قارعه

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

قارعه به معناى شدّت و سختى است^[۱] و آن از اسماى قیامت مى باشد و چون (خداوند در آستانه قيامت) آسمان ها و زمين را با تبديل كردن، كوهها را با به حركت درآوردن، آفتاب را با در هم پيچيدن، ماه را با بی فروغ كردن، ستارگان و كواكب را با پراكنده ساختن، همه چيز را با قهر خود مى كوبد و خرد مى نمايد.^[۲] قارعه ناميده شده است.

اين صفت در سوره الحاقه(69) آيه 4 و سوره قارعه(101) آيات 1-3 آمده است.