عبد العالی
{منبع اين نوشتار يک سايت است. آن را با نوشته خودتان جايگزين کنيد.}
عبدالعـالی
عبدالعالی فرزند علی نورالدين یکی از علمای بزرگ شيعه در قرن دهم هجری است. از اوايل کودکی نزد پدر بزرگوارش محقق ثانی و ديگر فضلا به تحصيلات دينی و علوم مختلف اسلامی اشتغال داشت و ضمن بحث و تدريس خود در تحقيقات فقهی و مباحث اعتقادی کوشش می نمود و مخصوصا در مبحث امامت مطالعات و بحثهای گوناگون نموده و اثری در اين خصوص به نام کتاب مناظرات در اثبات امامت به رشته تحرير برد.
کتاب امامت او در رد نوافض الرافض ميرزا مخدوم شريفی یکی از علمای اهل تسنن است که با استفاده از طريق حديث فريقين (و احاديث نبوی) نگاشته شد. فرزند محقق ارشاد علامه الفيه شهيد و رساله علی بن هلال را نيز شرح نموده که دلالت بر احاطه فقهی او دارد در تاريخ عالم آرای عباسی شرحی مبسوط از فضائل علمی و مراتب فقهی مرحوم عبد العالی بيان شده و صاحب ترجمه را محتوای جامع علوم عقلی و نقلی معرفی ساخته است بيشتر سنوات عمر او در ايران (کاشان) سپری شد معظم له با مرحوم اردبيلی زعيم حوزه نجف معاصر بود صاحب روضات می نويسد: عبد العالی در اصفهان در سال 993 وفات نمود و جنازه او و شيخ جزائری (علی بن هلال) را در مشهد مقدس (دار السيادة) به خاک سپردند.
منبع:پایگاه شعائر
