ضریح
محفظه‌اى كه روى قبر مطهر سیدالشهدا علیه السلام و امامان و امامزادگان ديگر قرار دارد.
ضريح، هم به معناى گور، قبر بى‌لحد و مغاكى است كه در ميان گور سازند براى مرده، شكاف ميان گور يا در يك جانب آن يا شكاف، هم به معناى خانه چوبين و مشبك و يا از مس و نقره و جز آن كه بر سر قبر امامى يا امامزاده سازند.[۱]
در روايات است كه «ضراح»، جايى در آسمان چهارم در برابر كعبه است، خانه‌اى براى پروردگار.[۲] در فرهنگ دينى، ضريح قبور اولياء خدا مقدس و متبرك است و آن را مى‌بوسند و كنارش به زيارت مى‌پردازند و هنرمندان و صنعتگران مسلمان در ساختن و پرداختن ضريح، ظريفكاري هاى جالبى دارند. در عرف رايج ميان علاقه‌مندان سيدالشهدا علیه السلام، تعبير «ضريح شش گوشه» بار عاطفى خاصى دارد و دلها را به سوى خود جذب مى‌كند و شوق شيعه را به زيارت آن ضريح مطهر برمى‌انگيزد.
پانویس
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
