینا مُهجته و موطّنا على لقاءالله نفسه فلیرحل معنا فانى راحل مصبحا ان شاءالله».<ref>فرهنگ عاشورا به نقل از کشف الغمه، ج ۲، ص ۲۴۱؛ حیاة الامام الحسین علیه السلام، ج ۳، ص ۴۸.</ref> آگاه باشید هر که می خواهد خونش را در راه ما [[اهل البیت|اهل بیت]] نثار کند و خود در بهشت لقاء الله منزل گیرد با ما همراه شود من فردا ان شاءالله به راه می افتم. | |
| − | + | و این دعوتى بود به آن که هر کس آماده فدا کردن خون و جان و مهیاى دیدار خداست، سحرگاهان همراه امام حرکت کند. دعوت به خط [[شهادت در راه خدا|شهادت]] و [[ایثار|ایثار]]، در مرام حسینیان و عاشورائیان نهفته است و [[کربلا]] و [[زیارت]] مرقد [[سیدالشهدا]] علیه السلام، رمز این دل سپردن به کعبه عشق و مناى شهادت است. | |
| − | + | {{بیت|هر که دارد هوس کرب و بلا، بسم الله|هر که دارد سر همراهى ما، بسم الله}} | |
| − | |||
| − | |||
| − | {{بیت|هر | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | همچنین این عبارت عنوان و سر آغاز یکی از مداحی های زیبای زمان جنگ تحمیلی است، که حکایت از شور و حال خاص آن زمان و پیوند انقلاب اسلامی [[ایران]] با واقعه [[کربلا]] دارد: | ||
| + | {{بیت|هر که دارد هوس کرب و بلا، بسم الله|هر که دارد به سرش شور و نوا، بسم الله}} | ||
{{بیت|هر که لبیک به فرمان خمینی گوید|به خداوند قسم راه حسینی پوید|منبع=<ref> http://www.aparat.com/v/hm3NK </ref>}} | {{بیت|هر که لبیک به فرمان خمینی گوید|به خداوند قسم راه حسینی پوید|منبع=<ref> http://www.aparat.com/v/hm3NK </ref>}} | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | |||
| − | + | * جواد محدثی، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، نشر معروف. | |
| − | *[ | + | |
[[رده:زیارت امام حسین علیه السلام]] | [[رده:زیارت امام حسین علیه السلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۷
این شعر که در چاووش خوانی هاى کاروان هاى مسافر کربلا خوانده مى‌شد، برگرفته از کلام امام حسين علیه السلام هنگام خروج از مکه و حرکت به سوى کوفه و کربلاست: «الا... من کان باذلاً فینا مُهجته و موطّنا على لقاءالله نفسه فلیرحل معنا فانى راحل مصبحا ان شاءالله».[۱] آگاه باشید هر که می خواهد خونش را در راه ما اهل بیت نثار کند و خود در بهشت لقاء الله منزل گیرد با ما همراه شود من فردا ان شاءالله به راه می افتم.
و این دعوتى بود به آن که هر کس آماده فدا کردن خون و جان و مهیاى دیدار خداست، سحرگاهان همراه امام حرکت کند. دعوت به خط شهادت و ایثار، در مرام حسینیان و عاشورائیان نهفته است و کربلا و زیارت مرقد سیدالشهدا علیه السلام، رمز این دل سپردن به کعبه عشق و مناى شهادت است.
هر که دارد هوس کرب و بلا، بسم الله هر که دارد سر همراهى ما، بسم الله
همچنین این عبارت عنوان و سر آغاز یکی از مداحی های زیبای زمان جنگ تحمیلی است، که حکایت از شور و حال خاص آن زمان و پیوند انقلاب اسلامی ایران با واقعه کربلا دارد:
هر که دارد هوس کرب و بلا، بسم الله هر که دارد به سرش شور و نوا، بسم الله
هر که لبیک به فرمان خمینی گوید به خداوند قسم راه حسینی پوید[۲]
پانویس
- ↑ فرهنگ عاشورا به نقل از کشف الغمه، ج ۲، ص ۲۴۱؛ حیاة الامام الحسین علیه السلام، ج ۳، ص ۴۸.
- ↑ http://www.aparat.com/v/hm3NK
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
