مخدوم نیشابوری

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

مخدوم نیشابوری، محمد

قرن: 9

(وف 830 ق)

شاعر. مشهور به میرمخدوم. اجدادش از سادات مدینه بودند و پدرش از مكه به زیارت مشهد مقدس رفت و در بازگشت در نیشابور به عنوان كدخدا متوطن شد و میرمخدوم در آنجا به دنیا آمد. وى براى تحصیل به هرات رفته و پس از فراگیرى علوم مرسوم در خدمت شاه قاسم انوار (م 838/835 ق) تحصیلاتش را تكمیل نمود تا به مقامات بلند رسید و شاه قاسم به او لقب میرمخدوم داد.

ولى عاقبت بر اثر حسادت و تهمت عده‌اى به دستور شاهرخ، فرزند امیر تیمور زندانى شد و گویند كه روغن داغ بر سرش ریختند و در نهایت او را با شكنجه كشتند. به آورده‌ى بعضى از تذكره‌ها قبر مخدوم در قریه‌ى مهرآباد نیشابور است. رضاقلى خان هدایت در «مجمع الفصحا» و «ریاض العارفین» تاریخ فوت او را 603 و 630 ق بیان مى‌كند كه با توجه به معاصر بودن وى با شاه قاسم انوار درست نمى‌باشد و لابد 830 ق بوده است. نام او را مختوم نیز ذكر كرده‌اند. از آثارش: به نظم درآوردن رساله‌ى «محبت نامه» براى امیر غیاث‌الدین على ترخان؛ «دیوان» شعر.