غیبت صغری: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (صفحه‌ای جدید حاوی 'هنگام رحلت امام حسن عسکری علیه السلام امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف 5 س...' ایجاد کرد) |
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (جایگزینی منبع سایتی با منبع مکتوب) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | {{بخشی از یک کتاب}} | |
| − | + | '''منبع:''' تاریخ عصر غیبت | |
| − | + | '''نویسنده:''' مسعود پورسيد آقايي | |
| − | + | با شهادت امام عسکري عليه السلام در سال (260 ه) مرحله غيبت کوتاه مدت امام دوازدهم (عجل الله تعالي فرجه الشريف) آغاز شد و تا سال (329 ه)؛ يعني 70 سال <ref> شيخ مفيد در «الارشاد» (ج 2 ص 340) آغاز غيبت صغري را از هنگام ولادت حضرت مهدي (عج) مي داند، او مي گويد: «غيبت صغري، از زمان ولادت حضرت مهدي (عج) تا پايان دوره سفارت (نيابت خاصه) و هنگام درگذشت آخرين سفير از سفيراني که واسطه ارتباط شيعه با امام بوده اند، مي باشد». با اين حساب دوره غيبت صغري، 75 سال مي شود. آنچه که شيخ مفيد را بر اين عقيده واداشته، ظاهرا اين نکته است که حضرت مهدي عليه السلام در آن پنج سال ابتداي تولد، حضور و معاشرت چنداني نداشته است، و از نظر کلي غايب محسوب مي شده است. </ref> به طول انجاميد. اين غيبت به لحاظ اين که از جهت زماني محدود است، به آن «غيبت صغري» مي گويند. اين دوره نقش بسيار مهمي در ايجاد آمادگي شيعه براي پذيرش «غيبت کبري» داشت. | |
| − | + | در طول «غيبت صغري» گرچه امام از نظرها پنهان بود، اما کساني بودند که با آن حضرت در تماس بودند و سمت «نواب خاص» امام را داشتند؛ هر يک از شيعيان مي توانستند به وسيله «نواب» مشکلات و مسائل خود را به عرض آن حضرت برسانند و توسط آنان خود را دريافت کنند. گاهي گروهي از مردم به وسيله آن نايبان خاص به ديدار امام مي رسيدند. <ref> شيخ صدوق در کمال الدين )ص 434-479( تعدادي از اين افراد را نام مي برد. </ref> اين نايبان 4 نفرند و به «نواب اربعة» مشهورند. | |
| − | + | اسامي اينها که همگي از علما و بزرگان شيعه هستند به ترتيب عبارتند از: | |
| − | امام | + | 1 - ابو عمر، عثمان بن سعيد عمري از (260 ه) تا هنگام وفات که ظاهرا قبل از سال (267 ه) بوده است.<ref> ر.ک: تاريخ سياسي غيبت امام دوازدهم عليه السلام، دکتر جاسم حسين، ص 156. </ref> برخي وفات او را در سال (265 ه) ذکر کرده اند <ref> هاشم معروف حسيني )به نقل از همان:، ص 155(. </ref> |
| − | + | 2 - ابو جعفر، محمد بن عثمان عمري (از هنگام وفات سفير اول تا 305 ه). | |
| + | |||
| + | 3 - ابو القاسم، حسين بن روح نوبختي (305 ه- 326 ه). | ||
| + | |||
| + | 4 - ابو الحسن، علي بن محمد سمري (326 ه - 329 ه). | ||
| + | |||
| + | درباره زندگي، تلاش ها و فعاليت هاي هر يک از اين چهار بزرگوار و نقش آنان در سازمان مخفي وکالت و ايجاد آمادگي در شيعيان براي پذيرش «غيبت کبري»، در «فصل ششم»، مفصل گفت وگو خواهيم کرد. | ||
| + | |||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references/> | ||
نسخهٔ ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۲:۳۷
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
منبع: تاریخ عصر غیبت
نویسنده: مسعود پورسيد آقايي
با شهادت امام عسکري عليه السلام در سال (260 ه) مرحله غيبت کوتاه مدت امام دوازدهم (عجل الله تعالي فرجه الشريف) آغاز شد و تا سال (329 ه)؛ يعني 70 سال [۱] به طول انجاميد. اين غيبت به لحاظ اين که از جهت زماني محدود است، به آن «غيبت صغري» مي گويند. اين دوره نقش بسيار مهمي در ايجاد آمادگي شيعه براي پذيرش «غيبت کبري» داشت.
در طول «غيبت صغري» گرچه امام از نظرها پنهان بود، اما کساني بودند که با آن حضرت در تماس بودند و سمت «نواب خاص» امام را داشتند؛ هر يک از شيعيان مي توانستند به وسيله «نواب» مشکلات و مسائل خود را به عرض آن حضرت برسانند و توسط آنان خود را دريافت کنند. گاهي گروهي از مردم به وسيله آن نايبان خاص به ديدار امام مي رسيدند. [۲] اين نايبان 4 نفرند و به «نواب اربعة» مشهورند.
اسامي اينها که همگي از علما و بزرگان شيعه هستند به ترتيب عبارتند از:
1 - ابو عمر، عثمان بن سعيد عمري از (260 ه) تا هنگام وفات که ظاهرا قبل از سال (267 ه) بوده است.[۳] برخي وفات او را در سال (265 ه) ذکر کرده اند [۴]
2 - ابو جعفر، محمد بن عثمان عمري (از هنگام وفات سفير اول تا 305 ه).
3 - ابو القاسم، حسين بن روح نوبختي (305 ه- 326 ه).
4 - ابو الحسن، علي بن محمد سمري (326 ه - 329 ه).
درباره زندگي، تلاش ها و فعاليت هاي هر يک از اين چهار بزرگوار و نقش آنان در سازمان مخفي وکالت و ايجاد آمادگي در شيعيان براي پذيرش «غيبت کبري»، در «فصل ششم»، مفصل گفت وگو خواهيم کرد.
پانویس
- ↑ شيخ مفيد در «الارشاد» (ج 2 ص 340) آغاز غيبت صغري را از هنگام ولادت حضرت مهدي (عج) مي داند، او مي گويد: «غيبت صغري، از زمان ولادت حضرت مهدي (عج) تا پايان دوره سفارت (نيابت خاصه) و هنگام درگذشت آخرين سفير از سفيراني که واسطه ارتباط شيعه با امام بوده اند، مي باشد». با اين حساب دوره غيبت صغري، 75 سال مي شود. آنچه که شيخ مفيد را بر اين عقيده واداشته، ظاهرا اين نکته است که حضرت مهدي عليه السلام در آن پنج سال ابتداي تولد، حضور و معاشرت چنداني نداشته است، و از نظر کلي غايب محسوب مي شده است.
- ↑ شيخ صدوق در کمال الدين )ص 434-479( تعدادي از اين افراد را نام مي برد.
- ↑ ر.ک: تاريخ سياسي غيبت امام دوازدهم عليه السلام، دکتر جاسم حسين، ص 156.
- ↑ هاشم معروف حسيني )به نقل از همان:، ص 155(.
