میرزا محمد کبیر قمی

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

حاج ميرزا محمد کبير قمی یکی از علما و اساتيد بزرگ حوزه قم در قرن چهاردهم هجری است. اين فقه عاليقدر در علم اصول و تفسير، فقه و رجال حديث و ادبيات مهارت داشت. در سال 1290 در شهرستان قم متولد شد و پس از پيمودن مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول وارد تهران شد و مدتها از محضر شيخ فضل الله نوری و آيت الله گيلانی استفاده نمود سپس عازم نجف اشرف گرديد و چند سال نيز از محضر آخوند خراسانی، حاج ميرزا حسين خليلی و علامه یزدی استفاده خارج علوم نمود و خود به درجه اجتهاد و استادی رسيد.

آيت الله کبير از سال 1338 قبل از ورود حاج شيخ به قم در سلک علما و مدرسين حوزه و مروجين مکتب بود دوران زعامت ايشان با عصر مرحوم حاج شيخ و آيات ثلاث مقارن و همزمان بود. آيت الله کبير در مسجد امام حسن قم اقامه جماعت می نمود و سالها از مدرسين علمای قم در رديف آيات و اساتيد بزرگ حوزه محسوب بود. معظم له کتاب جواهر و عروة الوثقی را حاشيه نمود و رسائلی در اصول و فروع به رشته تحرير برد.

نوشته اند آن جناب به دروس فلسفه و حکمت و... اصلا علاقه نداشت و از فلسفه باقی بيزار بود! و دراين خصوص هم عقيده آقای غروی اصفهانی است، و احتمال دارد فردا از کنار قصور علامه طباطبائی با عجله و شتاب به سوی غرفه های آقای غروی ارتقا یابد! و نگاهی هم به قصر با شکوه علامه نکند!!

اين آيت بزرگ و استاد عالی مقام سالها ملجأ و پناه مردم قم و علمای حوزه بود و پس از عمری تحصيل و تعليم و تعلم و خدمت به اسلام و مسلمين، سرانجام در سال 1369 وفات نمود و در مقبره شيخان مدفون شد.

منبع

سايت شعائر