واژه ولايت
واژه ولايت با مشتقات فراوان آن، از پراستعمال‌ترين واژه‌هاى قرآن كريم است.
ولايت در لغت از ماده «وَلْى»، بر وزن «فَلْس» به معناى نزديكى است. چنانكه گويند: «تَبٰاعَدْنٰا بَعْدَ وَلْىٍ»؛ پس از نزديكى دور شديم.
راغب مى‌گويد: «ولاء و توالى آن است كه دو چيز يا بيشتر چنان به‌هم نزديك باشند كه ميانشان چيز ديگرى نباشد؛ و به طور استعاره به نزديكى، ولاء و توالى گويند. خواه (اين نزديك شدن) از حيث مكانى باشد يا از حيث دين يا از حيث صداقت، نصرت و اعتقاد».
همچنين در ادامه مى‌گويد: «وِلايت»، به كسر واو به معناى نصرت و يارى رساندن است و به فتح واو به معناى تولى و سرپرستى امور مى‌باشد. سرانجام در يك اظهارنظر نهايى چنين گويد: «وَ حَقیقَتُهُ تَوَلِّى الْاَمْرِ»: حقيقت ولايت سرپرستى و تصدى امر است.
مفسر كبير، طبرسى نيز در معناى واژه ولايت گويد: «ولى از وَلىْ، به معناى نزديكى بدون فاصله است و او كسى است كه به تدبير امور از ديگرى سزاوارتر است».
...ادامه
| 
