ملامحمدباقر فشارکی اصفهانی

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ سپتامبر ۲۰۱۴، ساعت ۰۶:۴۵ توسط Zamani (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ملا محمد باقر (م 1314) فشارکی فقیه قرن سیزدهم و چهاردهم هجری، از مدرسين حوزه اصفهان و مراجع تقلید و صاحب آثار متعدد است.

زندگی نامه

ملا محمد باقر فرزند ملا محمدجعفر ،‌از علما و فقهای نامدار در ۱۲۴۴ ق در اصفهان به دنیا آمد و در همان شهر پرورش یافت. او در اصفهان نزد حاج شیخ محمدباقر و ملا اسدالله فرادنبه‌ای درس خواند، سپس برای ادامه تحصیل به نجف اشرف رفت و نزد استادان آنجا تحصیلاتش را تکمیل کرد. پس از مراجعت به اصفهان در مسجد محله نو و مسجد قطبیه اقامه جماعت و تدریس نمود و عده بسیاری از فضلا در درسش حاضر شدندکه برخی از آنها خود به مقام اجتهاد و استادی رسيدند.

ملا محمد باقر فشارکی عالمی خوش محضر بود که عالم و عامی جذب سخنان او می شدند و گفته شده او اولین کسی است که احیای شب های جمعه و دعای کمیل را در اصفهان آغاز نمود. وبا انجام این مراسم با سوز و گداز خاص در مسجد مصلای تخت فولاد اصفهان موجب شد به یک رسم ماندگار در اصفهان تبدیل گردد که تاکنون ادامه دارد.

ملا محمدباقر فشارکی همچنین یکی از تحریم کنندگان استعمال توتون و تنباکو در اصفهان بود.

آثار

شهرت اين دانشمند بزرگوار به جهت آثار مهم اوست. او قريب سی اثر در علوم مختلف تدوين نمود که از او آثار بسیاری به جا مانده است، از جمله: آداب الشریعه، آداب نماز شب،‌اعمال سه ماه؛‌اسباب الفقر و الغنی و المغفره، اصول دین، اربعین،‌تنزیه المؤمنین، حواشی بر شرح لمعه؛‌حواشی بر فرائد، حواشی بر قوانین،‌حواشی بر متأجر، ذخیره العباد، رساله در خیار غبن،‌رساله در حیض، رساله در رضاع، رساله شرط،‌رساله در طهارت، رساله در صحت عبادت جاهل، رساله در عدم جواز حق الرجوع، رساله در عدم لزوم تقلید اعلم، رساله در غنا،‌رساله در قرعه، رساله در منجزات مریض، رساله در معرفت اسامی چهارده معصوم (ع)، رساله عملیه، رسالة عشریه؛‌عنوان الکلام و غیره.

وفات

اين نويسنده توانا سرانجام در شب یکشنبه 26 رجب 1314 در اصفهان وفات نمود و جنب قبر محقق خوانساری در تکیه خوانساری واقع در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.

منبع

  • سایت شعائر
  • فرهنگنامه علمای مجاهد، عنوان "فشارکی اصفهانی، ملامحمدباقر"، [۱]
  • تخت فولاد اصفهان، سید احمد عقیلی، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1393، ص61